เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1183

แอเรียนลดกระจกลงและเรียกเธอ “โรบิน ขึ้นมาสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง”

โรบินยิ้ม ถึงแม้ว่าเธอจะฝืนก็ตาม

บนรถ แอเรียนก็ชวนคุยตามปกติ “ซิลแวงไม่ได้ชวนเธอไปกินข้าวเหรอ? ทำไมเขาถึงขับออกไปคนเดียวล่ะ?”

โรบินยิ้มและพูดว่า “ตอนแรกเราก็จะไปกินข้าวกันแล้วเขาจะไปส่งฉันที่บ้าน แต่เขาได้รับสายโทรศัพท์ในวินาทีสุดท้าย พอเขาวางสายเขาก็บอกว่าเขามีธุระต้องทำแล้วก็ออกไปเลย ในเมื่อมันเป็นเรื่องงาน ฉันก็ไม่ควรจะงี่เง่า ถูกไหมคะ?”

แอเรียนไม่ได้ออกความคิดเห็นใด ๆ เธอหวังว่าซิลแวงจะไปทำงานจริง ๆ

หลังจากที่เธอส่งโรบินที่บ้าน แอเรียนก็บอกให้ไบรอันไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ ระหว่างทางเธอก็ถามเขาถึงนัดบอดของเขา “นัดบอดของคุณเป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้ไปค่อนข้างนานเลยนะ คงจะมีข้าวดีใช่ไหม?”

สีหน้าของไบรอันเต็มไปด้วยความสุข “ก็ดีครับ… ตอนนี้เรากำลังเดตกันอยู่และจะลองเดตกันไปก่อน ถ้าพวกเราเข้ากันได้ พวกเราก็จะไปที่บ้านผมและแต่งงาน ถ้าไม่ ผมก็จะหาคนใหม่ไปเรื่อย ๆ ปกติผมก็ทำงานตลอด ผมก็เลยไม่ค่อยได้มีโอกาสพบเจอและทำความรู้จักกับผู้หญิง ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะนัดบอด ผมอาจจะต้องออกจากคฤหาสน์เทรมอนต์ไปอยู่ข้างนอกในอีกไม่นาน เพราะเธอบอกว่า เธออยากจะมาเที่ยว แบบนั้นพวกเราจะได้เจอกันง่ายขึ้นครับ”