เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 106

จิตใจของซ่งซานสี่สับสนเล็กน้อย

เขาส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "ไม่เป็นไร ฉันจัดการได้คุณนอนกับเถียนเถียนให้สบายเถอะ"

"คุณนี่นะ คุณจัดการมันได้? น้ำมูกกำลังจะไหลออกมาแล้ว..." ซูโหย่วชิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เพราะเจ้าพ่อสี่มีน้ำมูกเนื่องจากความหนาวเย็น

ขณะที่เขาส่ายหัว น้ำมูกก็สั่น

มันตลกมาก!

ซ่งซานสี่อายเล็กน้อยและรีบเช็ดด้วยกระดาษ "มันไม่ใช่น้ำมูก แต่เป็นไอร้อนในจมูกที่เหลวเมื่ออากาศเย็นฉันสบายดีจริงๆ..."

"หยุดพูดเรื่องฟิสิกส์สักทีได้ไหม ฉันหนาวลูกชายของฉันก็เช่นกัน!"

เสียงของซูโหย่วชิงสั่นและเขินอายเล็กน้อย

ซ่งซานสี่: "..."

“ถ้าคุณไม่เข้ามาฉันจะไม่ห่มผ้านวมและผ้าห่มอีกต่อไป ฉันจะเอาทั้งหมดให้เถียนเถียนห่ม ให้ลูกสาวของฉันตายจากความหนาวเย็น…”

พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

ยิ่งกว่านั้น เธอยกผ้าห่มขึ้นด้วยมือของเธอ

เอาแต่ใจ!

ซ่งซานสี่โบกมืออย่างรวดเร็ว "อย่า อย่า อย่า ฉันกำลังมา ฉันกำลังมา..."

เมื่อเห็นเขากระสับกระส่าย ซูโหย่วชิงก็รู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

หึ!

ฉันยังรักษาคุณได้!

เมื่อเขามาถึงห้องนอน ซ่งซานสี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอดรองเท้าและถุงเท้าออกแล้วสวมเสื้อผ้า

สักครู่มีกลิ่นหอมจาง ๆ ทำให้มึนเมา

บนเตียงยังอุ่นอยู่เล็กน้อย

แม้แต่การหายใจ อากาศในห้องยังเป็นน้ำแข็ง

หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งซานสี่ก็มีเหงื่อออกที่หน้าผาก

ไอน้ำร้อนไปทั้งตัว

ใต้ผ้าห่มก็อุ่น

กลิ่นหอมอบอุ่นทำให้มึนเมา

ซูโหย่วชิงรู้สึกราวกับว่ามีดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ อยู่รอบตัวเธอและเธอรู้สึกสบายใจอย่างช่วยไม่ได้

"ซานสี่..."

"อืม..." ในความมืดซ่งซานสี่ตอบเสียงเบา

"ขอบคุณ"

“ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเป็นพ่อบุญธรรม...”

"..."

ในที่แสนไกลตู้ไห่ผิงเดินทางไปกับกลุ่มทัวร์

เดินท่ามกลางแสงแดดในต่างแดน ใบหน้าเปื้อนยิ้มเต็มไปด้วยความตื่นเต้น...

รุ่งสางแล้ว

ตู้ไห่ผิงรู้สึกโล่งใจและเหนื่อยล้าจึงหลับไปในโรงแรม

ในฝัน ภรรยาเขาคลอดลูกตัวน้อย

หน้าตาเหมือนเขามาก

ผู้ชายคนนี้กำลังจะตื่นขึ้นมาหัวเราะ...

ที่นี่นาฬิกาชีวิตของซ่งซานสี่ยังคงปลุกเขาให้ตื่นตรงเวลา

เครื่องทำความร้อน ฉันไม่รู้ว่ามันถูกซ่อมเมื่อไหร่

ในผ้านวมมีกลิ่นหอมที่ปะทุออกมา

ร้อนมาก!

ซ่งซานสี่รีบยกผ้าห่มให้ซูโหย่วชิงและเถียนเถียน

ภายใต้แสงผมของเถียนเถียนที่เปียกโชกได้เตะผ้าห่มออกไปนานแล้ว

ซ่งซานสี่จัดระเบียบอยู่พักหนึ่งอุ้มเถียนเถียนและออกจากห้องนอนใหญ่

ลูกสาวควรกลับไปที่ห้องของเธอเกรงว่าสาวน้อยจะถามคำถามเมื่อเธอตื่นขึ้น

ซูโหย่วชิงนอนอยู่บนเตียงไม่มีอารมณ์จะนอนอีกต่อไป

รู้สึกว่างเปล่ารอบตัว

อย่างไรก็ตามซ่งซานสี่ยังอยู่

เมื่อคืนไม่หนาวจริงๆ

ซงซานสี่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

เขาป่วยจริงๆ และโรงพยาบาลไม่สามารถรักษาเขาได้

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรผิดปกติกับพฤติกรรมของเขา

สุภาพบุรุษคือสุภาพบุรุษ ตรงไปตรงมา

ข้างนอกหิมะยังตกหนักอยู่เลย

การวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าจึงเป็นไปไม่ได้

ซงซานสี่จึงออกกำลังกายที่บ้าน

การวิดพื้น การสควอท การเขย่งปลายเท้าและอื่นๆ

ร่างกายเป็นหัวใจของการที่จะจัดการสิ้งต่างๆเขารู้ดี

หลังออกกำลังก็ไปอาบน้ำ

ออกไปซื้อของ