เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 31

พนักงานสาวเติมแต้มตัวสั่นระริก

สายตาที่มองซ่งซานสี่ เหมือนกำลังมองสัตว์ประหลาด

วิธีการเล่นแบบนี้ สามารถทำให้สถานบันเทิงบิ๊กเรกัลล้มละลายได้แล้วมั้ง！

เฉียนหยงหง กอดซ่งซานสี่ไว้

หัวเราะเสียงดัง หัวเราะจนน้ำตาไหล ทั้งดีใจ และเสียดาย

ถึงขั้นตบหน้าตัวเองทีหนึ่ง “ทำไมกูไม่ซื้อตำแหน่งปฏิบัติการเยอะหน่อยนะ?”

เขาทำได้แค่อิจฉาซ่งซานสี่ ริษยาอย่างมาก

จากนั้นก็พูดว่า “มาๆๆ คุณชายสี่ คุณชายสี่ เล่นต่อ เล่นกันต่อ！คือว่า แบ่งตำแหน่งปฏิบัติการให้ผมหน่อยได้ไหม?”

ซ่งซานสี่ยิ้ม ตบบ่าของเขา “ช่างเถอะ จะมีโชคดีมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน? มา เล่นครั้งสุดท้าย เอาให้พอดีก็พอ จะได้ไม่ทำให้หวงชางหยงเครียดตาย”

เฉียนหยงหงพอมีสมองอยู่บ้าง คิดว่ามีเหตุมีผล

พนักงานสาวเติมแต้มพูดอย่างอ่อนแอว่า “พี่ใหญ่ พวกพี่ยังจะเล่นอีกหรอ?”

ซ่งซานสี่คีบบุหรี่ไว้ม้วนหนึ่ง “ตาสุดท้ายแล้ว”

เฉียนหยงหงรีบจุดบุหรี่ให้เขา “ตาสุดท้ายแล้วหน่า！”

ฉะนั้น ตำแหน่งปฏิบัติการทั้งเก้าเครื่องของซ่งซานสี่ ล้วนวางเดิมพันไว้ 2500 บาท จากนั้นก็เลือกมังกรสายฟ้าที่ได้เพิ่มขึ้น 20 เท่า

ครั้งนี้เฉียนหยงหงลงหนักกว่าเดิม วางเงินตามมากถึง 25000 บาท

ถ้าหากว่าพนันชนะอีกละ? ถึงจะแพ้ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงซะก็ยังเป็นเงินชนะ！

พนักงานสาวเติมแต้มเห็นเช่นนี้ ถือว่ายังพอโล่งใจ

เปิดรางวัล！

มังกรสายฟ้า 20 เท่า！

ร้องเฮลั่นทั่วทั้งงาน！

ซ่งซานสี่ กำไรรวมทุนเป็นเงินทั้งหมดสี่แสนห้า

เฉียนหยงหงยิ้มกริ่ม ใบหน้าเบิกบาน เงินถึงมือทั้งหมดห้าแสน

ซ่งซานสี่ใจกว้างแจกจ่ายจนหมด “สี่แสนห้านี้ ทุกท่านที่อยู่ในงาน ไม่ว่าจะเป็นพนักงานของสถานบันเทิงบิ๊กเรกัล หรือลูกค้า ไม่ว่าจะใคร แบ่งไปให้เท่ากัน”

การกระทำเช่นนี้ ได้รับการชื่นชม ภายในงานร้องเฮ ปรบมือเสียงดัง

เฉียนหยงหงเสียดาย ทุบเข้าที่หลังของซ่งซานสี่หนึ่งที “คุณชายสี่ นายโง่หรอ? ทำไมไม่ลงเดิมพันเยอะๆละ? ไม่อย่างนั้น นายได้มาหลายแสนแล้ว”

ซ่งซานสี่ยิ้ม “คิดไม่ถึงไง และก็ไม่มั่นใจด้วย！”

“ช่างนายเถอะ ยังไงซะรอบนี้ฉันก็ชนะมาเยอะ พอใจแล้ว”

พูดจบ เฉียนหยงหงก็หยิบแก้วน้ำชาที่เย็นแล้วขึ้นมา สาดใส่ซุนจุนให้ตื่น

แล้วบอกให้เขารีบไปแลกเงิน

ซุนจุนตื่นมา ได้รู้ว่าซ่งซานสี่ชนะเดิมพันอีกครั้ง ทั้งสองคนชนะเงินมาเก้าแสนห้า จึงรู้สึกเศร้าใจ

ยังดี ที่ไม่แพ้เงินเยอะเท่าไหร่

ยังดี ที่ในที่สุดตัวโชคร้ายสองคนนี้ก็จะไปสักที

เมื่อนับแล้วมีคนในงานทั้งหมด 30 คน แบ่งได้คนละหมื่นห้า แล้วให้เงินสดทันที

เฉียนหยงหงไม่อยากแบ่ง เขายังรู้สึกว่าชนะมาไม่มากพอด้วยซ้ำ！

ซ่งซานสี่ ชนะรวมทั้งหมด ยี่สิบแปดล้าน

เฉียนหยงหงชนะมาห้าล้าน

ที่นี่ไม่มีเงินสดมากขนาดนั้น จึงทำได้แค่โอนเงินให้

ซ่งซานสี่ยังพูดว่า ก่อนหน้านี้แพ้ให้กับหวงชางหยงหนึ่งล้าน เมื่อลบออกแล้ว โอนทั้งหมด ยี่สิบเจ็ดล้านก็พอ

