เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 121

ซ่งซานสี่พูดยิ้มเล็กน้อย“น้องพยาบาล ขอให้เชื่อผม……”

“ไม่ได้นะคุณซ่ง พวกเราต้องรับผิดชอบต่อคนป่วย คุณรอหน่อยจะดีที่สุด ฉันไปแจ้งให้หมอเวรทราบ”

พูดจบคิดไม่ถึงวิ่งแล้ว

พยาบาลเล็ก ๆ ค่อนข้างดื้อรั้น

อย่างน้อยหล่อนมีหลักการที่ยึดถือของตัวเอง

ซ่งซานสี่ทำได้เพียงแสดงให้เห็นว่าเข้าใจ ยิ้มแล้ว

เขาจำชื่อของหล่อนจางเสี่ยวชวงไว้แล้ว

ซูโหย่วซินมองขวดแก้วอยู่ น้ำตาคลอ“พี่เขย อันนี้ใช้ได้จริง ๆ เหรอ？ฉันเจ็บมาก……”

ซ่งซานสี่หยิบกระดาษนั่งลงมาบนด้านข้างเตียงแล้ว

เช็ดน้ำตาของหล่อนอยู่“ไม่มีปัญหาหรอกโหย่วซินพี่เขยจะไม่ทำร้ายเธอ จางเสี่ยวชวงคนนี้มีหลักการที่ยึดถือแข็งแกร่งมาก รอสักพักแล้วกันอดทนหน่อย ไม่มีคนช่วยพี่เขยยังไม่มีวิธีใช้ยา ”

“อ่อ……”ซูโหย่วซินพยักหน้า“ที่จริงพี่เสี่ยวชวงคนนี้ก็ดีมาก”

“อืม ยังไม่เลว”

ไม่นานหมอเวรของแผนกกระดูกและข้อก็มาแล้ว

อายุสี่สิบกว่าปี ใส่แว่น

พอมองก็คือละเอียดรอบคอบเคร่งครัดมากชนิดนั้น

มองป้ายที่หน้าอกของเขาหลู่ทาวยังคงเป็นระดับแพทย์ที่ควบคุมดูแลรักษาผู้ป่วยของแผนกกระดูกและข้อ

หลู่ทาวพอเข้ามามองข้ามซ่งซานสี่ ขึ้นมาก็สอบถามสภาพการณ์ของซูโหย่วซิน

หลังจากนั้นเขาพูด“ซูโหย่วซิน คุณนี่เป็นปรากฏการณ์ปกติเพื่อให้ร่างกายคุณฟื้นฟูแข็งแรงเป็นปกติ ทำได้เพียงอดทนผ่านไปสองสามวันก็ดีแล้ว”

จางเสี่ยวชวงพูด“หมอหลู่ ไม่งั้นยังใช้ยาแก้ปวดแล้วกัน？”

หลู่ทาวจ้องถลึงหล่อนแวบหนึ่งแล้ว พูดอย่างเคร่งขรึม“ผมเป็นหมอหรือคุณเป็นหมอ？ยาแก้ปวดสามารถใช้ได้ตามสบายเหรอ？”

“งั้น……”จางเสี่ยวชวงหน้าแดงมีความลำบากใจเล็กน้อย มองไปทางขวดที่ซ่งซานสี่เอามาแล้ว

หลู่ทาวกวาดตามสายตาของหล่อนถึงได้มองซ่งซานสี่อย่างจริงจัง“คุณญาติของผู้ป่วยคนนี้ทำของรักษาโรคด้วยสูตรของตัวเองที่ไหน เอามาในโรงพยาบาลเป็นการเหยียดหยามต่อแผนกกระดูกและข้อของพวกเรา ยังคงไม่เคารพต่อผู้ป่วย？ชีวิตเป็นการเล่นขายของ？”

ซ่งซานสี่ยิ้มเล็กน้อยพูด“หมอหลู่ ที่จริงยานี้ของผมเป็นสูตรที่ผ่านการปรับเปลี่ยนอย่างพิถีพิถันหลายครั้งออกมา อีกทั้งมีการสนับสนุนของยามหัศจรรย์ สามารถ……”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว！ผมเป็นหมอหรือคุณเป็นหมอ？คนหนุ่มไม่ต้องเชื่อคำพูดรักษาโรคด้วยสูตรของตัวเองอะไร ต้องเชื่อการแพทย์ในปัจจุบัน……”

