เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 37

สถานบันเทิงบิ๊กเรกัล เป็นทรัพย์สินทั้งหมดของหวงชางหยง

กาสิโน กำไรสูงมาก

เขารู้สึกเสียดาย

แต่ตอนนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดใจ

หลังจากซ่งซานสี่บอกเรื่องที่ต้องการให้เขาทำแล้ว หวงชางหยงรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่

หลังจากวางสายแล้ว หวงชางหยงก็จัดการทันที

เขาโทรไปหาซุนจุนก่อน

ให้ซุนจุนเปิดสมุดบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ของหอการค้าเมื่องจงไห่ แล้วส่งหมายเลขโทรศัพท์ของหยางต้าหลี่ ที่เป็นเจ้าของโรงงานซานหยวนอิเล็คทริคและโรงงานเสื้อผ้าหลี่เล่อมาให้เขา

ซุนจุนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย “พี่หยง คนระดับเล็ก ๆ คนนี้ คราวที่แล้วตอนประชุมหอการค้า เขามาประจบประแจงคุณ คุณยังรังเกียจเขาอยู่เลย ทำไมคืนนี้ ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้วคุณยัง........”

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว”

“ครับ!”

ห้านาทีต่อมา ซุนจุนก็ส่งหมายเลขโทรศัพท์ของหยางต้าหลี่มาให้เขา

หวงชางหยงโทรออกทันที

หลังจากโทรติดแล้ว ตอนนี้หยางต้าหลี่อยู่ในโรงพยาบาล และเพิ่งจะหลับ

จมูกหัก ฟันหน้าร่วง ต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล

ดังนั้น เขาจึงไม่ได้กลับบ้าน

โทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

“ใครกัน ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว จะไม่ให้คนได้หลับได้นอนเหรอ?”

หยางต้าหลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ

หวงชางหยงโกรธมาก “ไอ้แก่หยาง กูหวงชางหยง! แม่งฉิบหาย กูโทรหาแก แกยังไม่พอใจอีกเหรอ?”

“ห๊ะ! คุณชายหยงเหรอ?!” หยางต้าหลี่ตกใจจนลุกขึ้นจากเตียงทันที

“คุณชายหยง ขอโทษด้วย ขอโทษด้วย ไอ้หยางมีตาแต่หามีแววไม่ คุณเป็นผู้ใหญ่ไม่ถือสาผู้น้อย! ขอบคุณที่คุณโทรมาตอนดึก ขอบคุณที่คุณด่าผม มันเป็นเกียรติของผม!”

เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

เขาอยากจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนระดับอย่างหวงชางหยงมานานแล้ว แต่หวงชางหยงไม่สนใจเขา!

แม้แต่ในสมุดบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ของหอการค้าเมื่องจงไห่ หวงชางหยงก็ไม่ได้ให้หมายเลขของตนเองไว้

หวงชางหยงรู้สึกดีขึ้น

“ถือว่าแกยังมีสติเล็กน้อย ฟังให้ดี ๆ แกต้องจัดการสองเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”

“อ้อ ครับ ๆ ๆ คุณชายหยงบอกมาได้เลย ผมหยางต้าหลี่จะทำให้เรียบร้อย” หยางต้าหลี่ประจบเหมือนสุนัข ขาดเพียงแค่คุกเข่าประจบเท่านั้น

“ซูโหย่วหรงสามารถลาออกจากโรงงานซานหยวนอิเล็คทริคได้ทุกเมื่อ และต้องจ่ายค่าแรงทันที ห้ามขาดแม้แต่หยวนเดียว แล้วพรุ่งนี้แจ้งให้หลินลั่วเจียว หัวหน้าของโรงงานเสื้อผ้าหลี่เล่อมารับเงินเดือน ห้ามขาดแม้แต่หยวนเดียว”

“ห๊ะ? คุณชายหยง คุณ... ....โรงงานมีกฎของโรงงาน คุณชายหยง ได้โปรดอย่าทำให้ไอ้หยางลำบากใจเลย.......”

หวงชางหยงตะโกน “ฟังภาษาคนไม่เข้าใจใช่ไหม? ฉันจะให้กรมโรงงานอุตสาหกรรมและกรมสรรพากร ไปตรวจสอบโรงงานสับปะรังแคทั้งสองแห่งของแกดีไหม?”

“ห๊ะ ๆ.......ไม่ ๆ ๆ คุณชายหยง ผมจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ! จะทำให้เรียบร้อย”

“ฮึ่ม! แบบนี้ค่อยยังชั่ว”

หวงชางหยงวางสายด้วยความลำพองใจ

ในที่สุด เขาก็จัดการเรื่องของซ่งซานสี่เรียบร้อยแล้ว และค้นพบความสมดุลในหัวใจอีกครั้ง

หยางต้าหลี่รู้สึกโกรธมาก!

เขาครุ่นคิด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร

ผู้หญิงที่ดื้อรั้นอย่างหลินลั่วเจียว จะต้องลาออกอย่างแน่นอน

ผู้ชายที่ท่าทางดูดีเมื่อคืน ต้องมีภูมิหลังและมีความมั่นใจ และเขาสนับสนุนเธออยู่เบื้องหลัง

ดังนั้น ผู้หญิงคนนี้จัดการค่อนข้างยาก

แล้วซูโหย่วหรงล่ะ?