ซุนจุนต้องเชื่อฟังคำสั่งทำตามที่ว่า

เมื่อเงินเข้าบัญชี ซ่งซานสี่ก็เดินจากไป

เฉียนหยงหงรู้สึกยังเสียดาย เอาแต่หันหลังกลับมามอง แล้วถึงได้ยอมเดินออกไปกับพวกเขา

ทั้งงานเต็มไปด้วยสายตานับถือ เสียงร้องเฮ เหมือนดั่งกำลังส่งลาฮีโร่

“ไม่คิดเลยว่า จะมีคนชนะเงินมากมายขนาดนั้นไปจากที่นี่ได้”

“ใช่แล้ว！กูแพ้ในนี้อย่างหนักเลย”

“เจ้าคนนี้มันเก่งจริงๆ แล้วยังแบ่งให้ทุกคนด้วย ใจป้ำสุดๆ…”

“ใช่แล้ว เงินค่ามื้อค่ำได้กลับมาแล้ว….”

เฉียนหยงหงรู้สึกสนุกอย่างมาก

ภายในใจซ่งซานสี่ยิ้ม แอบรู้สึกสนุก

หวงชางหยงวางสาย โมโหมากจนแทบจะกระอักเลือด！

เมื่อเขาเห็นว่าเฉียนหยงหงเคยโทรมา ก็เลยโทรกลับไป

เมื่อรับสาย หวงชางหยงก็โอดครวญใส่

“พี่หง ยังเป็นพี่น้องกันมั้ย ยังเป็นเพื่อนกันมั้ยครับเนี่ย? นายรวมหัวกับไอ้หมาซ่งซานสี่มาเล่นฉันแบบนี้งั้นหรอ?”

“ฮิๆ….พี่หยง ขอโทษด้วย เจ้าซ่งซานสี่มันโชคเข้าข้าง โชคดีขึ้นมา ฉันก็เลยหาเงินกับมันนิดหน่อย ไม่คิดเลย วิธีการเล่นของที่นาย น่าตื่นเต้นดีจริงๆ”

“น่าตื่นเต้นอะไรกันละ? ฉันขาดทุนอย่างหนักเลยนะ！ ไม่ได้ พี่ต้องหาวิธีให้ฉัน ฉันต้องให้มันเอาเงินคืนมาให้หมด！”

“ฉันว่านะ พี่หยง เจ้าหนุ่มคนนี้เพิ่งเล่นพนันกับฉันมาเมื่อบ่าย….”

เฉียนหยงหง ไม่นานก็บอกเล่าเรื่องที่เขาเดิมพันกับซ่งซานสี่ออกมา

สุดท้ายก็บอกว่า “ดังนั้น พี่หยง นายรอเถอะ เจ้าคนนี้มันต้องแพ้ราบคาบแน่นอน ถึงตอนนั้น ฉันแบ่งพวกค่าคอมมิชชั่นกับดอกเบี้ยให้นายครึ่งหนึ่ง? ก็ยังได้กลับไปประมาณสิบกว่าล้านไม่ใช่หรือไง?”

“นาย…นายคิดจะเอาซูโหย่วหรง?” หวงชางหยงเจ็บใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้แค่ยอมรับชะตากรรม “โอเคๆๆ นายจัดการเลย จัดการได้เลย！ไอ้สารเลวซ่งซานสี่ช่างกล้าเอาเมียมาลงเดิมพัน กูละยอมใจจริงๆ！”

“ฮิๆ….” เฉียนหยงหงหัวเราะร้าย แล้วพูดว่า “พี่หยง เป็นคนทั้งที ฉันทำถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรมาตอบแทนบ้างหรือไง?”

“อะไร? ฉันตอบแทนอะไร?” หวงชางหยงนึกคิด แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้

เฉียนหยงหงพูดว่า “สมมติ ฉันบอกว่าสมมตินะ！สมมติว่าถ้าฉันแพเรื่องเล่นหุ้นนี้ นายจะไม่ช่วยฉันจ่ายสักครึ่ง?”

หวงชางหยงพูดว่า “ได้！ถ้านายชนะ แบ่งฉันครึ่งหนึ่ง ถ้านายแพ้ ฉันช่วยจ่ายครึ่งหนึ่งแบบนี้ถึงจะเหมือนพี่น้องกันสิ ว่ามั้ย?”

“ตกลง！”

​สองคนนี้ สมแล้วที่มาจากระดับเดียวกัน เพียงชั่วครู่ก็สมคบคิดกันเรียบร้อย แล้วยังเป็นพวกที่ทำตามที่พูดได้ด้วย

ส่วนซ่งซานสี่ ไปซื้อกับข้าว ไปที่บ้านพี่สะใภ้ แล้วลงมือทำมื้อเย็น

ขณะกำลังผัดกับข้าวในครัว ตู้ไห่ผิงเลิกงานกลับมาก่อน

เมื่อเขาเข้าบ้านมา ได้กลิ่นอาหาร ก็คิดว่าซูโหย่วชิงกำลังทำกับข้าว

ฉะนั้น จึงเดินไปพูดที่หน้าประตูห้องครัวว่า “ที่รัก หอมจังเลย！เอ่อ….”

ตู้ไห่ผิงรู้สึกอับอาย นิ่งอึ้ง

ซ่งซานสี่ยิ้ม “พี่เขย กลับมาแล้วหรอครับ?”

“ไอ้สารเลว นายเข้ามาบ้านฉันได้ยังไง? ไปให้พ้นซะ！อย่าให้ฉันโมโห！”