เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 116
สรุปบท บทที่ 116 ฉันเป็นนายใหญ่ของนาย: เจ้าพ่อกบฏโลก
ตอน บทที่ 116 ฉันเป็นนายใหญ่ของนาย จาก เจ้าพ่อกบฏโลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 116 ฉันเป็นนายใหญ่ของนาย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เจ้าพ่อกบฏโลก ที่เขียนโดย Anonymous เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมิ่งเสี่ยวหลันก็โกรธมากพูดตำหนิต่อหยางเสว่และคนอื่น ๆ “ดูพวกเธอสิ ต่างก็ทำพวกเรื่องอะไรแล้ว？”
“แต่ละคนเป็นเด็กผู้หญิงอายุน้อย ๆ ไม่เรียนสิ่งดี ๆ ！”
“ซี่โครงของโหย่วซินต่างก็ให้พวกเธอเตะหักสองท่อนแล้ว พวกเธอก็ใจดำลงมือได้เหรอ？”
“ทำไมพวกเธอถึงใจร้ายใจดำอย่างนี้ได้？”
หยางเสว่สี่คนผมผูกเข้าด้วยกัน เดิมทีก็ไม่สบายมาก
เวลานี้หยางเสว่พูดเสียงแหลม“นังแก่สารเลว แกเกิดบ้าอะไรขึ้นมา？ก็แค่คนดูแลหอพักเอง จองหองอะไร？เชื่อไหมว่าฉันให้แกสูญเสียอาชีพที่ทำมาหากิน……”
ซ่งซานสี่จับเอาสี่คนกองไว้บนพื้น พูดคำรามเสียงดัง“หุบปาก！ต่างก็คุกเข่าลงให้ฉัน คุกเข่าที่ด้านนอกประตูห้องผ่าตัดนี้คุกเข่าเป็นแถวหนึ่ง！”
“ฉันไม่！คุณคิดว่า……”หยางเสว่ยังจองหองอยู่
ซ่งซานสี่ตัดบทด้วยเสียงที่เย็นชา“ไม่เอาก็ได้ แต่เข็มขัดของฉันก็ไม่คิดให้อภัย！”
สี่คนต่างก็ขี้ขลาดในทันทีแล้ว
เวลานี้บนตัวได้ถูกเฆี่ยนตีอย่างน่าเวทนาแล้ว
รีบ สี่คนคุกเข่าอยู่ด้วยกันเป็นแถวหนึ่ง
แต่เพราะสาเหตุของเส้นผมหัวของสี่คนติดอยู่ด้วยกัน
สองข้าง หัวเอียงไปทางตรงกลางไม่สบายมาก
เมิ่งเสี่ยวหลันมองซ่งซานสี่อยู่อย่างสงสัย“อย่างนี้ได้เหรอ？ถ้าหาก……”
ซ่งซานสี่พูด“ไม่มีถ้าหาก ป้าเมิ่งผลตรวจเป็นยังไง？”
เมิ่งเสี่ยวหลันรีบพูดรอบหนึ่งแล้ว
พูดถึงสุดท้าย เมิ่งเสี่ยวหลันอดไม่ได้ที่จะให้สองสามเท้าแก่หยางเสว่พวกหล่อน
“พวกเธอคนใจดำเหล่านี้ทำให้ทั่วทั้งหัวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไม่สามารถให้ผมงอกขึ้นมาได้”
“หลังเรียกคน จะเจอคนยังไงล่ะ？พวกเธอคนหนึ่งควรจะถูกดึงหนังหัวสี่ชิ้นลงมาชดใช้ความผิดจริง ๆ ……”
ซ่งซานสี่ตัดบทหล่อนแล้ว“ป้าเมิ่ง ไม่เป็นไรกลับไปทำผ่าตัดปลูกถ่ายหนังศีรษะก็สามารถช่วยกอบกู้กลับมาได้”
“จริงเหรอ？”เมิ่งเสี่ยวหลันเซอร์ไพร์มากแต่ก็มีความหดหู่เล็กน้อยอีก“แต่หมอของที่นี่ก็ไม่ได้พูดนะ！”
