เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 8

“ว้าว สวยมาก พุทราเชื่อมหอมมาก.....”

ดวงตาของเถียนเถียนเป็นประกาย ลืมความกลัวทันที

ซ่งซานสี่ยื่นพุทราเชื่อมให้เธอเบา ๆ “เถียนเถียน ลูกรักของพ่อ มา! รีบกินเร็ว อย่ารอให้มันเย็น เพราะเย็นแล้วจะไม่อร่อย......”

ชาติก่อนเขาไม่มีลูก ดังนั้นเขาจึงหยอกล้อเด็กไม่เป็น เขาทำได้เพียงแค่อดทน และพยายามกล่อมอย่างเต็มที่เท่านั้น

“หนู……”

ความหิวและความตะกละกำลังทรมานเถียนเถียน ตอนนี้เปิดฮีตเตอร์แล้ว เธอไม่หนาวแล้ว

เธอเอนตัวไปด้านข้าง แล้วมองซ่งซานสี่ด้วยความหวาดกลัว

เธอเหลือบมองพุทราเชื่อมด้วยความอาลัยอาวรณ์ จากนั้นรีบเม้มปากแล้วหันหน้าไปทางกำแพง

“หนู...ไม่กินขนมของคนเลวหรอก...คุณเคยบอกว่าสักวันหนึ่งจะเอายาเบื่อหนูใส่ในพุทราเชื่อม ให้หนูกินแล้วตาย เพราะหนู...ไม่ใช่เด็กผู้ชาย.......”

น้ำเสียงที่ไร้เดียงสาของเถียนเถียน เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อพ่อ และกล่าวโทษชีวิต

เธออยากกินแต่ไม่กล้ากิน แต่น้ำลายที่มุมปากนั้นมันทรยศเธอ

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

ซ่งซานสี่รู้สึกปวดใจ เขานึกขึ้นได้ว่าเจ้าของร่างเดิมนี้ เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากว่าผู้หญิง

เศษสวะ!

ลูกสาวสวยขนาดนี้ น่ารักน่าเอ็นดูมาก?

“เถียนเถียน ลูกดูสิ” ซ่งซานสี่ยิ้มเล็กน้อย เขาอ้าปากแล้วกินหนึ่งลูก

น้ำตาลเกาะกันแน่น ยืดเป็นเส้นยาว และเป็นประกาย

เขาเคี้ยวสองสามครั้ง และเกิดเสียงดังกรอบแกรบ

จากนั้นเขาก็กลืนมันลงไป แล้วยื่นให้เธออีกครั้ง “พ่อกินแล้ว ไม่มียาพิษไม่ใช่? พ่อขอโทษ ที่เมื่อสักครู่พ่อกินพุทราเชื่อมของลูกไปลูกหนึ่ง ขอเพียงแค่ลูกกิน ต่อไปพ่อจะซื้อพุทราเชื่อมให้ลูกอีกเยอะแยะมากมาย”

“เยอะแยะมากมาย?”

ดวงตาของเถียนเถียนเป็นประกาย แต่เธอยังไม่กล้าเชื่อใจพ่อคนนี้

เพราะเขาไม่เคยโกนหนวด ไม่เคยยิ้ม และพูดจาดุดัน

แต่ตอนนี้...

เขามีรอยยิ้มที่สวยงาม และน้ำเสียงของเขานุ่มนวลมาก ทำให้คน.....ไม่รู้สึกกลัว

“ใช่ เยอะแยะมากมาย เถียนเถียน รีบกินเร็ว อีกสักครู่ถ้าเย็นแล้ว น้ำตาลก็จะแข็ง แล้วมันจะปาดจนทำให้ปากเป็นแผลได้”

เถียนเถียนรวบรวมความกล้า ยื่นมือเล็กๆ ของเธอออกไปด้วยความขี้ขลาด แล้วคว้าพุทราเชื่อมไว้ทันที “คุณยังไม่กลัว หนูจะ หนูจะ ถ้ามีพิษ.....ก็ตายพร้อมกัน! หนูก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วเช่นกัน!”

เธอพูดความในใจ ซึ่งทำให้ซ่งซานสี่อยากจะหัวเราะ และรู้สึกปวดใจในเวลาเดียวกัน

เถียนเถียนถือพุทราเชื่อม หันหลังไปทันที ราวกับกลัวว่าจะถูกคนอื่นแย่งชิงไป

เธอเอาหน้าผากพิงมุมกำแพง ก้มหน้าแล้วเลียพุทราเชื่อม

“ว้าว หวานและหอมมาก!”

เธอหันกลับมา และร้องด้วยความตื่นเต้น

“จริงเหรอ? รีบกินสิ!” สีหน้าของซ่งซานสี่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และรู้สึกโล่งใจ ที่เด็กเกลี้ยกล่อมง่าย

เถียนเถียนพยักหน้า จากนั้นหันกลับไป และเริ่มกินพุทราเชื่อม

หอมมาก!

หวานและกรอบมาก!

ผลพุทรายังอุ่นอยู่

กระทั่งเธอหลับตา และร้องด้วยความเพลิดเพลิน

เธอหลบอยู่ที่มุมห้อง เหมือนลูกแมวที่ได้ปลา ทะนุถนอมมันมาก และรู้สึกมีความสุขมาก

น่ารัก น่ารักมากจริง ๆ

เมื่อซ่งซานสี่เห็นเช่นนั้น เขารีบอุ้มเถียนเถียนขึ้นมา

เถียนเถียนถือพุทราเชื่อมเอาไว้ และกรีดร้องด้วยความตกใจ “คนเลว ปล่อยหนูน่ะ ปล่อยหนูน่ะ...โอ้......”

เธอนั่งลงบนเก้าอี้หนังนุ่ม ๆ

ข้างหน้าคือโต๊ะอาหารขนาดเล็ก

“เถียนเถียน กินพุทราเชื่อมก่อน แล้วรอกินข้าว พ่อจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้หนูกิน”

ซ่งซานสี่ยิ้ม หันกลับมาแล้วหยิบจานอาหารกลางวันของเถียนเถียนขึ้นมาจากพื้น

แล้ววางจานอาหารไว้ข้างหน้าเกาเสี่ยวหลิน ชี้ไปบนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ครูเกา กินข้าวเถอะ! ลำบากคุณแล้ว”