เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 30

ซ่งซานสี่หลบตามสัญชาตญาณ

ปัง!

เฉียนหยงหงกระแทกพื้นด้วยความเจ็บปวด

ซ่งซานสี่แอบสะใจ

แต่หลับแสดงสีหน้าโกรธ เขาหยิบเก้าอี้ทรงสูง แล้วลงมือทันที

“กล้ารังแกพี่หงของผม!”

ปัง ปัง ปัง! เขาเหวี่ยงไปเรื่อย!

ดูแล้ววุ่นวาย แต่ความจริงแล้วเจ้าพ่อสี่เหวี่ยงแบบมีแบบแผน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายใน ที่ร่างกำยำทั้งหก ถูกตีจนร้องเสียงดัง และแขนขาหัก

ซ่งซานสี่เหมือนคนบ้า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ ไม่สามารถเข้าใกล้ซ่งซานสี่ได้

เฉียนหยงหงลุกขึ้น และมองฉากนี้

นี่เป็นครั้งแรก.......ที่เขารู้สึกซาบซึ้ง

ไอ้คนล้างผลาญคนนี้ เมื่อบ้าระห่ำขึ้นมาแล้วสุดยอดจริง ๆ

เฉียนหยงหงโกรธเช่นกัน

ลูกน้องของหวงชางหยง กล้าทำร้ายกู

เขาหยิบเก้าอี้ขึ้นมา และตีไปที่หัวหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายในสองสามครั้ง

เจ้าหมอนั้นถูกซ่งซานสี่ตีจนล้มอยู่บนพื้นนานแล้ว ตอนนี้เขาทำได้เพียงร้องด้วยความเจ็บปวด

หลังจากตีเสร็จแล้ว เฉียนหยงหงโยนเก้าอี้ทิ้ง ตบมือ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และชี้ไปที่ทุกคน

“ซานสี่ หยุด! กูจะโทรหาหวงชางหยงเดี๋ยวนี้! พวกแกทุกคนฟังให้ดี!”

ซ่งซานสี่ถือเก้าอี้ที่บิดเบี้ยว แล้วชี้ไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าจองหอง

ตอนนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาและฝูงชน ล้อมรอบพวกเขาสองคนเอาไว้

เป็นครั้งแรก ที่มีคนกล้ามาก่อกวนที่สถานบันเทิงบิ๊กเรกัล

เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

เฉียนหยงหงโทรไปหาหวงชางหยงโดยเปิดลำโพง

หวงชางหยงกดรับสาย ประโยคแรกที่กล่าวคือ “พี่หง มีอะไรครับ?”

และประโยคนี้ ทำให้พนักงานของสถานบันเทิงบิ๊กเรกัลรู้สึกตกตะลึง

ที่แท้พวกเขารู้จักเถ้าแก่จริง ๆ!

เฉียนหยงหงด่าอย่างดุเดือดทันที

“หวงชางหยง แกยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนและเป็นพี่น้องอยู่หรือเปล่า?”

“วันนี้กูกับซ่งซานสี่จะมาสนับสนุนธุรกิจของแกที่สถานบันเทิงบิ๊กเรกัล”

“แต่ผลลัพธ์คือ แกอนุญาตให้แพ้พนันเท่านั้น แต่ไม่อนุญาตให้ชนะพนันได้ใช่ไหม?”

“ไอ้เวรพวกนี้ ยังกล้าทำร้ายกูอีก.......”

หวงชางหยงถูกด่าจนรู้สึกอึ้ง และรีบกล่าวว่า “เฮ้ พี่หง คุณกำลังพูดเรื่องอะไร? มันเกิดอะไรกันแน่?”

เฉียนหยงหงทั้งด่าและคำราม และอธิบายอย่างละเอียด

เมื่อหวงชางหยงได้ยิน ทำให้เขารู้สึกอึ้ง

ไอ้เวรซ่งซานสี่ เฉียนหยงหง พวกแกสองคนดวงดีจริง ๆ!

