เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1130

ลิเลียนเงียบไปเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าบรรยากาศหนักหน่วงขึ้น

ทิฟฟานี่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และกล่าวว่า “ก็แค่ต้นไม้ตนหนึ่ง… ถ้าแม่อยากเก็บมันไว้ก็แล้วแต่แม่เลย แต่ถ้ามันยุ่งยากเกินไปก็โยนมันทิ้งเถอะ ฉันไม่มีเวลามาสนใจมันหรอก”

แจ็คสันพึมพำ “ถ้าอยากเก็บมันไว้ก็เก็บได้นะ ท้ายที่สุดมันก็คือของขวัญที่คนคนหนึ่งตั้งใจมอบให้เธอ…”

ทิฟฟานี่ต่อว่าลิเลียนทางสายตา

ลิเลียนเพียงแต่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าต้นไม้นั้นเป็นหัวข้อต้องห้าม? เธอเพียงแต่หาเรื่องคุยเท่านั้นเอง

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอไม่ได้บันทึกเบอร์ของผู้โทรเอาไว้ แต่มันดูคุ้นตามาก เธอจึงรับสายโดยไม่ได้คิดอะไร “ฮัลโหล?”

เสียงของธัญญ่าดังขึ้นจากปลายสาย “พี่ทิฟฟานี่! ช่วยฉันด้วย…”

ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืนทันที “เกิดอะไรขึ้น?”

ทิฟฟานี่ลบเบอร์ของธัญญ่าไปนานแล้ว ชื่อของเธอจึงไม่ได้ปรากฏเมื่อตอนที่โทรเข้ามา น้ำเสียงของธัญญ่าฟังดูเหมือนกำลังเจ็บปวดอย่างมาก และแน่นอนว่าทิฟฟานี่จะไม่สามารถอยู่เฉยได้แม้ว่าพวกเขาจะเคยมีปัญหากันในอดีตก็ตาม

ธัญญ่าดูเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจเมื่อเธอพูดว่า “ฉัน… ฉันลื่นล้มตอนกำลังอาบน้ำ… พี่เจตต์ไม่รับสายฉัน ได้โปรดช่วยฉันด้วย ฉันปวดท้อง…”

ทิฟฟานี่ตกตะลึงไป ธัญญ่ากำลังอุ้มท้อง เพราะฉะนั้นการลื่นล้มแบบนั้นจะส่งผลกระทบอย่างไรกับเธอบ้าง? ไม่แปลกใจเลยที่ธัญญ่าจะโทรหาทิฟฟานี่ในสถานการณ์วิฤกติเช่นนี้เมื่อเธอไม่สามารถติดต่อเจตต์ได้ ยิ่งกว่านั้น นอกจากเจตต์แล้ว ธัญญ่าก็รู้จักแต่ทิฟฟานี่และแอเรียนที่นี่