เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 18

เธอสวมชุดนอนสีชมพูที่ทำจากใยเคมี

ซูโหย่วชิงรู้สึกลนลานเล็กน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

ซ่งซานสี่คือฝันร้ายของเธอ

เธอจะไม่มีวันลืม

เรื่องที่เกิดขึ้นในสิบวันนั้น

สัตว์เดรัจฉาน!

ทุกวันนี้ สามีของเธอเคยชินกับการออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า

เช้าขนาดนี้ เขาก็มาถึงแล้ว

แต่งตัวเนี้ยบ สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนม สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม......ปีศาจ!

เธอลืมกระทั่งปิดประตู

ตอนแรกเธอคิดว่าจะตื่นมาทำอาหารเช้าให้เถียนเถียน

ผลลัพธ์……

ซ่งซานสี่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ใหญ่ อย่ากลัวเลย เมื่อก่อนผมเป็นสัตว์เดรัจฉาน แต่ต่อไปจะไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว”

“อาหารเช้าของคุณกับเถียนเถียนทำเสร็จแล้ว อุ่นอยู่ในครัว”

“ผมต้มไข่ไว้ รบกวนคุณช่วยเอาไข่ต้มกลิ้งแผลบนใบหน้าของเถียนเถียนให้ด้วย”

“ผมไม่มีเวลาแล้ว ผมต้องกลับไปทำอาหารให้โหย่วหรง เพราะอีกสักครู่เธอต้องไปทำงาน”

“พี่ใหญ่ ผมขอโทษ! โปรดยอมรับคำขอโทษจากผมด้วย ต่อไปผมจะชดเชยให้คุณ”

หลังจากพูดจบ เขาโค้งคำนับด้วยความสง่าเป็นการขอโทษ

จากนั้น เขาก็กล่าวว่า “ลาก่อน” หันหลังแล้วเดินจากไป

ซูโหย่วชิงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความตกตะลึง ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเวลานาน

ไม่เหมือนเศษสวะคนก่อน

สุภาพเรียบร้อย มีมารยาท ใจกว้าง เหมือนสุภาพบุรุษที่กล้ายอมรับผิด และมีความรับผิดชอบ

“เขา.......เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ?”

เธอตื่นตูมโดยไม่จำเป็น

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ทำให้ซูโหย่วชิงอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง และหัวใจเต้นแรง

เธอรีบเดินเข้าไปในครัว โอ้ สวรรค์ อาหารเช้าหอมกรุ่น

นม ไข่ดาว แผ่นแป้งทอดใส่ต้นหอม แฮม ซาลาเปา ยำไก่ฉีก......

ทั้งหมดถูกเก็บไว้ในตู้อุ่นขนาดใหญ่

เขาทำอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่?

และที่บ้านไม่มีวัตถุดิบอาหารบางอย่าง เขานำมาเองเหรอ?

ซูโหย่วชิงมองท้องฟ้าที่เพิ่งจะสว่างทางนอกหน้าต่าง และไม่อยากจะเชื่อ

“เขาตื่นเช้ามาก........”

ซูโหย่วชิงรีบไปปลุกเถียนเถียนลุกขึ้นมาทานอาหารเช้า

เมื่อเถียนเถียนเห็นอาหารเช้ารสเลิศ ดวงตาของเธอเป็นประกาย และปรบมือ

“ว้าว~~~ คุณป้าเก่งจังเลย มีอาหารอร่อยเยอะแยะ......”

ซูโหย่วชิงยิ้มด้วยความขมขื่น ลูบหัวเล็ก ๆ ของเถียนเถียน “ป้าไม่ได้เป็นคนทำ”

“หรือว่า...คุณป้าออกไปซื้อ?”

“พ่อของหนูเป็นคนทำ”

“ห๊ะ?” เถียนเถียนรู้สึกตกตะลึง

ใบหน้าเล็กและผอมแห้ง แสดงความไม่อยากจะเชื่อ

“เขา...เขา...เขามาที่นี่เหรอ?”

“อืม มาเช้ามาก.......”

“อ้อ……”

“……”

เช้านี้ เถียนเถียนไม่ได้พูดคำว่าพ่อ

แต่เธอกินอย่างมีความสุข

ใบหน้าของสาวน้อยเต็มไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ และเธอกินอิ่มมาก

ตอนนี้ซูโหย่วชิงรู้สึกสับสน

อืม ฝีมือการทำอาหารของสัตว์เดรัจฉานคนนี้ไม่เลว และอาหารอร่อยมากจริง ๆ

คงจะดีไม่น้อยถ้า.......เป็นแบบนี้ไปตลอด?

เธอตั้งตารอ ด้วยความรู้สึกอธิบายไม่ถูก......

……

เมื่อซูโหย่วหรงตื่น นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทำให้เธอสติแตก

เมื่ออยู่ต่อหน้าซ่งซานสี่แล้ว เธอไม่มีศักดิ์ศรี

ไม่ได้หมายความว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนนอกแล้ว เธอจะไม่มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน

การไร้มลทิน เป็นศักดิ์ศรีที่ใหญ่ที่สุดของผู้หญิง

ซูโหย่วหรงคิดเช่นนั้น

เธอกอดผ้าห่มและร้องไห้ด้วยความเสียใจ

ทั้งหมดเป็นเพราะเศษสวะ แพ้พนันแม้แต่ภรรยาตนเอง!

การที่เขาเปลี่ยนเป็นคนดี เพียงเพราะความรู้สึกผิดเท่านั้น

เธอรู้ว่าหวงชางหยงเป็นใคร และเขาเป็นคนที่เธอไม่สามารถล่วงเกินได้

ถ้าหากถูกเขาหมิ่นเกียรติ ก็ไม่สามารถร้องขอความเป็นธรรมได้

ขณะนี้ ซ่งซานสี่เปิดประตูและเดินเข้ามา

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว เสื้อกั๊กสีดำ กางเกงขายาวสีดำ ผ้ากันเปื้อนใหม่