เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1144

มาร์คได้ทิ้งกล่องเครื่องประดับเอาไว้ อย่างที่คาดไว้ เมื่อคืนเขาแค่ลืมที่จะเอามันให้เธอจริง ๆ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทั้งสองกล่องนั้นจะไม่ใช่ของเธอคนเดียว เธอพบเพียงแต่สร้อยคอ ต่างหูคู่ที่เป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ไร้ที่ติไม่อยู่ เขาทิ้งข้อความไว้ให้เธอด้วย ‘ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้เธอ แต่ลืมให้เธอเมื่อคืนนี้ หวังว่าเมื่อกลับไปแล้วจะเห็นเธอใส่มันนะ’

เธอไม่รู้สึกดีใจเลย คงจะเป็นเพราะต่างหูคู่นั้นไม่อยู่ด้วย เธอควรจะถามเขาดีไหม? หรือว่าเธอควรจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องดี?

แมรี่เดินเข้ามาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนระหว่างที่แอเรียนกำลังจมอยู่ในความคิด “แอริ ทำอะไรอยู่เหรอ? ตั้งแต่กลับมาบ้านเธอยังไม่ได้มาหาลูกเลยนะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”

แอเรียนกลับมาได้สติและรับแอริสโตเติลมาอุ้ม “ไม่มีอะไรค่ะ หนูจะพาสมอร์ไปเดินเล่นข้างล่างก่อน ถ้ามื้อเย็นเสร็จแล้วไปเรียกหนูด้วยนะคะ”

มาร์ควิดีโอคอลมาหาเธอระหว่างที่เธอกำลังพาสมอร์ไปเดินเล่นอยู่ในสวน

เธอถือโทรศัพท์ด้วยมือเดียวและแพนกล้องไปที่แอริสโตเติล “ฉันกำลังเดินเล่นในสวนกับลูก”

มาร์คจ้องแอริสโตเติล “ฉันไม่ได้อยากเห็นเขา ฉันอยากเห็นเธอ”

แอเรียนหาที่นั่งลง แบบนั้นเธอจะได้ไม่เหนื่อยมาก แอริสโตเติลกำลังโตขึ้นและเขาสวมใส่เสื้อผ้าหลายชั้นในช่วงฤดูหนาว การที่จะต้องอุ้มเขาด้วยแขนข้างเดียวนั้นเหนื่อยมาก “คุณจะดูฉันทำไม? มีอะไรให้ดูอย่างนั้นเหรอ?”

มาร์คไม่ตอบอะไร เขาเพียงแต่จ้องหน้าเธอในหน้าจอ สีหน้าของเขาต่างจากเมื่อตอนที่เขามองแอริสโตเติลโดยสิ้นเชิง