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่งเช่นกัน เขารู้สึกเสียดาย

หลังจากคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว หยางต้าหลี่รู้สึกว่าซูโหย่วหรงจัดการง่ายกว่า

เพราะลูกต้องเรียนหนังสือ ส่วนสามีก็เป็นคนที่ชอบดื่มเหล้า เที่ยวผู้หญิง เล่นพนันและสูบบุหรี่ แล้วยังต้องให้เธอเลี้ยงดูอีก!

ดังนั้น หยางต้าหลี่จึงโทรไปหาหวางฉง ผู้จัดการโรงงานเสื้อผ้าหลี่เล่อทันที แล้วสั่งเรื่องของหลินลั่วเจียว และบอกว่าซูโหย่วหรงจะลาออกจากโรงงานซานหยวนอิเล็คทริค แล้วให้เธอไปทำงานที่โรงงานเสื้อผ้าหลี่เล่อ โดยปรับเงินเดือนเป็นห้าหมื่น เงินโบนัสประจำปีหนึ่งแสน เงินเดือนจะเพิ่มเป็นสองเท่าภายในสามปี ต้องให้เธอเซ็นสัญญาให้ได้

หยางต้าหลี่ยิ้มด้วยความชั่วร้าย ซูโหย่วหรงลาออกจากโรงงานนี้ของผม แล้วไปทำงานที่โรงงานนั้น ยังคงอยู่ในเงื้อมมือของผม? แล้วผมค่อย ๆ จัดการเธอ ฮ่า ๆ.........

วันต่อมา……

ตอนเช้าเวลา 07:00 น. หลินลั่วเจียวถูกปลุกจากเสียงโทรศัพท์ของหวางฉง

หวางฉงบอกเธอว่า: ตอนกลางวันให้เธอมาเคลียร์เงินเดือน และโบนัสทั้งหมดที่โรงงาน ถ้ากลางวันไม่มีเวลา ก็สามารถมาได้ทุกเมื่อ ไม่เร่งรีบ

หลินลั่วเจียวแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

แต่เธอก็เข้าใจทันที

คุณซ่งเปิดเผยพลังอำนาจออกมาแล้ว

การวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าเมื่อวาน ทำให้วันนี้เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว ต้องหยุดพักเสียหน่อย

ตอนเช้าตื่นมา เขาก็ตรงไปที่บ้านพี่ภรรยาทันที หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว เขาก็กลับมาทำอาหารเช้าให้ซูโหย่วหรง

หลังจากทานอาหารเสร็จ ซ่งซานสี่ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ ส่งซูโหย่วหรงไปทำงาน

ขณะที่ผ่านร้านไพ่นกกระจอกที่อยู่ชั้นล่างตึก เมื่อจางหงเหม่ยเห็นเขา เธอตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

เธอคิดไม่ออกจริง ๆ คนล้างผลาญมีรถหรูขับอีกแล้ว

เธอด่าไปหนึ่งประโยคว่า: ไอ้เวร ปล้นธนาคารมาเหรอ?

เมื่อซ่งซานสี่ส่งซูโหย่วหรงมาถึงโรงงานแล้ว เขาก็ขับรถจากไป

ตอนแรกเขาตั้งใจจะไปโรงพยาบาล

โรคนั้นต้องรักษาให้หาย

ผลลัพธ์คือเขาเห็นโจวเหวินปิงปลอมตัว ขี่รถแข่งสะกดรอยตามเขาอยู่

ซ่งซานสี่ยิ้มด้วยความเย็นชา และเข้าใจทันที ดังนั้นเขาจึงขับรถไปที่บริษัทเงินทุนไป๋หุ้ยก่อน......

หลงจากซูโหย่วหรงมาถึงไลน์ผลิต ก็ถูกหวางฉงเรียกไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการโรงงาน

เนื่องจากหยางต้าหลี่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้อยู่ที่ห้องทำงานของผู้จัดการโรงงาน

เมื่อซูโหย่วหรงเผชิญกับเงื่อนไขที่หวางฉงเสนอ เธอรู้สึกตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

ค่าตอบแทนสูงมาก!

เผื่อสิ่งที่ซ่งซานสี่ทำนั้น จะเป็นเพียงสัญญาลม ๆ แล้ง ๆ?

ดังนั้น ซูโหย่วหรงจึงเซ็นสัญญาสามปี

แล้วเธอก็ยื่นใบลาออกขึ้นทันที รองผู้จัดการโรงงานเป็นคนเซ็นอนุมัติ

ได้ค่าจ้างครบ

เงินค่าประกันสามเดือน บวกค่าแรงครึ่งเดือน รวมเป็น 7,000 หยวน

เธอรู้สึกเหมือนเป็นความฝัน

เธอนั่งรถของหวางฉง เพื่อไปรายงานตัวที่โรงงานเสื้อผ้าหลี่เล่อ

ขณะที่หวางฉงขับรถ เธอบอกซูโหย่วหรงว่าเป็นผู้หญิง บางครั้งก็ต้องพึ่งพาอาศัยตัวเอง เพราะผู้ชายที่พึ่งพาอาศัยได้นั้นมีไม่กี่คนหรอก การรักษาโอกาสที่ดีเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว คุณสวยและหุ่นดีขนาดนี้ ถ้าเกิดโด่งดังขึ้นมา โอ้แม่เจ้า อาจจะมีรายได้หลายล้านต่อปี

เธอพูดแทงใจดำซูโหย่วหรง ทำให้ซูโหย่วหรงหน้าแดง และพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

ความจริงแล้ว เธอหวังว่าตนเองจะสามารถพึ่งพาอาศัยคนล้างผลาญได้.......