เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1186

มาร์ครู้ดีว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไร “ฉันวางแผนที่จะไปต่างประเทศวันมะรืนนี้แล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง เจสสิก้ามีเส้นสายที่ต่างประเทศเยอะ เรื่องนี้คงจะไม่ง่ายเลย แต่ฉันจะพยายามจัดการเรื่องนี้ให้ยุติธรรมที่สุด ไม่อย่างนั้น เธอคงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมถ้าฉันจะ… รุนแรงหน่อย?”

แอเรียนรู้ดีว่าเขาสามารถโหดร้ายได้แค่ไหน “ฉันไม่ว่าหรอก คุณทำในสิ่งที่คุณคิดว่าดีที่สุดแล้วเลย ตอนนี้ฉันยิ่งหงุดหงิดไปใหญ่ โรบินไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นแพะรับบาปแทนโดยไม่มีเหตุผล ถ้าฉันรู้เรื่องเร็วกว่านี้นะ ฉันจะไม่ใจดีกับเจสสิก้าตั้งแต่ตอนที่เจอเธอตอนนั้นเลย!”

มาร์คจับไหล่เธอ “เอาล่ะ ใจเย็น ๆ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอทั้งหมด อย่าโทษตัวเองเลย”

แอเรียนเจ็บปวดหัวใจเมื่อเธอเห็นความเหนื่อยล้าในสายตาเขา “ค่ะ คุณไปอาบน้ำแล้วเข้านอนเถอะ หลัง ๆ นี้คุณพักผ่อนน้อยมาก ฉันจะเลิกบ่นแล้ว”

มาร์คจุ๊บหน้าผากเธอและเดินไปทางห้องน้ำระหว่างที่ถอดเสื้อ “เธอก็รีบนอนนะ”

วันต่อมา ไบรอันไปส่งแอเรียนที่บริษัทเนื่องจากมาร์คออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว

วันนี้โรบินไปถึงที่บริษัทตามเวลาปกติของเธอ เธอเหมือนผึ้งน้อยที่ขยันขันแข็ง แตกต่างจากความเงียบขรึมของเธอก่อนหน้านี้ เธอแต่งหน้าสวยและยิ้มอย่างร่าเริง สไตล์การแต่งตัวของเธอก็แตกต่างออกไปเช่นกัน เธอดูโดดเด่นและมีสไตล์มากกว่าเมื่อก่อน เธอดูไม่เหมือนเพิ่งประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เลย

โรบินกัดปากตัวเอง “จะเป็นไปได้ไหมที่พวกพี่จะละเว้นพี่ซิลแวง? ฉันรู้ว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่พี่ก็ไม่ได้รับอันตรายอะไรใช่ไหมล่ะ? คิดซะว่าทำเพื่อฉันนะ อย่าทำอะไรเขาเลย”

แอเรียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “เขาขอให้เธอมาขอร้อง หรือว่าเธอเต็มใจขอเอง?”

“ทั้งหมดเป็นการตัดสินใจของฉันเอง” โรบินรับอธิบาย “เขาไม่เคยพูดอะไรเลย ใช่ เขาผิดที่รับงานนี้ แต่มันก็เป็นเรื่องอดีตไปแล้ว ปล่อยเขาไปเถอะนะ ท้ายที่สุด คนร้ายตัวจริงก็คือคนที่จ้างเขาไม่ใช่เหรอ?