เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 97

เมื่อหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์เสร็จแล้ว โทรศัพท์ของซูโหย่วชิงก็ได้ดังขึ้นอีก

เธอนั้นห่วงใยพี่สาวคนโตของเธอจริงๆ

ในเส้นทางที่ไปยังในเมืองหลวง ได้โทรศัพท์มาแล้วสองรอบ เพื่อถามถึงสถานการณ์

แต่ว่าในเวลานั้น ยังอยู่ในขั้นตอนการตรวจอยู่

ตอนนี้ ซูโหย่วชิงนั้นยังไม่โดนถึงขั้นที่ว่าจะไม่สนใจ ก่อนที่จะรับโทรศัพท์ของน้องสาย

ซ่งซานสี่ นั้นก็รู้สึกได้ถึงความสบายใจขึ้นมาหน่อย

สองพี่น้องคุยกัน คุยกันไปไม่น้อยเลย

ซูโหย่งหรงนั้นทั้งตะลึงทั้งหวาดกลัว และกังวลในพี่สาวเลย เลยกังวลใจมากไปหน่อย

“พี่สาว ไม่ว่าอย่างไร หลานคนนี้พี่จะต้องรักษาไว้ให้ได้นะ！พี่ ไม่ว่ายังไงก็ต้องระวังเอาไว้ให้ดีๆนะ！อ้อ ใช่แล้ว พี่บอกซานสี่นะ ช่วงไม่กี่วันนี้ไม่ต้องกลับไปพักแล้ว ให้ไปพักที่บ้านพี่ ในเมื่อเขานั้นนวดกดแผนจีนเป็น อีกทั้งยังเข้าใจเกี่ยวกับพวกอาการแพ้ครรภ์และพวกการแท้งอีกนั้นมีประโยชน์นะ งั้นก็ให้เขาทำแบบนี้ต่อไป ไปพักที่บ้านพี่ น่าจะสะดวกกว่า”

ภายในใจของซูโหย่วชิงนั้นดีใจ ในเมื่อน้องสาวนั้นก็คิดเช่นเดียวเหมือนกับตนเอง

ดังนั้น ก็ตอบตกลงไป ก่อนที่จะบอกว่าจะไปบอกกับซ่งซานสี่

ซ่งซานสี่เมื่อรู้ถึงสถานการณ์ดังนี้ เขานั้นจึงทำได้แค่ยิ้มอย่างขมขื่น

“หึ~~~~ภรรยาของผมนี่ ช่างแสนดีอะไรเช่นนี้นะ！”

ซูโหย่วชิงนั้นไม่เพียงแต่จะทำตาขาวใส่เขา“น้องสาวของฉันดีขนาดนี้ หลังจากนี้คุณจะต้องดูแลเธอให้ดีๆล่ะ！”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วล่ะ”

“ไม่อนุญาตให้ทำร้ายรังแกเธอกับเถียนเถียนนะ！หากคุณรังแกล่ะก็ ฉันนั้นก็จะรับแกลูกชายของคุณสะ！”

เมื่อเอ่ยแล้ว ซูโหย่วชิงนั้นยังทำท่าดุใส่อีก ก่อนที่จะยกกำปั้นขึ้นมา แล้วชี้ไปท้องน้อยๆของตนเอง แล้วสะบัดไปมา

เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ จะให้เอ่ยว่ายังไงล่ะ？

นี่มันช่างตลกจริงๆ

ซ่งซานสี่นั้นไม่ได้กลัว แต่ว่าเธอนั้นจะไปต่อยท้องของตนเองได้อย่างไรล่ะ？

แต่ว่า เรื่องอาการแพ้ท้องของผู้หญิงนั้น พวกเรานั้นจะต้องร่วมมือกันหน่อย

“อย่าอย่าอย่า พี่สาว ผมนั้นไม่รังแกโหย่วหรงแล้วก็เถียนเถียนหรอกนะ หากพวกเธอนั้นรังแกผม คุณก็สามารถที่จะรังแกผมเหมือนกันนั่นแหละ จะรังแกทำยังไงก็แล้วแต่ ……”

“อือ นี่มันค่อยว่ากันหน่อยสิ ……”

……

หลังจากนั้น ซ่งซานสี่นั้นก็ได้เกินเข้าไปยังเมืองของสมุนไพร

และได้จัดเตรียมยาจำนวนมาก เอาไว้หลายห่อเลย

ซูโหย่วชิง ยอมเธอเลยจริงๆ

เธอคนนี้นั้น จริงๆแล้ว มีความสามารถนะ

หลังจากที่เสร็จแล้วทั้งหมด ก็มาถึงตอนเที่ยงแล้ว

ตู้ไห่ผิงโทรมา ก่อนจะเอ่ยให้ไปที่ “กอสเซนต์ แบงเควท”ไปทานข้าวที่โรงแรม

เขานั้นได้สั่งอาหารกลางวันไว้ให้แล้ว และเถียนเถียนนั้นก็ได้ไปรอที่นั่นแล้ว！

ซ่งซานสี่นั้น เดิมทีเขานั้นอยากจะกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะไปต้มผสมยา

