เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1029

ทิฟฟานี่ไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งใดที่เธอคิดว่าอเลฮานโดรไม่ได้บอกเมลานีเพราะเธอรู้สึกว่าการสงวนของเขาน่าจะเกิดจากเหตุผลส่วนตัว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเปิดเผยความลับของเขาโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเขาได้

“เอ่อ ใช่ น่าเสียดายจริง ๆ ฉันว่าเขาก็เป็นคนดีและมีรูปร่างหน้าตาค่อนข้างหล่อเหลาเลยนะ เพียงแต่ว่าเขามีข้อบกพร่องอยู่ข้อหนึ่ง นั่นก็คือความพิการของเขา แต่ฉันว่ามันคงไม่เป็นปัญหาอะไรหรอกเนื่องจากคุณก็ตกลงแต่งงานกับเขาแล้วหนิ ดังนั้นฉันจึงรู้ได้ว่าคุณไม่ได้รังเกียจเขาแต่อย่างใด”

เมลานีรู้สึกมั่นใจขึ้นเล็กน้อย “โอ้ ไม่แน่นอน ฉันรักเขา” เธอตอบ “อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ควรรบกวนคุณทั้งสองอีกต่อไป ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ตอนนั้นเองที่แจ็คสันเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับแก้วน้ำส้มคั้นสดในมือ เมลานีมองน้ำผลไม้และเสริมโดยปริยายว่า “โอ้ ฉันว่าฉันคงจะดื่มน้ำผลไม้ไม่ได้แล้วล่ะ คุณดื่มแทนฉันทีนะคะคุณเลน มันเป็นเครื่องดื่มโปรดของคุณไม่ใช่เหรอ?”

ก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้ถามเมลานีว่าเธอรู้ได้อย่างไร ผู้หญิงคนนั้นก็จากไปแล้ว ดังนั้นทิฟฟานี่จึงรับน้ำผลไม้จากมือของแจ็คสันและดื่มไปครึ่งแก้วในรวดเดียว

“แปลกจัง เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบอะไร?"

"ขอร้องล่ะ ทุกอย่างที่อเลฮานโดรรู้ เธอก็น่าจะรู้ มัน 'แปลก' ตรงไหน?” แจ็คสันพึมพำ

ทิฟฟานี่จ้องเขาเขม็ง “อย่าก่อไฟด้วยสิ่งนี้นะที่รัก คุณก็รู้ดีว่าสิ่งสุดท้ายที่คุณควรจะทำคือการทำให้หญิงตั้งครรภ์โกรธ!… นอกจากนี้ จริง ๆ แล้วการพัฒนาทั้งหมดนี้ก็ดีสำหรับพวกเราทุกคนไม่ใช่เหรอ? เราทุกคนต่างปักหลักแล้ว ดังนั้นถอยออกมาจากสิ่งที่ไม่จำเป็นในอดีตดีกว่า ตกลงไหม? มันคงจะน่าหนักใจถ้ามีความเข้าใจผิดเกิดขึ้นอีก”

เธอเตือน จากนั้นเธอก็เสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ฉันกับแอริไปกินไก่ทอดเกาหลีรสเผ็ด ๆ มา ฉันคิดว่ามันไม่ได้เผ็ดเท่าไหร่ แต่แก้มของแอริแดงก่ำเลย! แล้วเธอก็บอกฉันว่า บางคนคิดว่าถ้าผู้หญิงท้องชอบอาหารรสเปรี้ยว เธอจะได้ลูกชาย แต่ถ้าเธอชอบอาหารเผ็ด เธอจะได้ลูกสาว เธอบอกว่าฉันต้องได้ลูกสาวแน่เลย… ฉันเดาว่าความฝันของแม่คุณที่จะเลี้ยงหลานชายคงจะไม่เป็นจริงแล้วล่ะ”