“ที่ผมพูดเป็นความจริง เพียงแต่ว่าหมอของที่นี่ยังไม่มีระดับอันนี้ก็เท่านั้น”
“อ่อ……”
เวลานี้ในใจของซ่งซานสี่ก็สงบลงเล็กน้อยแล้ว
ไม่ได้บาดเจ็บถึงอวัยวะภายใน ซี่โครงนั่นหักแล้วก็รักษาโดยใช้ยาไม่ต้องผ่าตัดก็ได้แล้ว
และเส้นผมปลูกถ่ายหนังศีรษะ เขามีความสามารถทำการผ่าตัดอย่างนี้ได้
เขาควักมือถือออกมาแล้วทันที“หยางเสว่ พูดเบอร์โทรศัพท์ของหยางจวินลูกพี่ลูกน้องของเธอมา ”
หยางเสว่ยังมีความตื่นเต้นเล็กน้อย“คุณต้องการรนหาที่ตาย งั้นฉันก็พูดแล้ว……”
“อย่าพูดมาก พูดมา！”
หยางเสว่ รีบพูดเบอร์ออกมาเร็ว จากนั้นพูด“คุณโทรสิ！ฉันดูว่าวันนี้คุณ……”
เปรี้ยง！
ซ่งซานสี่เท้าถีบบนก้นของหล่อน“พูดมากอย่างนั้น？”
เมิ่งเสี่ยวหลันอยู่ด้านข้าง ระเบิดความตกใจ
คิดไม่ถึงพี่เขยซูโหย่วซินคนนี้เกลียดชังคนชั่วเหมือนเกลียดชังศัตรูอย่างนี้
เวลานี้ไม่พิถีพิถัน ผู้หญิงก็ต่อยเหมือนกัน
ซ่งซานสี่เปิดลำโพงทันที โทรเบอร์ของหยางจวินแล้ว
หยางเสว่สองสามคนรีบตะแคงหูฟัง
ไม่นานโทรติดแล้ว
“ฮัลโหล ผมหยางจวิน ไม่ทราบว่าใคร？”
“ฉันซ่งซานสี่เป็นคุณท่านของนาย พี่เขยคนรองของซูโหย่วซิน”
“แม่งเอ๊ย！”หยางจวินโกรธจัดมาก“ไอ้เด็กน้อย นายพูดถ้อยคำนี้ เจอต่อยแน่แล้ว！พูดมา นายอยู่ที่ไหน！วันนี้กูจะต้องะบายความโกรธแค้นอย่างดุร้ายให้กับน้องสาวฉันให้ได้！คนตระกูลหยางให้คนรังแกที่จงไห่ได้เมื่อไหร่แล้ว？”
ซ่งซานสี่พูดอย่างเย็นชามาก“โรงพยาบาลประชาชนที่สามจงไห่ด้านนอกห้องผ่าตัดแผนกกระดูกและข้อ นายมาไม่ถึงภายในสิบนาทีนายก็คือไอ้เด็กน้อย”
“รอกูก่อนแล้วกัน！”
หยางจวินวางสายโทรศัพท์แล้ว
ซ่งซานสี่เก็บมือถือขึ้นมาแล้ว นั่งลงบนเก้าอี้ยาวที่อยู่ด้านข้าง
จุดบุหรี่มวนหนึ่งแล้ว“ป้าเมิ่ง ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้วต่างก็มอบให้ผมจัดการ คุณกลับไปได้แล้วลำบากคุณแล้ว”
“เฮ้อ ฉันมีอะไรลำบากล่ะ！เพียงแต่……ซ่งซานสี่ ยังไงก็ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว ความอาฆาตแค้นมักจะได้รับการตอบสนองเมื่อไหร่ไม่รู้……”
นี่คือความใจดีของผู้ดูแลหอพักหญิง
ซ่งซานสี่พูดยิ้มเล็กน้อย“ไม่เป็นไร ผมจะแก้ไขจัดการให้ดี ๆ ป้าเมิ่งคุณกลับไปเถอะ”
ป้าเมิ่งเห็นสภาพการณ์ ทำได้เพียงจากไป
แน่นอนบัตรธนาคารคืนให้ซ่งซานสี่แล้ว
หล่อนยังคิดอยู่กลับไปต้องเอาเรื่องนี้พูดกับผู้อำนวยการโรงเรียน รองผู้อำนวยการจริยศึกษา หัวหน้าให้คำแนะนำ ยังมีครูประจำชั้นซูโหย่วซินของพวกหล่อนสักหน่อย
