เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 23

ซ่งซานสี่ยิ้มบาง ๆ

เหลือบมองเคาน์เตอร์บาร์ที่อยู่ทางโน้น

มีขวดแก้วคุณภาพดี บรรจุเมล็ดกาแฟขี้ชะมดไว้จริง ๆ

เขานั่งไขว่ห้างอย่างสง่าอยู่บนโซฟาในพื้นที่พักผ่อน และกล่าวว่า “คุณจ้าว เดิมพันไหม?”

“เดิมพันอะไร? เดิมพันอย่างไร?”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกไม่พอใจ เขามั่นใจเมล็ดกาแฟของตนเองมาก

“กาแฟขี้ชะมด แบ่งเป็นสี่เกรด เกรดพรีเมี่ยม เกรดสอง เกรดสาม เกรดสี่ ผมดูคุณภาพเมล็ดกาแฟของคุณแล้ว ถ้าไม่ใช่เกรดสามก็เป็นเกรดสี่ อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เกรดพรีเมี่ยมอย่างแน่นอน ถ้าผมแพ้........”

จ้าวเหลียงโย่วมีความตั้งใจเด็ดเดี่ยว ไม่รอให้ซ่งซานสี่พูดจบ เขาก็แย่งพูดว่า “บัญชีของคุณมีเงินอยู่ 550,000 ใช่ไหม? ถ้าคุณแพ้ อย่ามาเล่นหุ้นที่นี่ และให้เงินผม 300,000?”

ซ่งซานสี่ส่ายศีรษะและยิ้ม “แล้วถ้าผมชนะล่ะ?”

“ผมจะให้เงินคุณ 550,000!” จ้าวเหลียงโย่วยิ้มด้วยความจองหอง และจิบกาแฟ

ท่าทางการแสดงออกของเขานั้น เพลิดเพลินกับรสชาติของกาแฟมาก

จากนั้นเขายกนิ้วโป้งให้กู้หยุนม่ง “ม่งม่ง ยิ่งอยู่ฝีมือการต้มกาแฟของคุณก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ”

กู้หยุนม่งแกล้งยิ้มด้วยความขมขื่น “พี่จ้าว คุณอย่าชมฉันเลย! คนบางคนไม่รู้อะไรสักอย่าง แต่กลับบอกว่ากาแฟที่ฉันต้มไม่อร่อย!”

“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไร เขาไม่รู้ ดังนั้นเขาต้องแพ้แน่นอน”

หลังจากจ้าวเหลียงโย่วพูดจบ เขามองไปที่ซ่งซานสี่ “เฮ้ คุณกล้าเดิมพันไหม?”

กู้หยุนม่งยิ้ม “พี่จ้าว ถ้าเขากล้าเดิมพัน คุณต้องชนะอย่างแน่นอน คนอื่นไม่รู้ แต่ฉันรู้ดี เพราะซ่งซานสี่แพ้ทุกการเดิมพัน วันนี้เขาเสแสร้งทำเป็นผู้เชี่ยวชาญ ถ้าเขาไม่แพ้มันก็แปลกแล้ว”

ซ่งซานสี่ปรบมือ “โอเค ผมจะเดิมกันกับคุณ ทำสัญญาเป็นหลักฐาน”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ตกลง! ม่งม่ง ทำสัญญาเดิมพันให้ผมด้วย! แล้วหาคนเป็นพยานด้วย ผมคิดว่าเฉียนหยงหง เจ้านายของคุณเหมาะที่จะเป็นพยานที่สุด”

ซ่งซานสี่พยักหน้า “อืม เถ้าแก่เฉียน โอเค เขาชนะเงินพนันของผมไปมากมาย! คนแซ่เฉียน เกิดมาพร้อมความมั่งคั่ง”

กู้หยุนม่งกลอกตาใส่เขา “แกว่งเท้าหาเสี้ยนจริง ๆ ถ้าเช่นนั้นฉันจะทำให้คุณสมปรารถนา”

สิบนาทีต่อมา เธอปริ้นสัญญาเดิมพันออกมาสามฉบับ

เธอขอความเห็นจากพวกเขาสองคน

ซ่งซานสี่ขอให้ส่งตัวอย่างเมล็ดกาแฟไปยังมหาวิทยาลัยจงไห่ แล้วมอบให้ศาสตราจารย์เถ๋าจือซิ่ง ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพฤกษศาสตร์ตรวจสอบ เขาส่งไปเอง จ้าวเหลียงโย่วส่งไป หรือกู้หยุนม่งส่งไปก็ได้ ห้องทดลองของศาสตราจารย์เถ๋า น่าจะมีเจ้าหน้าที่ประจำอยู่ตลอดเวลา

แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายในการตรวจสอบนั้น พวกเขาสองคนจ่ายกันคนล่ะครึ่ง

จ้าวเหลียงโย่วใจกว้าง เขาบอกว่าคุณไม่ต้องจ่ายหรอก ผมจะเป็นคนจ่ายเงินนี้เอง แม่งฉิบหาย ผมไม่เชื่อหรอก เมล็ดกาแฟขี้ชะมดเกรดพรีเมี่ยม ที่พ่อของผมซื้อที่ร้านขายของพื้นเมืองในท้องถิ่น ตอนไปพักผ่อนที่บาหลี คุณกลับบอกว่ามันเป็นเกรดสามหรือเกรดสี่?

