เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 77

มารดาหูประหลาดใจ สำรวจซ่งซานสี่แวบหนึ่ง ซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง

“แท้ที่จริง แท้ที่จริง พ่อหนุ่มคุณก็คือคุณหมอซ่งที่ช่วยชีวิตห่ายเม่ยเอาไว้หรือคะ? ขอบคุณคุณจริงๆนะ น้าจะคุกเข่าให้คุณ......”

พูดไป ก็คุกเข่าจริงๆ

ฮู๋ห่ายเม่ยร้องเรียกแม่คำหนึ่ง รู้สึกละอายใจ

ซ่งซานสี่ ประคองหญิงชราทันที “คุณน้า อย่าทำแบบนี้ครับ จะทำให้ผมอายุสั้น ผมไม่ใช่คนที่เห็นคนเดือดร้อนแล้วไม่ช่วยเหลือ ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ ไปครับ พวกเราไปกินข้าว พอดีเลย ผมเองก็ยังไม่ได้ทานข้าวกลางวัน”

ไม่ฟังคำอธิบาย ลากมารดาหู แล้วเดิน

ฮู๋ห่ายเม่ยนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ขยับไม่ได้ ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด

เคียดแค้นซ่งซานสี่ต่อไป ราวกับว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

ผู้ชายคนนี้ เหมือนกับว่าไม่ได้เลวขนาดนั้น

ฝีมือทางการแพทย์เป็นหนึ่ง ให้เธอทานยาที่ดีที่สุด แม้แต่มีดผ่าตัดล้วนเป็นมีดศัลยกรรม ไม่ทิ้งรอยแผล

ในตอนนี้ ยังเอายาอะไรมาให้อีกนะ?

และซ่งซานสี่ พามารดาหูไปกินข้าวกลางวันได้อย่างเหมาะสม

เขาเองก็กินไปด้วยนิดหน่อยเช่นกัน ไม่มากจนเกินไป

อย่างไรเสีย ผลไม้เคลือบน้ำตาลไม้ใหญ่ สามารถให้พลังงานได้อย่างเพียงพอแล้ว

เจ้าพ่อสี่ชื่นชอบอาหารเลิศรส ก็ยิ่งให้ความสำคัญกับการถนอมรักษาสุขภาพ

มารดาหูกินด้วยความรู้สึกที่ดี ภายในใจเต็มไปด้วยความซาบซึ้งในบุญคุณ

เช็ดคราบน้ำตา เป็นบางครั้ง

พูดตามความจริง หนี้สินที่ลูกสาวซื้อบ้าน ซื้อรถ ปีที่แล้วมารดาหูก็ป่วยหนักไปรอบหนึ่ง ในครอบครัวยากจนจริงๆ

สองคนแม่ลูก ไม่มีปัญญาจะกินอาหารมื้อหรูหราสักมื้อสองมื้อ

มีบางครั้ง โรงอาหารของพนักงานโชว์รูมรถเมอร์เซเดส-เบนซ์จะกินของดี ฮู๋ห่ายเม่ยก็แอบๆเก็บไว้ให้มารดานิดหน่อย เพื่อนำกลับไปอุ่นกินที่บ้าน

แน่นอนว่า ซ่งซานสี่สอบถามสถานการณ์ของตระกูลเล็กน้อย

นี่ จึงมีความเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง

มารดาหูลำบากมาก อายุสิบเจ็ดปีคลอดและเลี้ยงลูกชายคนโต แต่ครอบครัวอาภัพ

ตอนที่ฮู๋ห่ายเม่ยเกิด บิดาป่วยตาย

พี่ชายคนโตตายตั้งแต่เด็ก

พี่ชายคนรองฮู๋ห่ายเฟิง เป็นคนเก่งคนหนึ่ง แต่หายสาบสูญไป ตอนอายุสิบห้าปี

ตอนนี้ มารดาหูอายุ62ปี มองดูไป แก่หง่อมราวกับอายุเจ็บสิบกว่า

เห็นแก่ความยากลำบากของมารดาหู ซ่งซานสี่ยังตั้งใจช่วยเหลือเธอสักครั้ง

เขาตรวจชีพจรให้มารดาหู เขียนใบสั่งยา ขอให้เธอกลับไปบำรุงรักษาร่างกายสักหน่อย

สำหรับค่าใช้จ่ายในครอบครัว ต่อไปฮู๋ห่ายเม่ยทำงานเพื่อแบกรับค่าใช้จ่าย

งานของฮู๋ห่ายเม่ย เขารู้ว่าจะต้องจัดการให้

เขาออกค่ายาและการรักษา ไม่ต้องรีบร้อนคืน มีตอนไหน ค่อยคืนให้ตอนนั้น

บนตัวของมารดาหู ยังมีอีกห้าพันหยวน ก็เก็บเอาไว้ใช้ไปพลางๆก่อน

หญิงชรา ซาบซึ้งใจจนสับสน

คิดไม่ถึงว่า บนโลกใบนี้ จะมีคนดี คนใจบุญแบบนี้อยู่

แอบคิด ห่ายเม่ยเอย ถ้าหากได้แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ จะดีขนาดไหนนะ?

ทานข้าวเสร็จ ซ่งซานสี่จ่ายเงินเสร็จ

พาหญิงชรา ไปร้านยาบริเวณใกล้ๆ หยิบยาสมุนไพรจีนมาหกชุด

ขับรถตรงไป ส่งเธอกลับบ้าน

งานทำความสะอาดของซูเปอร์มาร์เก็ต ก็ไม่ต้องทำแล้ว

ฮู๋ห่ายเม่ย ก็ไม่ต้องคอยดูแลแล้ว เธอจะมีคนคอยดูแล

หญิงชรากลับถึงบ้าน รู้สึกเหมือนกำลังฝันไป

แต่หนุ่มหล่อที่สุภาพเรียบร้อย สุขุมเยือกเย็นคนนี้ หยิบยื่นให้อย่างใจกว้าง ทำให้เธอไม่เชื่อไม่ได้

ซ่งซานสี่ กลับถึงโรงพยาบาล

เข้าไปในห้องผู้ป่วย ฮู๋ห่ายเม่ยกำลังใจลอย

เมื่อเห็นเขากลับมา ใบหน้ากลายเป็นสีแดง

หันหน้ามองไปทางด้านนอกหน้าต่าง: “คุณ กลับมาแล้วหรือคะ? แม่ของฉันละคะ?”

ซ่งซานสี่เล่าเรื่องราวให้ฟังรอบหนึ่ง

ทั้งตัวฮู๋ห่ายเม่ยตะลึงงันไปแล้ว

มองดูซ่งซานสี่ด้วยความตกตะลึง เรียกง่ายๆว่าเหลือเชื่อ

คุณ......ทำไมถึง ดีกับฉันขนาดนี้คะ?”

ใบหน้าสวยที่ซีดขาว กลายเป็นสีแดงแล้ว