แต่รอตอนที่หล่อนกลับไปถึงรู้ว่าสี่คนนี้ต่างก็ถูกไล่ออกอย่างไม่มีเหตุผลแล้ว
อีกทั้งซ่งซานสี่ยังตีขาของหยางเสว่คนชั่วร้ายแล้ว ยังมีหานผิงหัวหน้าให้คำแนะนำ
พูดอยู่หัวเราะอย่างเย็นชา
“นายมาครั้งนี้ก็เริ่มหนุนหลัง ปัญหาของพวกหล่อนสาวน้อยเหล่านี้ไม่มียาที่จะรักษาได้แล้ว สร้างความเสียหายที่ร้ายแรงต่อโหย่วซินแล้วหล่อนตอนนี้ยังอยู่ในห้องผ่าตัด”
“นายมายังคงทันเวลามาก ไม่ถึงสิบนาทีก็มาแล้วฉันชื่นชมมาก……”
“แกหุบปาก！กูเรียกแกให้ยืนขึ้นมา ไม่ได้ให้แกพูดมาก！”หยางจวินตัดบทซ่งซานสี่แล้วด้วยเสียงที่เฉียบขาด
ซ่งซานสี่ยิ้มแล้วอย่างเย็นชา“ฉันเพียงแค่พูดกระบวนการของเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบสักหน่อย นายก็มีท่าทางที่รอไม่ไหวแล้ว ก็ได้ฉันยืนขึ้นมานายก็ต้องคุกเข่า”
“คุกเข่าแม่แกสิ！”หยางจวินพูดเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง บุกมาแล้วเลยทันที
ยกเท้าถีบไปทางซ่งซานสี่อย่างระห่ำ
ในพริบตา！
ซ่งซานสี่เคลื่อนไหวด้านข้าง
หลบเท้าหนึ่ง เวลาเดียวกันมือขวาต่อยหมัดออกมา
“ปัง！”
หยางจวินถีบบนเก้าอี้ เก้าอี้ไม้หักเป็นท่อนไม้ แรงเท้ามาก
“กร๊อบ！”
เสียงกระดูกแตกหักดังขึ้น
ซ่งซานสี่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางจวิน ฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง
หยางจวินรู้สึกว่าส่วนกระดูกซี่โครงเจ็บอย่างรุนแรง
พอหายใจยิ่งเจ็บ อ่อนแรงทั่วทั้งตัว
ซ่งซานสี่พูดอย่างเย็นชา“ก็อย่างนี้？แชมป์มวยจีน？”
หยางจวินกุมกระดูกจุดที่หักอยู่หมุนตัวอย่างลำบาก กัดฟันอยู่เจ็บจนผุดเหงื่อเย็นออกมา
เขาก็คือไม่กล้าเชื่อ คิดไม่ถึงก็ถูกคนหักกระดูกซี่โครงแล้วอย่างนี้
ดูเหมือนเป็นสองเส้น！
หยางเสว่สี่คนที่อยู่ด้านข้างต่างก็มองตะลึงแล้ว
เดิมทีคิดว่าหยางจวินสามารถชนะ
ใครจะรู้พวกหล่อนไม่ได้มองชัดเจน หยางจวินก็แพ้แล้ว
ซ่งซานสี่มองเหมือนมด“หยางจวินเพราะนายจองหอง หนุนหลัง โหย่วซินกระดูกซี่โครงหักสองเส้นแล้ว”
“ดังนั้นฉันก็หักกระดูกซี่โครงของนายสองเส้น คุกเข่าลง！คุกเข่ารอโหย่วซินออกมา！”
“หยางเสว่ ยังมีพวกเธอต่างก็คุกเข่าลง！”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าพ่อกบฏโลก
อัพเดทหน่อยครับ...
อัพเดทหน่อยเถอะ...
อัพเดทตอนหน่อยครับแอด...