เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 16

กลางดึก บริเวณเขตชุมชนมืดและเงียบมาก

ซ่งซานสี่เงยหน้ามอง

บนชั้นสี่ ประตูบ้านเพิ่งถูกคนเปิด

ไฟที่ประตู ก็เพิ่งเปิดเช่นกัน

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และลงจากรถทันที

และขณะที่กำลังเดิน เขาก็คิดแผนการอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ ไม่เหมาะที่จะเผชิญหน้ากับหวงชางหยงโดยตรง

ต้องซ่อนความสามารถของตนเองเอาไว้ รอสักพักก่อน!

ช่วงนี้ เขาไม่สามารถปล่อยให้เจ้าหมอนี้ มารบกวนเขาและซูโหย่วหรงได้

เขามีวิธี!

บ้านอยู่บนชั้น4 ตึก2 เขาจึงรีบขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึก3

เขาไต่ลงมาตามท่อ

บนชั้น5 มีครอบครัวหนึ่งตากเสื้อผ้าอยู่ที่ระเบียงด้านหลัง

เขากระโดดลงไปที่ระเบียง

เสื้อผ้าสะอาด เป็นชุดกรรมกร

ซ่งซานสี่รีบถอดเสื้อผ้า และเปลี่ยนเป็นชุดกรรมกร

เขาหยิบถุงเท้ามาสวมใส่

เขาหยิบหมวกนิรภัยที่อยู่มุมห้อง มาสวมอยู่บนศีรษะ

การแต่งตัวแบบนี้ เหมือนคนงานก่อสร้างที่มาเช่าบ้านอยู่ที่นี่

เขาย่องเข้าไปในบ้านอย่างเงียบ ๆ เขาพบประแจด้ามยาวขนาดใหญ่

เขาหยิบถุงมือก่อสร้างมาสวมใส่ มันเป็นถุงมือสีขาว

ครอบครัวนี้ใช้เต่าถ่าน

เขาหยิบขี้เถ้าสองสามกำมือ ละเลงไปทั่วร่างกาย

ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยขี้เถ้าเช่นกัน

ภาพลักษณ์เปลี่ยนไปมาก!

ถ้าลดหมวกนิรภัยต่ำลงกว่านี้ ไม่มีใครสามารถจำได้ว่าเขาคือซ่งซานสี่หรอก?

เขาออกไปอย่างรวดเร็ว กลับไปที่ตึก2 อย่างเงียบ ๆ เขาเดินแทบไม่มีเสียงและเดินเร็วมาก

เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

ร่างกายนี้แย่มาก!

พอเดินเข้าไปในประตูตึก เสียงฝีเท้าของเขาเริ่มดังขึ้น ไม่เป็นไร

กรรมกรเดินกลับบ้านกลางดึก!

ด้านนอกบ้าน ลูกน้องสี่คนของหวงชางหยงเพิ่งเดินออกมาจากบ้าน

และปิดประตูด้วย

หนึ่งในนั้นสูบบุหรี่ และกล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “วันนี้เป็นโอกาสของพี่หยง ซ่งซานสี่ไอ้คนล้างผลาญ สารเลว เป็นคนไม่เอาถ่านจริง ๆ!”

“ฮ่า ๆ พี่หยงมีความสุข พวกเราอาจได้รับโอกาสเหมือนกัน! ลองนึกถึงรูปร่างของซูโหย่วหรง รูปร่างนั้น.....” ชายอีกคนก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

และขณะนี้ ซ่งซานสี่พูดด้วยสำเนียงคนชนบทว่า “พวกคุณทำอะไร? มีคนกำลังทำร้ายซูโหย่วหรง ผู้หญิงที่มีชีวิตลำบากอยู่ในบ้านเหรอ?”

ลูกน้องคนหนึ่งมองสำรวจเขา และกล่าวด้วยความชั่วร้ายว่า “ไม่เกี่ยวกับแก! กรรมกรมาจากไหน ไสหัวออกไป!”

หลังจากพูดจบ ผู้ชายคนนี้ก็ใช้เท้าเตะซ่งซานสี่

ซ่งซานสี่หลบ ดึงประแจออกมาจากกระเป๋า แล้วตีพวกเขาอย่างแรง

เร็วที่สุด!

แรงที่สุด!

จัดการคู่ต่อสู้ให้เร็วที่สุด!

