เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 55

“คุณจ้าวก็ถือเป็นบุคคลที่มีบทบาทสูงเหมือนกัน เหตุใดถึงต้องปล่อยอารมณ์ใส่ผู้หญิงคนหนึ่งด้วยล่ะ?”

“มิหนำซ้ำไม่ว่ายังไงกู้หยุนม่งก็เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมปลายของผมอยู่”

ซ่งซานสี่ยกจานรองแก้วกาแฟพลางเดินตรงมา ก่อนจะนั่งยองลงแล้วยื่นไปให้กู้หยุนม่ง

กู้หยุนม่งรู้สึกอบอุ่นหัวใจเล็กน้อย

มือเล็กจับมือใหญ่ของซ่งซานสี่เอาไว้ 

ซ่งซานสี่ออกแรงดึง ดึงตัวเธอขึ้นมาจากพื้น 

ยืนกาแฟไป “นี่ ดื่มก่อนแก้วหนึ่ง ค่อยไปทำงานต่อ”

“ฉัน……ขอบคุณนะ!”กู้หยุนม่งมองดูใบหน้าที่กำลังอมยิ้มของเขา แล้วรู้สึกอบอุ่นมาก

รับแก้วกาแฟมา ก่อนจะกลับโต๊ะทำงาน

ไอ้สารเลวจ้าวเหลียงโย่วนี่ เมื่อก่อนคิดที่จะทำอะไรไม่ดีไม่ร้ายต่อเจ๊ ตอนนี้กล้าผลักเจ๊เพราะเรื่องเงินงั้นเหรอ 

หึ โชคดีที่เจ็ไม่ติดกับดักแก!

เมื่อเทียบกับซ่งซานสี่แล้ว แกมันก็ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด

ดูซ่งซานสี่เขาสิ แค่เมล็ดกาแฟนี่ก็ดีกว่าจ้าวเหลียงโย่วแกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้ว 

รสชาตินี้มันชวนมัวเมามากแค่ไหน?

ซ่งซานสี่เอากาแฟอีกแก้วหนึ่งยื่นให้จ้าวเหลียงโย่ว 

“ดื่มแก้วหนึ่งสิ! แพ้พนัน แต่เราไม่ใช่ศัตรูต่อกัน ยังสามารถเป็นเพื่อนกันได้อยู่ ใช่ไหม?”

“คุณ……”จ้าวเหลียงโย่วต้านทานกลิ่นกาแฟที่เข้มข้นนั่นไม่ได้จริง ๆ ก่อนจะรับมันมา

ซ่งซานสี่ยกแก้วสุดท้ายที่เหลือขึ้นมา แล้วนั่งลงบนโซฟาโซนพักผ่อน จิบกาแฟหนึ่งอึกแล้ววางแก้วลง 

“คุณจ้าวครับ ไม่ต้องท้อใจขนาดนั้นหรอกครับ การที่ชีวิตของผู้ชายมีขึ้นมีลงนั้นเป็นเรื่องปกติ มานั่งลงก่อนสิ มาคุยกันก่อน”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกโศกเศร้ามาก

แต่เมื่อแพ้ให้ฝ่ายตรงข้ามแล้ว เขาจึงไม่มีความไม่พอใจใด ๆ

ความเย่อหยิ่งและความดูหมิ่นต่าง ๆ ในอดีตล้วนหายไปหมดแล้ว 

เขาคิดเองเออเองว่าตนเล่นหุ้นได้เซียนดุจเทพ สรุปแล้ว……ซ่งซานสี่ต่างหากที่เป็นเทพ

นั่งลงฝั่งตรงข้ามของซ่งซานสี่ รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง

ดื่มกาแฟหนึ่งอึกแล้วก็รู้สึกดีมาก ๆ 

“เออคือ น้อง……น้องซ่ง คุณอยากคุยเรื่องอะไรเหรอครับ?”

ซ่งซานสี่ควักบุหรี่ออกมา บุหรี่ยูนนานที่ราคาซองละสิบหยวน

เมื่อจ้าวเหลียงโย่วเห็นแบบนี้ “มา ๆ ๆ สูบของผมสิ!”

เขาหยิบบุหรี่จงหัวออกมา รีบใช้ทั้งสองมือยื่นให้ซ่งซานสี่

สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่เป็นลูกน้องไม่ได้แล้ว

“ขอบคุณ”

ซ่งซานสี่จุดบุหรี่ “เมื่อคำนวณจากพอร์ต หุ้นจิ๋วเสวียนเทคโนโลยีเพิ่มขึ้นติดต่อกันสามครั้งแล้วหยุดนิ่ง ผมได้กำไร 42417000 มองข้ามเศษเงินนั่น ถือซะว่าคุณจ้าวแพ้ให้ผม 40 ล้านก็พอแล้วครับ”

“ห๊ะ?”จ้าวเหลียงโย่วตื่นเต้นหวั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง

สองล้านกว่าหายวับไปในทันที

เมื่อกู้หยุนม่งที่กำลังคำนวณอยู่ทางฝั่งนั้นได้ยินคำพูดดังกล่าว จึงเงยหน้าขึ้นมามองซ่งซานสี่

ในใจรู้สึกโมโหมาก!

ไอ้เวรซ่งซานสี่ นายโง่หรือไง?

นั่นเป็นเงินที่นายได้มา ทำไมถึงต้องลดให้สองล้านกว่าด้วย?

ถ้าเอาสองล้านกว่านั่นให้เจ๊ เอาไปทำเรื่องดี ๆ ได้หลายเรื่องเลย 

ซ่งซานสี่พูด: “ผมเป็นคนที่ค่อนข้างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไหนลองพูดมาหน่อยสิครับว่า 40 ล้านในตอนนี้ คุณจ้าวจ่ายให้ผมได้เท่าไหร่?”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกลำบากใจมาก ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา: “เงินฝากส่วนตัวของผมมี 15 ล้าน หากขายหุ้นทั้งหมดที่มีในมือออกไป จะขายได้ประมาณ 23 ล้าน ทั้งสิ้นจ่ายได้แค่ประมาณ 38 ล้านครับ……”

ตอนที่กำลังพูดคำนี้ หัวใจกำลังมีเลือดไหลหยดเลยนะ!

จ้าวเหลียงโย่วอยากตบหน้าตัวเองแรง ๆ อย่างอดไม่ได้ 

จะไปพนันกับมันทำไมเนี่ย!

ตอนนี้ขายทรัพย์สินทุกอย่างแล้ว ก็รวบรวมเงิน 40 ล้านไม่ได้!