เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 122

ซ่งซานสี่อดไม่ได้ที่จะลูบใบหน้าเล็กน้อยแล้ว ก้มหน้ามองบาดแผลที่ข้อมือ

เขายิ้มแล้ว

ทำไมต้องพูดล่ะ？

แต่จางเสี่ยวชวงกลับยิ้มพูดเล็กน้อย“โหย่วซิน พี่เขยของเธอไม่ใช่ทะเลาะกับคนอื่นหรอก！มองบาดแผลของเขาบนหน้ามีบาดแผลสามเส้นเหมือนถูกอะไรทิ่มบาดเป็นแผล แต่บนข้อมือคือถูถลอกเป็นแผล อ่อ……”

พูดไปด้วยหล่อนสังเกตุไปด้วยจากนั้นพบอะไรแล้ว“บนบาดแผลของด้านล่างหูของเขายังมีหนามที่เล็กมากอันหนึ่งไม่ได้ดึงออกล่ะ”

ซ่งซานสี่ตกใจเล็กน้อย มือยื่นไปดึงหนามเล็กนั่นลงมาแล้วจริง ๆ

ซูโหย่วซินตกใจแล้ว“พี่เขย นี่คือเกิดเรื่องอะไรแล้ว？”

แววตาที่เป็นห่วงของน้องภรรยาทำให้ซ่งซานสี่ทำได้เพียงพูด“อ่อ ดวงตาของเสี่ยวชวงมีพิษจริง ๆ ผมคือไปเขามังกรเขียวเก็บยาสมุนไพรบางอย่างแล้ว บาดแผลเล็กเหล่านี้ไม่เป็นไร”

พูดจบเขาหมุนตัวเข้าห้องน้ำออกไปแล้ว

จางเสี่ยวชวงต่างก็อดไม่ได้ที่จะพูดว้าวเสียงหนึ่ง“โหย่วซิน พี่เขยของเธอดีจริง ๆ นะ！เขามังกรเขียวนั่นเป็นป่าดั้งเดิมนะอันตรายมากแล้ว ยาที่ดีอย่างนี้จะต้องเติบโตในที่ที่อันตรายมากแน่นอนเพราะสถานที่อย่างนั้นถึงไม่มีคนไป ยาถึงสามารถเติบโตได้อย่างเป็นธรรมชาติ”

“อืม พี่เขยของฉัน……พี่เขยของฉันดีมากจริง ๆ ” ซูโหย่วซินพยักหน้าในใจต่างก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งอบอุ่น

“ดังนั้นอ่ะ……”จางเสี่ยวชวงพูดอยู่พยักหน้า“ฉันกลับเชื่อเขาแล้วยาที่เขาเก็บมาเป็นยาดีอย่างแน่นอน！โหย่วซิน ไม่นานเธอจะต้องดีขึ้นมาอย่างแน่นอน”

“ขอบคุณพี่เสี่ยวชวง……”

“ขอบคุณพี่เขยเถอะ ฉันก็ไม่ได้ทำอะไร……”

“……”

ถึงยังไงซูโหย่วซินรู้สึกว่าพี่เขยเปลี่ยนเป็นดีแล้วจริง ๆ

ถ้าไม่ใช่ตัวเองไล่ถาม เขาต่างก็ไม่พูดเรื่องเก็บยา

และซ่งซานสี่ออกไป กลับบ้าน

พอเข้าประตูก็ได้ยินเสียงอาเจียนส่งมาจากในห้องน้ำ

เสียงนั่นมีความน่าเวทนาเล็กน้อย

เขาตื่นตกใจรีบพุ่งไป

แย่แล้ววันนี้ทำให้ล้าช้ามากแล้ว ซูโหย่วชิงอาเจียนไม่ไหว

เข้าห้องน้ำแล้ว ซูโหย่วชิงได้อาเจียนเสร็จแล้ว

หมอบที่อ่างล้างหน้าที่นั่น สั่นเทาทั้งตัว

กระโปรงชุดนอนผ้าแพรบาง ๆ ต่างก็สั่นไหวภายใต้แสงไฟ

น้ำตากลิ้งตกลง

เส้นผมก็ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ

ซ่งซานสี่เดินขึ้นไปข้างหน้า ยื่นมือเปิดน้ำร้อน

หล่อนต้องการล้างสักหน่อย

ซูโหย่วชิงเงยหน้ามองเขาอยู่อย่างเคียดแค้นเล็กน้อย

“คุณยังกลับมาทำอะไรล่ะ？ให้ฉันอาเจียนตายก็ดีแล้ว……”

ในอ่างล้างหน้ามีรอยเลือดเล็กน้อยอีก

แพ้ท้องของหล่อนไม่ใช่รุนแรงธรรมดาจริง ๆ

ซ่งซานสี่พูดอ่อนโยน“เรื่องเร่งด่วนเล็กน้อยจริง ๆ ยืดเวลาไม่ได้ หลังหนึ่งอาทิตย์มั้งอธิบายให้คุณ โอเครไหม？”

“เพราะอะไรเป็นหนึ่งอาทิตย์แต่ไม่ใช่ตอนนี้？ช่างเถอะ ไม่ต้องการอธิบาย……”

ซูโหย่วชิงโกรธมากล้างหน้ารอบหนึ่ง ออกไปด้วยตัวเอง

ซ่งซานสี่มองอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ

รับรู้ถึงอารมณ์ของจักรพรรดินีในระยะเวลาตั้งครรภ์นี้

คิดอยู่เมื่อก่อนตอนที่ซูโหย่วหรงตั้งครรภ์อารมณ์ดีมาก

ซูโหย่วหรงถือว่าเป็นนิสัยที่ดื้อรั้น ตั้งครรภ์แล้วอารมณ์อ่อนโยน

แต่พี่สาวซูโหย่วชิงนิสัยอ่อนโยน ตั้งครรภ์แล้วอารมณ์นี้กลับระเบิดแล้ว

อาจจะมั้ง ซ่งซานสี่วิเคราะห์สาเหตุ หรือเพราะพ่อแท้ ๆ ของเด็กที่ให้เกิดเป็นบางคนมั้ง？ฮิ ๆ ……

คนจอมปลอมบางคนนี้ทำร้ายคนแล้ว！

เพียงแต่ซูโหย่วชิงยืนที่หน้าประตูห้องนอนหันมองเขาอยู่อย่างเงียบ ๆ อีก

สายตานี้เหมือนสังเกตุอย่างละเอียด

“คุณใส่เสื้อผ้าของคนอื่นอยู่？”

ซ่งซานสี่นั่งลงที่โซฟา พยักหน้ายิ้มแล้ว

“มีอะไรน่าขำ？แผลบนหน้า หลังมือ ข้อมือ แผลคือเกิดได้ยังไงทะเลาะกับคนอื่นอีกแล้ว？”