เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 9

ช่วงพักกลางวันของโรงเรียนอนุบาลซิงกวง เด็กส่วนใหญ่นอนหลับพักผ่อนไม่ค่อยสนิท

มีกลิ่นหอมโชยออกมาจากห้องครัวที่อยู่ด้านหลังเป็นระยะ ๆ

เป็นกลิ่นหอมของอาหาร และไม่เคยหอมเท่านี้มาก่อน

เด็กหลายคนบ่นว่าหิวและอยากกิน

ทำให้ครูที่เฝ้าเด็กนอนพักกลางวัน รู้สึกสติแตก

ณ.ห้องครัว ตอนนี้เชฟและผู้ช่วยสองคน ช่วยซ่งซานสี่ทำอาหาร และพวกเขาต่างรู้สึกตกตะลึง

ซ่งซานสี่ปรุงอาหารออกมาหลายจาน

วัตถุดิบอาหารและเครื่องเทศแบบเดียวกัน แต่อาหารที่เขาปรุงออกมานั้นกลิ่นหอมและน่าทานมาก ทำให้คนน้ำลายไหล

นี่คือเชฟที่มีชื่อเสียงอันดับต้น ๆ

กลิ่นหอมของอาหารอบอวลไปทั่วห้องอาหารของแต่ละห้อง

โต๊ะอาหารขนาดเล็กสี่โต๊ะ ประกอบเป็นโต๊ะเดียว

เถียนเถียนรู้สึกตกตะลึง

การเสิร์ฟอาหาร ใช้เวลาไม่เกินสามนาที

อาหารเต็มโต๊ะ และกลิ่นหอมมาก

เมื่อเถียนเถียนชิมอาหารแล้ว ทำให้เธอไม่สามารถวางตะเกียบได้ อร่อยมาก!

ป้าที่เสิร์ฟอาหาร กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เถียนเถียน กินช้า ๆ หน่อย!”

“คุณพ่อของหนูบอกว่ามีอาหารสามสิบสองจาน แต่ละจานกินสามคำก็พอ!”

เถียนเถียนรู้สึกตกตะลึง “คุณป้า เขาเป็นคนทำอาหารพวกนี้เอง หรือว่าซื้อมาจากร้านอาหาร?”

“สาวน้อยที่น่ารัก คุณพ่อของหนูเป็นคนทำเอง! คุณพ่อของหนูเป็นคนดีจริง ๆ!”

“อ้อ....จริงเหรอ?”

เถียนเถียนเป็นเด็กที่มีความคิดเหมือนผู้ใหญ่ เธอขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและรู้สึกตื่นเต้น

รู้สึกว่า.....นี่คือพ่อของคนอื่น

หลังจากป้าเดินจากไปแล้ว เถียนเถียนมองเกาเสี่ยวหลิน “ครูเกา เขาเป็นคนดีจริง ๆ เหรอ?”

เกาเสี่ยวหลินพูดอะไรไม่ออก

กลิ่นหอมที่เย้ายวนของอาหาร ทำให้น้ำลายของเธอเกือบไหลออกมา

ยิ่งอยู่อาหารหมูที่อยู่ตรงหน้า ยิ่งกินยากมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่ออยู่ต่อหน้าป้าที่เดินเสิร์ฟอาหารแล้ว เธอรู้สึกอับอายขายหน้ามาก

เธอจะไม่มีวันลืม ความเหยียดหยามของซ่งซานสี่ในวันนี้

ถ้าความโกรธแค้นนี้ไม่ได้รับการระบายออกมา เธออาจอกแตกตายได้

ซูโหย่วหรง บุคคลนี้ก็คือสามีของเธอนี่เอง ฉันจะไม่ปล่อยพวกคุณอย่างแน่นอน!

เถียนเถียนส่ายศีรษะ “ครูเกา ทำไมครูไม่พูด? ยังเกลียดหนูอีกเหรอ? ไม่อยากลุกขึ้นเหรอ?”

“ฉัน........” เกาเสี่ยวหลินเงยหน้าขึ้นและกล่าวว่า “แม่ทูนหัว กินข้าวเถอะ! พ่อของหนูจะเป็นคนดี”

“อ้อ ขอบคุณค่ะ ครูเกา”

ใบหน้าที่เรียวเล็กของเถียนเถียนมีรอยยิ้ม

เถียนเถียนมีลักยิ้มสองข้าง ขนตายาว ดวงตากลมโต เหมือนเจ้าหญิงแสนสวย

ครูเกา...ยังคงอยากตาย

ในที่สุดเธอก็กินอาหารหมูหมดแล้ว

ซ่งซานสี่ทำอาหารเสร็จ และเดินกลับมา

“เถียนเถียน เจ้าหญิงที่น่ารักของพ่อ กินอิ่มหรือยัง?”

“เถียนเถียนอิ่มมาก อิ่มมาก~~~” เถียนเถียนลูบท้องที่ตึงของตนเองด้วยสีหน้ามีความสุข

“อิ่มแล้วก็ดี อร่อยไหม?”

“อร่อยมาก คุณทำเองทั้งหมดเหรอ?”

“แน่นอน”

“ต่อไปคุณจะเป็นคนดีแบบนี้ตลอดเหรอ?”

ซ่งซานสี่พยักหน้า “แน่นอน ไปกันเถอะ พ่อจะพาลูกไปเที่ยวสวนสนุก ไปเล่นม้าหมุนที่ลูกชอบเล่นที่สุด”

สวนสนุก ม้าหมุน ดึงดูดเถียนเถียน

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเถียนเถียนยังคงเคร่งเครียด “หม่าม๊าบอกว่าผู้หญิงไม่สามารถ...ไม่สามารถออกไปกับคนเลวได้”

ซ่งซานสี่ยิ้ม

ลูกสาวคนนี้เป็นเด็กดีและฉลาดจริง ๆ

ซูโหย่วหรงมีชีวิตที่ยากลำบาก แต่เธอก็อบรมสั่งสอนลูกได้ดีมาก