เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1161

เธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอและเดินไปที่ประตูของห้องนอนเขาก่อนที่จะเคาะเบา ๆ

“พี่เจตต์ นอนหรือยังคะ?”

ไม่มีเสียงตอบรับ อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นประตูก็เปิดออกและเผยให้เห็นร่างของเจตต์ เขามองหน้าเธอและถามว่า “มีอะไรเหรอ?”

เธอบิดตัวด้วยความเขินอาย เธอต่อสู้กับการเรียบเรียงคำพูดตัวเอง หลังจากนั้นสักพัก เธอก็รวบรวมความกล้าและพูดว่า “ฉันว่า… เราลองดูสักตั้งก็ดีนะ ถ้าพี่คิดว่าเราเข้ากันไม่ได้เราค่อยเลิกกันก็ได้ และฉันสัญญาว่าฉันจะไม่รบกวนพี่อีก ฉันแค่รู้สึกว่าในเมื่อเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน การคบกันก็อาจจะไม่ใช่ความคิดที่แย่อะไร ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีล่ะ? ถึงตอนนั้นลูกของเราก็จะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ”

เจตต์เงียบไป

ทุก ๆ วินาทีที่เขายังคงนิ่งเงียบ ธัญญ่ายิ่งรู้สึกใจสลาย สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา เธอเริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ผลีผลามแสดงความรู้สึกออกมา ถ้าเขาไม่ได้มีความคิดแบบเดียวกับเธอล่ะ? ถ้าเธอไม่ใช่สเป็คของเขาล่ะ? เธอผูกมัดตัวเองกับเขาเพราะลูกเท่านั้นเหรอ?

ระหว่างที่ธัญญ่ากำลังตื่นตระหนกกับการกระทำของเธอ ในที่สุดเจตต์ก็พูดเรียบ ๆ ว่า “มันดึกแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ”

ธัญญ่ายังคงเงียบและไม่ขยับแต่อย่างใด แสดงว่านี้หมายความว่าเจตต์ไม่ได้รู้สึกเหมือนเธออย่างนั้นเหรอ? นั้นเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงหลีกเลี่ยงคำถามเธอใช่ไหม? หลังจากนั้นสักพักเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และมองหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม “ลืมเรื่องที่ฉันพูดไปนะ ฝันดีค่ะ”

ในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป เจตต์ก็พูดว่า “อย่าลืมเปิดเครื่องทำความอุ่นก่อนนอนด้วยนะ แล้วก็เปิดเครื่องพ่นไอน้ำด้วย อากาศในห้องจะได้ไม่แห้งเกินไป พรุ่งนี้เช้าอยากกินอะไรไหม?”