กรอบแกรบ……

เสียงกระดูกหักที่คมชัด

ชายกำยำสี่คนแทบไม่มีกำลังต่อสู้กลับ และไม่มีเวลาตอบโต้

เพียงแค่ร้องด้วยความเจ็บปวดเหมือนหมูถูกเชือดเท่านั้น

เสียงที่ดังสนั่น ทำให้คนแตกตื่นไม่น้อย

คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ มีทั้งคนแก่ เด็ก คนป่วยและคนพิการ แล้วยังมีกรรมกรอีกมากมาย

แต่ไม่มีใครเปิดประตูออกมาดู

ช่วงปีนี้ เมืองจงไห่ยังคงวุ่นวายมาก

ไม่มีใครอยากมีปัญหา

แม้แต่ไฟ ก็ไม่มีใครยอมเปิด

ในชุมชน ยังคงมืดมิด

ไม่นาน เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของลูกน้องหวงชางหยงก็หยุดลง

พวกเขาถูกทำร้ายจนจมูกเละทุกคน

พวกเขาทุกคนหมดสติ

ภายใต้แสงไฟสลัว หน้าของทุกคนเต็มไปด้วยเลือด

เลือดสด ๆ ไหลรวมตัวกันอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็ว

เขาตีอย่างแรงอีกครั้ง

กรอบแกรบ……

พวกเขาถูกตีจนแขนและขาหักหมด

ซ่งซานสี่ไม่ปล่อยลูกน้องของหวงชางหยงไปแม้แต่คนเดียว

แขนขาหักหมด!

หลังจากจัดการพวกเขาเสร็จ เขาเหนื่อยจนหายใจหอบ และเหงื่อเต็มหน้าผาก

ร่างกายนี้ แย่มาก!

เขาเปิดประตูเข้าไปในบ้าน เดินตรงไปที่ห้องนอนทันที

หมุนลูกบิดประตู

เปิดประตูทันที เขามองไปรอบ ๆ

เห็นซูโหย่วหรงนอนหมดสติอยู่บนเตียง

เธอสวมชุดนอนใหม่ โชว์ขาเรียวยาว

ทุกอย่างปกติดี

แต่เขาเสียพนันไปให้คนอื่นแล้ว ด้วยมูลค่าเพียงแค่ 5 ล้าน

ต่อมา มันกลายมาเป็นของหวงชางหยง

ตอนนี้ รถที่คุ้นเคย กลิ่นที่คุ้นเคย

ผ่านไปสิบกว่านาที รถก็มาถึงชานเมือง

เขาลากหวงชางหยงลงมาจากรถ แล้วโยนลงบนพื้น

เจ้าหมอนี้หนาวจนตัวสั่น และขนลุกไปทั้งตัว

เขาดิ้นทุรนทุราย เหมือนหนอนอ้วน

เปล่งเสียอู้อี้อยู่ในลำคอ ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไร

ซ่งซานสี่รู้คร่าว ๆ เป็นการตะโกนข่มขู่อะไรประมาณนี้ แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

เขาใช้เท้ากระทืบลงไป ทำให้องคชาตของหวงชางหยงได้รับบาดเจ็บ และไม่สามารถมีลูกได้อีกต่อไป!

เขาควบคุมความแรงได้ดี

หวงชางหยงเจ็บปวดจนชักกระตุกไปทั้งตัว

ดูเหมือนเส้นเลือดบนหน้าผากของเขากำลังจะระเบิด

หลังจากนั้น เขาหมดสติ และปัสสาวะไหลออกมา

เจ้าพ่อสี่มีกฎของตนเอง สำหรับคนประเภทนี้ นี่คือการลงโทษที่ดีที่สุด

ต่อไป เขาจะมีช่วงเวลาแห่งความสงบค่อนข้างนาน

เขาค้นหาโทรศัพท์มือถือของหวงชางหยง แล้วกดหมายเลข 120 และบอกตำแหน่งพวกเขาด้วยน้ำเสียงแหบ

หลังจากวางสายแล้ว เขาโยนโทรศัพท์มือถือลงไปในคูน้ำเน่า

ซ่งซานสี่เดินกลับบ้าน เขาไม่ขับรถคันนี้อีก

เขาถอดถุงมือโยนลงไปในท่อน้ำทิ้งระหว่างทาง

ไม่ทิ้งรอยนิ้วมือแม้แต่น้อย

เขาถอดถุงเท้าแล้วโยนทิ้งเช่นกัน

ยากที่จะตรวจสอบเบาะแสได้

เขารู้ภูมิหลังของหวงชางหยงเป็นอย่างดี ถ้ากลายเป็นเรื่องใหม่ จะต้องมีคนมาไขคดีอย่างแน่นอน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาเดินกลับมาถึงชุมชนแล้ว

เขาคุ้นเคยกับถนนสายทาง และเขาไม่รู้สึกสะทกสะท้าน เขานำเสื้อผ้า ประแจ และหมวกนิรภัยไปคืน

ชุมชนนี้ มีคนงานก่อสร้างเช่นนี้มากมาย

อยากจะตรวจสอบยังไง ก็เชิญตรวจสอบตามสบาย

กลับบ้านแล้วอาบน้ำ ทำให้เขารู้สึกสดชื่นมาก

เขาสวมชุดนอนพอดีตัว เนื้อผ้าดีและใส่สบาย

เก็บเงินไว้ในห้องนอน

มองใบหน้าที่สวยงามของซูโหย่วหรง ผิวของเธอขาวราวกับหิมะ

ซ่งซานสี่รู้สึกทรมานและเจ็บปวด

ความคิดบ้าระห่ำอยู่ในสมอง......

ควบคุมไม่ไหวแล้ว.......