เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 100

แจ็คสัน เวสต์ ยิ้มอย่างเบี้ยว ๆ “เปล่าครับ แต่ผมรู้จักลูกสาวของเขาดี”

พยาบาลรู้สึกได้ทันทีราวกับว่าสามีในอนาคตของเธอถูกคนอื่นฉกไปแล้ว ในน้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความผิดหวังที่เธอไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้ “เอ่อ… ได้เลยค่ะ ดิฉันจะจัดการให้คุณเอง”

ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนรวบรวมเงินทั้งหมดที่เธอมีและวางขายภาพวาดของเธอบนอินเทอร์เน็ต น่าเสียดายที่การขายภาพวาดไม่ใช่รูปแบบหนึ่งของรายได้ที่มั่นคง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเสียใจที่ลาออกจากงานอย่างรีบร้อนในตอนนั้น เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุร้ายเช่นนี้กับครอบครัวเลน หากไม่มีรายได้ที่มั่นคงจึงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะบริจาคเงินแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

เธอโอนเงินที่มีให้ทิฟฟานี่ก่อน กลัวว่าทิฟฟานี่จะปฏิเสธความปรารถนาดีของเธอ เธอจึงส่งคำเตือนถึงเธอว่า “เราสามารถเอาชนะความเจ็บปวดนี้ไปได้ด้วยกัน เธอไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ยังมีฉันและวิล อย่าดื้อรั้นในเวลาแบบนี้เลยนะ'

เมื่อทิฟฟานี่ได้รับเงินและข้อความในที่สุดเธอก็น้ำตาไหล เธอไม่สนใจสายตาแปลก ๆ ที่ผู้คนบนท้องถนนจ้องมาที่เธอขณะที่เธอเดินกลับไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับกระติกน้ำร้อนที่เพิ่งซื้อมาใหม่ในมือ

ในสถานการณ์แบบนี้เธอต้องวิ่งเข้าไปหา แจ็คสัน เวสต์ ที่กำลังจะออกจากโรงพยาบาล เมื่อชายคนนั้นเห็นเธอจากระยะไกลเขาก็รู้สึกขบขันมากกว่าเห็นใจ “โอ้โฮ… คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ? พนักงานขายไม่ให้ส่วนลดกระติกน้ำร้อนกับคุณเหรอไง?”

ทิฟฟานี่กลอกตามาที่เขา "มันไม่ใช่เรื่องของคุณซะหน่อย"

แจ็คสันก็รู้สึกอยากแกล้งเธอขึ้นมา “ผมแค่ถามคำถามคุณ ทำไมคุณถึงเกลียดผมนักล่ะ?”

ยิ่งทิฟฟานี่มองเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ เธอยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมด้วยความโกรธ “คุณ… มาที่โรงพยาบาล… เพื่อพบแพทย์ระบบทางเดินปัสสาวะ… และเข้ารับการตรวจหาซิฟิลิสใช่ไหม?” เธอสะอื้น

มุมปากของแจ็คสันกระตุก สายตาของคนอื่น ๆ ที่เดินผ่านไปมาที่ชายหนุ่มรูปงามเปลี่ยนจากความชื่นชมเป็นความขยะแขยงในทันที "โอ้ เอาเลย! ร้องออกมาให้หมดเท่าที่คุณต้องเลยนะ ผมจะไปก่อนที่คนอื่นจะคิดว่าผมทำอะไรกับคุณ”