สุดท้าย เฉียนหยงหงคำรามว่า “หวงชางหยง พวกเรายังเป็นเพื่อนหรือเป็นพี่น้องกันอีกไหม?”

“โอ้! อย่าพูดเช่นนั้น พี่หง เป็นแน่นอน!”

“ผมมาเล่นพนันที่นี่ ต้องแพ้เท่านั้น ห้ามชนะใช่ไหม?”

“ไม่ ๆ ๆ! การที่พี่หงมาสนับสนุน เป็นเกียรติของสถานบันเทิงบิ๊กเรกัลแล้ว! พวกคุณสองคน เล่นตามสบาย”

“ไม่ใช่ว่าอีกสักครู่ผมชนะอีก ที่นี่ไม่ยอมรับ แล้วทำร้ายพวกเราอีก?”

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!”

เฉียนหยงหงรู้สึกโล่งใจ “แค่นี้แหละ ผมจะเล่นอีกสักพัก แล้วตอนกลางคืน ผมจะไปเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาล”

“ห๊ะ? พี่หง ผมรับน้ำใจของคุณแล้ว ไม่ต้องมา ไม่ต้องมา......คุณเล่นของคุณไปเถอะ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอวางสายก่อน”

หวงชางหยงเป็นฝ่ายวางสาย

หลังจากนั้น เขาก็ตะโกนด่าอยู่ในห้องพักผู้ป่วย

นึกไม่ถึงว่าซ่งซานสี่และเฉียนหยงหง จะสามารถชนะพนันได้เงินจากสถานบันเทิงบิ๊กเรกัลของเขาไปสองล้านกว่า

เมื่อพยาบาลประจำห้องพักพิเศษได้ยินเสียง รีบเดินเข้ามาทันที “คุณหวาง คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ผมปวด!” หวงชางหยงกล่าวด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ

“ห๊ะ?” พยาบาลรู้สึกตกใจ “คุณอดทนอีกนิด ฉันจะไปเอายาแก้ปวดมาให้คุณ”

“ไม่ต้อง คุณไสหัวออกไป....... ”

พยาบาลเดินออกไปด้วยความอัดอั้นตันใจ........

หวงชางหยงรู้สึกหดหู่มาก

สองวันมานี้มันเป็นอะไร?

เซียนพนันที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ชนะเงินพนันที่สถานบันเทิงบิ๊กเรกัลของกู และยังจับตัวไม่ได้

เฉียนหยงหงและคนล้างผลาญซ่งซานสี่ ก็ชนะเงินพนันของกูไปเช่นกัน?

ดูจากรูปการณ์แล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายในพวกนั้น คงถูกพวกเขาสองคนทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส

แล้วหวงชางหยงจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

อย่างไรก็ตาม เขาทำได้เพียงแค่ปลอบใจตัวเองเท่านั้น

ด้วยนิสัยของคนโง่อย่างซ่งซานสี่แล้ว ถ้าเขาชนะพนัน เขาก็อยากได้เงินมากขึ้นอีก แต่สุดท้ายก็แพ้เสมอ

และถ้าเขาแพ้พนัน เขาก็จะถอนทุนคืน ทำให้ยิ่งอยู่ยิ่งเสียมากขึ้นเรื่อย ๆ

ตอนนี้ชนะ ฮ่า ๆ เกรงว่าสุดท้าย พวกคุณสองคนคงต้องแพ้เท่านั้น

ดังนั้น เขาจึงโทรหาซุนจุน ผู้จัดการทั่วไปของสถานบันเทิงบิ๊กเรกัล ให้เขาจับตาดูสถานการณ์ที่นั่น แล้วรายงานเขาตลอดเวลา

ซุนจุนบอกพี่หยงว่าถ้าพวกเขาชนะต่อไปเรื่อย ๆ ล่ะ?