ซ่งซานสี่แอบหัวเราะ เพราะชาวพื้นเมืองชอบหลอกฟันเศรษฐีบ้านนอก

อย่างไรก็ตาม พวกเขาสองตัดสินใจให้กู้หยุนม่ง เป็นคนส่งตัวอย่างเมล็ดกาแฟขี้ชะมดไปตรวจสอบ

ไม่นาน ซ่งซานสี่และจ้าวเหลียงโย่วก็ลงนามในสัญญาเดิมพัน และประทับลายนิ้วมือ

กู้หยุนม่งกล่าวว่า “พี่จ้าว พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะนำไปให้เจ้านายเซ็นเป็นพยาน”

“ม่งม่ง ไปเถอะ ถ้าผมชนะ ผมจะให้คุณยี่สิบเปอร์เซ็นต์”

“ขอบคุณพี่จ้าว คุณเป็นคนใจกว้างมาก” กู้หยุนม่งรู้สึกดีใจ ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของสามแสนก็คือหกหมื่น

เธอหันไปมองซ่งซานสี่ และกล่าวด้วยความเย็นชา “คนล้างผลาญ คุณมอบเงินหกหมื่นให้ฉันด้วยความจริงใจ และฉันก็ไม่รังเกียจมันหรอก”

ซ่งซานสี่กล่าวว่า “ไปเถอะ รีบไปรีบกลับ ผมกำลังจะบดเมล็ดกาแฟ แล้วต้มกาแฟ ผมจะทำให้คุณเห็นว่ากาแฟที่คุณต้มนั้นห่วยแค่ไหน?”

“ฮึ่ม! คุณอย่าทำให้ของดีเสียไปเปล่า ๆ ได้ไหม?”

จ้าวเหลียงโย่วกล่าวว่า “ไม่เป็นไร เขาอยากเป็นตัวตลก ก็ปล่อยให้เขาเป็นเถอะ”

กู้หยุนม่งพยักหน้า “ค่ะ มันก็ใช่ ถ้าพี่จ้าวชนะ เขาจะให้ฉันหกหมื่น คุณล่ะ? ถ้าคุณเป็นฝ่ายชนะล่ะ?

ซ่งซานสี่กล่าวเบา ๆ “ให้เหี้ยอะไร?”

“คุณ........” กู้หยุนม่งหน้าแดงระรื่น กระทืบเท้า หันหลังแล้วเดินจากไป “คุณรอแพ้เถอะ!”

ซ่งซานสี่ไม่สนใจเธอ เขาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ทันที และเตรียมตัวต้มกาแฟ

จ้าวเหลียงโย่วพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา “เจ้าหนู คุณต้มกาแฟตามสบายเลย! เพราะผมอย่างไงก็ได้ และคุณต้องแพ้แน่นอน”

ซ่งซานสี่คาบบุหรี่อยู่ในปาก เริ่มเลือกเมล็ดกาแฟ ล้างก่อน จากนั้นอบและบด ด้วยความตั้งใจ

ดูเหมือนว่าเขาเพลิดเพลินกับกระบวนการนี้มาก

ให้ตายเถอะ ดูไม่ออกจริง ๆ คนล้างผลาญในสายตาของกู้หยุนม่ง จะมีความสามารถขนาดนี้?

จ้าวเหลียงโย่วโน้มตัวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว และสูดกลิ่นด้วยความเคลิบเคลิ้ม

น้ำลายเต็มปาก และสุดท้ายเขาก็ไม่สามารถอดกลั้นได้ และกล่าวว่า “นั่นกาแฟ.......”

ติ๋ง !

น้ำลายหยดลงบนพื้นเหมือนน้ำตก

เมื่อได้ยินเสียง ซ่งซานสี่หันมามองเขาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็หันกลับไปอีกครั้ง

เขาคิดอยู่ในใจว่า: เหมือนคนที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เศรษฐีบ้านนอก

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกอับอายมาก ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง และรีบเช็ดมุมปาก “กาแฟ ยังต้มไม่เสร็จอีกเหรอ?”

ซ่งซานสี่ส่ายศีรษะ ไม่พูดอะไร และต้มกาแฟต่อ

กู้หยุนม่งอยู่ในห้องทำงานของเจ้านาย หลังจากอธิบายสถานการณ์แล้ว เฉียนหยงหงก็หัวเราะ

“คนโง่เขลาอย่างซ่งซานสี่! จะรู้เรื่องเมล็ดกาแฟได้อย่างไร?”

“ผมคิดว่าเขาแพ้จนเพี้ยนไปแล้ว? ตอนนี้เขาอยากจะเดิมพันทุกอย่าง!”

“ตกลง! เพื่อเห็นแก่หน้าคุณจ้าว คราวนี้ผมจะเป็นพยานให้พวกเขา!”

เขาเซ็นชื่อ!

ประทับตรา และมีผลทันที!

เขาเก็บไว้หนึ่งชุด แล้วให้กู้หยุนม่งนำที่เหลืออีกสองชุดไป

กู้หยุนม่งเดินกลับมาพร้อมสัญญาเดิมพันด้วยความตื่นเต้น

เธอรู้สึกตื่นเต้นและสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าเธอเห็นเงินหกหมื่นหยวนอยู่ในมือแล้ว

ขอบคุณพี่จ้าว เงินนี้ได้มาอย่างง่ายดาย!

เมื่อผลักประตูห้องเทรดหุ้น VIP ทันใดนั้น กลิ่นหอมเข้มข้นของกาแฟก็โชยมา.......