หลู่ทาวพอมองของเล่นที่ดำสนิทในขวดนั่นแล้วก็คือขับไล่มาก

ซ่งซานสี่พูด“ถ้าหากยาของผมสามารถลดความปวด ลดการอักเสบ ลดการบวมของโหย่วซินอีกทั้งร่างกายฟื้นฟูแข็งแรงเป็นปกติอย่างรวดเร็วได้ คุณยอมเดิมพันสักหน่อยหรือเปล่าล่ะ？”

“การแพทย์ไม่ใช่การเดิมพัน！คุณ ทางที่ดีที่สุดหยิบของอย่างนี้ออกไปเดี๋ยวนี้ ในฐานะญาติเชื่อพวกเราก็ถูกแล้วไม่งั้นผมเรียกรปภ.แล้ว”

นี่ต้องมีท่าทางไล่

ซูโหย่วซินพูด“หมอหลู่ ฉันปวดมากจริง ๆ นะ！พี่เขยของฉันจะไม่ทำร้ายฉัน เชื่อเขาเถอะ……”

หลู่ทาวทำหน้าบึ้ง“ซูโหย่วซินอะไรก็ไม่ต้องพูดแล้ว หลับตาลงนอนให้สงบ สูดลมหายใจลึกอย่างต่อเนื่อง”

“สูดลมหายใจลึกก็ปวด……”ซูโหย่วซินน้ำตาคลอ

“ไม่มีวิธี”หลู่ทาวยังคงเคร่งขรึม

จากนั้นหันหน้ามองซ่งซานสี่อยู่ ทำท่าทางมือเชิญให้คุณออกไป

สำหรับคนอย่างนี้ซ่งซานสี่ก็ไม่ค่อยมีความรู้สึกที่ไม่ชอบ

ในฐานะของหมอที่ควบคุมดูแลรักษาผู้ป่วย พวกเขาจะมีความรู้สึกที่เหนือกว่ามาตั้งแต่เกิดชนิดหนึ่ง

อีกทั้งพวกเขามีมาตรฐานการทำและเส้นตายของตัวเอง

ครั้นแล้วซ่งซานสี่ก็ออกไปแล้ว

ไม่ถึงยี่สิบนาทีเขาก็กลับมาอีกแล้ว

หลู่ทาวไม่อยู่

จางเสี่ยวชวงอยู่

ซูโหย่วซินอยู่บนเตียงผู้ป่วย เจ็บจนเหงื่อผุดออกมาสีหน้าขาวซีด

มองไปแล้วน่าสงสารมากจริง ๆ

จางเสี่ยวชวงปลอบหล่อนนานพักหนึ่ง อยากไปห้องน้ำ

คิดไม่ถึงยังไม่ได้ถึงข้างประตูห้องน้ำของห้องผู้ป่วย ประตูนั่นเปิดแล้ว

ซ่งซานสี่ออกมาจากข้างในแล้ว

จางเสี่ยวชวงร้องอุทานอย่างตกใจ“คุณผู้ชาย คุณ นี่……ทำไม……”

ซูโหย่วซินพอเห็นพี่เขยก็คือตกตะลึงแล้ว

ไม่รู้พี่เขยเข้าห้องน้ำมาได้ยังไง

แต่ซ่งซานสี่ขี้เกียจจะอธิบายว่าตัวเองปีนหน้าต่างเข้ามา

เขาเพียงแค่พูดอย่างจริงจัง“จางเสี่ยวชวงมองโหย่วซินเจ็บปวดอย่างนั้นอยู่ คุณแข็งใจได้เหรอ？”

“ฉัน……”จางเสี่ยวชวงหันหน้าพอมอง ซูโหย่วซินเจ็บปวดมากแล้วจริง ๆ “แต่……”

“ยาของผมจะมีผลแน่นอนพวกเราลองหน่อย ไม่มีผลผมเอาน้ำในหลุมห้องน้ำดื่มแล้ว”

ซ่งซานสี่มีใบหน้าจริงจัง

จางเสี่ยวชวงตื่นตะลึง

ไม่มีวิธีแล้ว

เค้าต่างก็พูดถึงจุดนี้แล้ว