เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 56

ซ่งซานสี่เลิกคิ้วและรับรู้ได้ในความหมาย 

ไอ้เฉียนหยงหงนั่นคิดจะโกง

เขายิ้มพลางลุกตัวขึ้น แล้วพยักหน้า “โอเค ขอบคุณเพื่อน”

กู้หยุนม่งส่ายหน้า “ขอบคุณอะไร? ฉันขอเตือนนายไว้ก่อน ตอนที่อยู่ต่อหน้าประธานเฉียน อย่าทำอะไรผลีผลามจะดีกว่า อย่าทำให้ตัวเองซวยไปด้วย”

“เหอะ ๆ ขอบคุณสำหรับความห่วงใย กู้หยุนม่งในอดีตกลับมาแล้วสินะ”

หลังจากพูดจบ ซ่งซานสี่ก็เดินจากไปโดยตรง

ใบหน้าของกู้หยุนม่งแดงก่ำไปทั้งหน้า

รู้สึกว่าซ่งซานสี่น่าจะหมายถึงเธอสมัยมัธยมปลาย

นึกย้อนกลับไปถึงช่วงเวลานั้น มันเป็นปมที่ไม่สามารถลบล้างออกไปจากความทรงจำได้จริง ๆ 

เพราะเธอชอบเขามาก ๆ

ยิ่งกว่านั้นคือเธอยังเคยเป็นฝ่ายที่โผเข้าไปกอดเขา จูบเขา……

จ้าวเหลียงโย่วขมวดคิ้ว ราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

แต่ทว่าเมื่อเขาหันไปมองกู้หยุนม่งรอบหนึ่ง ใบหน้าอันเรียวบางที่แดงระเรื่อนั่นยังคงยั่วยวนจิตใจเล็กน้อย

“ยุนม่ง เมื่อกี้……ขอโทษทีนะ! ฉันวู่วามมากไปหน่อย เธออย่าเก็บเอาไปใส่ใจเลยนะ”

กู้หยุนม่งตอบกลับอย่างขุ่นเคือง: “ช่างมันเถอะ ฉันจะไปมีค่าอะไรล่ะ? คุณเป็นลูกค้าวีไอพี อำนาจครอบครัวก็ยิ่งใหญ่ ฉันเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง จะกล้าเก็บเอาไปใส่ใจเหรอ?”

“อย่า อย่าพูดแบบนี้สิ เที่ยงนี้เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวเธอเป็นไง?”

“ไม่ต้องแล้ว เที่ยงนี้ฉันยังมีธุระอีก……”

“นะนี่……”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกหมดคำจะพูดและเก้อเขินเล็กน้อย 

นึกคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า: “ก็ได้ ถ้ามีธุระเธอก็ไปจัดการเถอะ! ฉันก็เตรียมพร้อมที่จะจากไปแล้ว ลาก่อน!”

“ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”

“อ้อ โอเค”

จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ชอบประจบเอาใจผู้มีอำนาจมากเกินไปแล้ว……

ซึ่งกู้หยุนม่งไม่กระตือรือร้นต่อเขาเหมือนในอดีตแล้ว

แกแพ้ให้ซ่งซานสี่จนหมดตัวแล้ว ทำไมเจ๊ถึงยังต้องประจบแกด้วย?

ตอนนี้ซ่งซานสี่ถึงจะเป็นเขยเต่าทองคำของเจ๊ต่างหาก

จ้าวเหลียงโย่วแกมีเมียแล้ว แต่ยังคิดที่จะลิ้มลองเจ๊อีก มันจะเป็นไปได้ยังไง?