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขานั้นจึงทำได้แค่พาซูโหย่วชิงไปที่นั่น

กอสเซนต์ แบงเควท โรงแรมระดับห้าดาว

โรงแรมไฮเอนด์ชั้นนำระดับสูงในเมืองจงไห่

ซ่งซานสี่นั้นยังทราบว่า ที่นั่นยังเป็นธุรกิจของครอบครัวหลี่รุ่ยหยาง

ตระกูลหลี่ ตระกูลมีชื่อเสียง

หลายปีที่ผ่านมานี้นั้น รากฐานของตระกูลนับว่ามีความมั่นคงเป็นอย่างมาก

กอสเซนต์ แบงเควท กรรมการในตอนนี้นั้น ยังคงเป็นพี่สะใภ้นามว่า หลี่เจิ้งเหมยของหลี่รุ่ยหยาง

ซ่งซานสี่ขับรถไป ก่อนที่จะยังคิดว่า อาหารมื้อนี้นั้น เพียงแค่เขานั้นยินยอม ก็ไม่ต้องจ่ายเงินแล้วล่ะ

แต่ว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น

นายซ่ง ตอนนี้ไม่ได้ขาดแคลนเงินสักหน่อย

เรื่องการทานอาหารฟรีนั้น เขาไม่ทำ

เมื่อรถนั้นได้มาถึงหน้าประตูโรงแรมไม่ไกลนัก ภายด้านหน้านั้น ทำให้ซ่งซานสี่นั้นแทบเดือด

ตู้ไห่ผิงนั้น ได้โดนชายร่างกำยำสองคนแบกเอาไว้ ก่อนที่จะโยนลงไปที่ถนน

จมูกที่บวมมาก และเลือดสดที่ไหลไม่หยุด

เสื้อเชิ้ตสีขาวนั้น มีรอยตีนไม่น้อยเลยทีเดียว

นี่ โดนคนตีอย่าน่าอนารถ

ในสวนสาธารณะของหน้าโรงแรม ตู้ไห่ผิงที่ได้กอดเถียนเถียนอยู่ ที่กำลังโอบกอดยกสูงขึ้น ก่อนที่จะได้พบว่าพวกสวีเจิ้งหลงนั้นได้เดินมาจากยังลานจอดรถ

เกาเสี่ยวหลินเมื่อได้เห็นเถียนเถียนแล้ว ก็จะโกรธแล้วเดินเข้ามา ก่อนที่จะเอ่ยด่าออกมา “ที่แท้ก็ยัยนอกคอกนี่เอง！ทำไม ถึงได้มาทานอาหารที่นี่กับพ่อป่าเถื่อนกันล่ะ”

เถียนเถียนในตอนนั้นก็อยากที่จะร้องไห้ออกมาแล้ว ก่อนที่จะเอามือชี้ไปที่เกาเสี่ยวหลินแล้วเอ่ยด่า “นี่เป็นลุงคนดีของหนูนะ！พวกคุณมันคนเลว คนเลว！เป็นแม่มดร้าย ……”

อารมณ์ของตู้ไห่ผิงในตอนนั้น ก็ระเบิดออกมาเช่นกัน

แล้วจะมองเห็นลูกสาวของน้องซานสี่นั้น โดนคนอื่นด่าได้อย่างไรกันล่ะ？

เขานั้นได้พุ่งเข้าไป ก่อนที่จะไปเอ่ยดุตะโกนใส่เกาเสี่ยวหลิน “คุณนั้นเป็นครูเดินที่เคยสอนเถียนเถียนใช่ไหมล่ะ？คุณต่างหากที่เป็นนอกคอก！น้องซานสี่นั้นตีคุณยังไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ？ยังเก็บไปไม่พออีกใช่ไหมล่ะ？”

เกาเสี่ยวหลินนั้นโกรธจนหน้าแดง ก่อนที่จะเอ่ยกรีดร้อง “คุณมันก็แค่ไอมั่ว กล้าที่จะมาเอ่ยกับฉันได้เช่นนี้ได้ยังไงกัน คุณรนหาที่ตายใช่ไหม？”

