เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1009

แอเรียนและทิฟฟานี่อารมณ์ดีขึ้นมากหลังจากที่พวกเธอออกมาจากห้างสรรพสินค้า ทั้งคู่ไปทานอาหารที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ตามที่วางแผนไว้ จากนั้นพวกเธอก็พากันไปร้านเสริมสวย แอเรียนหงุดหงิดมากเมื่อตอนที่เห็นเจนิซยืนอยู่ข้างมาร์ค แม้ว่าพวกเขาจะนอนร่วมเตียงเดียวกันทุกคืนและทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไปได้ดี ใครจะไปรู้ว่าสักวันหนึ่งมาร์คจะมีชู้หรือไม่เมื่อเธอกลายเป็นหญิงชราที่เหี่ยวย่น

เธอไม่ได้คิดว่าชีวิตหลังแต่งงานของเธอยุ่งเหยิง เพียงแต่ว่าในขณะนั้นความมั่นใจของเธอถูกรุกราน ในช่วงอายุของเธอ เธอควรจะได้ประกอบอาชีพ แต่เธอกลับแต่งงานและมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย เธอไม่สามารถยอมแพ้ในตัวเองและอยู่ในเรือนกระจกที่มาร์คสร้างขึ้นเพื่อเธอและปล่อยให้ตัวเองเสื่อมโทรมลงเรื่อย ๆ ได้ เธอไม่ต้องการชีวิตแบบนั้น

กลับมาที่สำนักงาน แอริสโตเติลได้เรียนรู้ที่จะพลิกตัวแล้วและตอนนี้เขาก็เต็มไปด้วยพลัง มาร์คไม่กล้าทิ้งเขาไว้บนโซฟาตามลำพังระหว่างที่ตัวเองทำงาน ดังนั้นมาร์คจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอุ้มเขาไว้

ทว่าน่าเสียดายที่เด็กน้อยปฏิเสธที่จะประพฤติตน เขาจะเล่นกับคอมพิวเตอร์หรือปากกาของมาร์คตลอด ไม่เว้นแต่สัญญาต่าง ๆ ของมาร์คด้วย มาร์คกำลังจะอารมณ์เสียกับเขาเมื่อเจนิซเปิดประตูเข้ามาและถามว่า “คุณเทรมอนต์ ต้องการความช่วยเหลือไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร กลับไปทำงานเถอะ” มาร์คปฏิเสธโดยนึกถึงสายตาของแอเรียนที่จ้องมองเขาในห้างสรรพสินค้า

เจนิซสังเกตเห็นความอ่อนล้าในดวงตาของเขา เธอจึงก้าวเข้ามาและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันดูแลเขาให้ก่อนได้ เด็ก ๆ ในวัยนี้มักจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับทุกสิ่งรอบตัว พวกเขาจะเอาทุกอย่างใส่ปากตัวเอง เขาจะรบกวนการทำงานของคุณเปล่า ๆ ส่งคุณสมอร์มาให้ดิฉันเถอะค่ะ ดิฉันจะกลับไปทำงานต่อเมื่อคุณทำงานของคุณเสร็จแล้ว”

มาร์คลังเล “ก็ได้… ผมจะเสร็จเร็ว ๆ นี้แหละ พาเขาเดินเล่นในห้องนี้ก็พอ อย่าไปที่อื่นเลย”

เจนิซพยักหน้าและยิ้มขณะที่รับแอริสโตเติลมาอุ้ม "คุณเทรมอนต์ คุณนายเทรมอนต์สวยมากเลยนะคะ เธอเปล่งประกายแม้จะไม่ได้แต่งหน้า ดิฉันจำเธอได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเธอเมื่อเธอเดินเข้ามาหาเราที่ห้าง ฉันไม่เคยพบเธอมาก่อน… แต่ดิฉันจำคุณสมอร์ได้…”