ในฐานะที่กู้หยุนม่งเห็นว่าสมัยเรียนมัธยมปลายในอดีต ตนมีพื้นฐานบุพเพสันนิวาสเล็กน้อย

อีกอย่างในฐานะที่เป็นนักวิเคราะห์คนหนึ่ง เธอก็ทราบเช่นกันว่าซ่งซานสี่มีซูโหย่วหรงแล้ว ตนจึงถูกลิขิตไว้แล้วว่าไม่มีทางมีความสุขแน่นอน

ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่ใช่ไม่รู้สักหน่อยว่าระหว่างซ่งซานสี่และซูโหย่วหรง ไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลย

มิหนำซ้ำฉันกู้หยุนม่งเป็นคนที่มีทั้งความสวย รูปร่างและความสามารถ ฉันแย่กว่าซูโหย่วหรงตรงไหนหรือ?

ตอนนี้เขาทำกำไรได้เยอะขนาดนั้น

เธอจึงต้องคิดหาวิธีสยบเขาให้ได้

ฝั่งนี้ ซ่งซานสี่ก็เดินเข้าไปในออฟฟิศของเฉียนหยงหงอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เฉียนหยงหงกำลังยิ้มหน้าบาน เทชาร้อน ๆ แก้วหนึ่ง ก่อนจะยื่นบุหรี่ไป 

“ฮ่าฮ่า! พี่สี่ พี่ช่างเป็นพี่ผมจริง ๆ! เทพหุ้นแห่งจงไห่ บัฟเฟตต์เมืองจีน ต้องเป็นพี่อย่างแน่นอน!”

ซ่งซานสี่จุดบุหรี่ “พี่เฉียน อย่าอวยขนาดนี้สิครับ ผมเริ่มเหลิงแล้ว ยังไงการพนันระหว่างผมและพี่ ผมก็เป็นฝ่ายที่ชนะแล้ว ทั้งรักษาโหย่วหรงเอาไว้ได้และทำกำไรได้ด้วย ไม่ใช่หรือ?”

หลังจากพูดจบเขาก็หัวเราะ

เสียงหัวเราะดูถูกเหยียดหยามอย่างไม่มีความเคารพเล็กน้อย 

“น้องชาย พี่สี่ อย่าทำแบบนี้สิ! เราเป็นเพื่อนกันมานานขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องจริงจังขนาดนี้หรอกมั้ง? โหย่วหรงคือเมียพี่ ผมแค่เอามาล้อเล่นน่ะครับ!”

“พร่ำเชี่ยไร! เฉียนหยงหง คิดว่ากูไม่รู้จักมึงเหรอ? ถ้าเกิดกูเป็นฝ่ายที่แพ้การพนันในครั้งนี้ เกรงว่าตอนนี้มึงคงกำลังคิดอยู่ว่าจะไปซื้อยาชูกำลังที่ไหนแล้วสินะ?”

ใบหน้าเฉียนหยงหงแดงเถือกไปทั้งหน้า พลางหัวเราะ “พูดอะไรน่ะเพื่อน? อย่าทำแบบนี้สิ! ฉันไม่ต้องการยาชูกำลังอะไรหรอกนะ! เราก็เป็นเพื่อนกันมานานขนาดนี้แล้ว อย่าฝืนเหมือนอย่างที่กู้หยุนม่งบอกสิ ลดให้หน่อยบ้างสิ นายทำแบบนี้ฉันรู้สึกไม่คุ้นเคยเลย!”

ใบหน้าของซ่งซานสี่เปี่ยมล้นไปด้วยความจริงจัง “ตอนที่มึงกับพวกหวงชางหยงชนะเงิน บ้านและรถยนต์กูไป พวกมึงก็ไม่ได้เกรงใจขนาดนี้หรือเปล่า? มีครั้งไหนบ้างที่พวกมึงเคยลดให้กู?”

สีหน้าของเฉียนหยงหงเปลี่ยนไปเล็กน้อย รอยยิ้มดูฝืนเล็กน้อย “เมื่อก่อนเป็นความผิดของพวกพี่เอง คุณให้อภัยหน่อยได้ไหม? อีกอย่าง ผมชนะเงินคุณแค่เท่าไหร่เอง ก็แค่เงินสดสี่ล้านกว่าเองไม่ใช่เหรอ?”