หลังจากนั้น เธอก็ได้หันไปโอบกอดไหล่ของสวีเจิ้งหลง ก่อนที่จะทำท่าอ้อนแล้วเอ่ยอย่างน่าสงสาร “พี่สวี ไอ้พวกบ้านี่มันรังแกฉัน คุณเห็นหรือยังนะ？”

สวีเจิ้งหลงทำเสียงหึอย่างเย็นชา ก่อนที่จะมองประเมินตู้ไห่ผิง แล้วเอ่ย “เจ้าเด็กน้อย กล้าที่จะมาดูถูกเสี่ยวหลินของบ้านฉันของ พวกมึงรู้ไหมว่ากูเป็นใครกัน？”

ตู้ไห่ผิงเอ่ยอย่างเย็นชา“ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณเป็นใคร？ตอนที่เกาเสี่ยวหลินเป็นครูสอนอนุบาล เธอนั้นทรมานเถียนเถียน อีกทั้งยังเพิ่งจะด่าเธออีก นี่มันไม่มีจรรยาบรรณเลย ไม่มีคนสั่งสอนเลยสักนิด นี่ยังเป็นคนหรือเปล่านะ？ผม นับว่ารังแกเธอหรอ？หากเธอนั้นเป็นผู้ชาย วันนี้ผมก็อยากที่จะสั่งสอนเธอสักรอบเหมือนกัน！”

สวีเจิ้งหลงเอ่ยอย่างเย็นชา“เจ้าเด็กน้อย มึงใช้ชีวิตมาเยอะจนเบื่อแล้วใช่ไหมล่ะ？กล้าที่จะมาสั่งสอนผู้หญิงของกู มึงนับว่าเป็นมึงเป็นใครกัน？รีบไสหัวออกไปสะ อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก ที่นี่ กูสวีเจิ้งหลง เป็นแขก VIPแพลทินัมของ กอสเซนต์ แบงเควท ไม่อยากที่จะเห็นมึงอยู่ที่นี่！”

ตู้ไห่ผิงยิ้มอย่างเย็นชาก่อนเอ่ย “หึ！แขกแพลทินัมVIP มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ！ กูนึกว่า โรงแรมห้าดาวเช่นนี้ เป็นบ้านของมึงเปิดเองสะอีก ……”

ไม่เอ่ยจบสวีเจิ้งหลง สะบัดมือ แล้วเอ่ยดุ “ จัดการไอ้ห่านี่สักรอบสิ ส่วนเจ้าเด็กน้อยนั่น ก็โยนออกจากโรงแรมไปสะ โยนไปไกลๆด้วยล่ะ！”

ก่อนที่สี่สุนัขรับใช้ของเขานั้น จะรีบพุ่งตัวเข้ามา

จริงๆแล้ว ตู้ไห่ผิงนั้นก็สามารถที่จะสู้ได้

แต่ว่า พวกเขานั้น สี่สุนัขรับใช้ทั้งสามคน ได้พุ่งเข้ามาทุบตีอย่างรุนแรง

สองกำปั้นที่มีนั้นยากที่จะไปต่อสู้กับศัตรูที่มีสี่มือเช่นนั้น

ตู้ไห่ผิงนั้นลำบากแล้ว โดนตีอีกทั้งยังไม่สามารถโจมตีกลับได้อีก

หลังจากนั้น ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เพิ่งจะเห็น

ซ่งซานสี่เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าเขานั้นก็ได้เย็นชาขึ้นมาทันใด

เขานั้นได้จับไปที่ชีพจรของตู้ไห่ผิง ก่อนที่จะจับไปที่ร่างกายของเขาแล้วเอ่ย “นอกจากจมูกมีเลือกออก ก็มีรอยฟกช้ำด้วย ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร รักษาสองวันก็ดีแล้ว แกกลับไปนั่งบนรถรอข้าเถอะ ดื่มนั้น แล้วคอยปลอบใจอารมณ์ของพี่สาวสะ แน่นอน หากสามารถขับรถมาถึงโรงแรมได้ ก็ดี”

เมื่อเอ่ยจบ ซ่งซานสี่ก็ได้อุ้มเถียนเถียน ก่อนที่จะรีบวิ่ง และมุ่งหน้าไปยังโรงแรม

“น้องซานสี่ แกอยากจะไปสู้หรอก？”

ตู้ไห่ผิงนั้นสับสน ก่อนที่จะรู้สึกตัว แล้วเอ่ย “อย่าไปเลยน้องซานสี่ พวกบ้า สี่สุนัขรับใช้นั้นโจมตีไม่เลวเลยนะ แกอยากจะไปรนหาที่ตายหรอ？พวกเรา โทรแจ้งตำรวจกันเถอะ！”