เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1192

ในที่สุดความโกรธแค้นของเจสสิก้าก็หมดลง แต่มันกลับก่อให้เกิดความอาฆาตแค้น และความอาฆาตพยาบาทก็สามารถมองเห็นได้ชัดในดวงตาของเธอ

เธอรีบเปิดแล็ปท็อปของเธออย่างรวดเร็วและเผยแพร่เรื่องราวระหว่างเธอกับซิลแวงสู่สาธารณะ ถ้าโลกของเธอกำลังจะพังทลาย เธอก็สามารถลากใครสักคนลงไปด้วยก็ได้

ไม่กี่วันต่อมา ข่าวล่าสุดของเรื่องอื้อฉาวของเจสสิก้าก็พาดหัวข่าวที่บ้านเกิด ความแข็งแกร่งของหลักฐานที่รวบรวมมาได้ประกอบกับการที่เธอละเมิดกฎหมายและความรับผิดชอบของตนในฐานะพลเมืองที่ดีทำให้เจสสิก้ามีความผิด เธอจึงถูกตัดสินให้จำคุกเป็นเวลาสามปี

คดีนี้ยังส่งผลกระทบต่อดีไซเนอร์ชายที่มีชื่อเสียงและทำงานใกล้ชิดกับเธอเนื่องจากความสัมพันธ์ที่สกปรกของพวกเขากับเจสสิก้าถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน อนาคตของพวกเขาจึงถือว่าดับไปแล้วไม่มากก็น้อย

แอเรียนเป็นหนึ่งในบุคคลสุดท้ายที่ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ อันที่จริงเธอรู้ได้ก็เพราะเพื่อนร่วมงานของเธอหมกมุ่นอยู่กับการถกเถียงกันในเรื่องอื้อฉาวที่เกิดขึ้น แน่นอนว่ามาร์คกลับมาบ้านเมื่อสองสามวันก่อนแล้ว แต่เขาละเว้นรายละเอียดและสรุปอย่างง่ายเกินไปว่า “มันจบลงแล้ว ผ่อนคลายเถอะ”

เมื่อตอนที่ซิลแวงออกจากบริษัทอย่างกะทันหัน คุณเยลแมนนั้นมีอาการเหมือนคนอกหักอย่างหนักและยังพูดว่า “บริษัทได้สูญเสียบ่อเงินบ่อทองไป” แต่หลังจากที่เขาทราบปัญหาที่ซิลแวงคนเดียวกันนั้นกำลังพัวพันอยู่ อารมณ์ของคุณเยลแมนก็ดีขึ้นมากพอที่เขาจะเลิกนิสัยขี้เหนียวตามปกติของเขาในวันนี้และเลี้ยงกาแฟให้ทุกคนในบริษัท มันเป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของการมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น

แอเรียนหยิบกาแฟไปให้โรบินที่โต๊ะ “อ่ะ ของเธอ”

โรบินดูล่องลอย “โอ้ พี่เองเหรอ…. อืม ฉันไม่ดื่มกาแฟน่ะ พี่ดื่มเลย”

แอเรียนตบหลังเธอเบา ๆ “ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับซิลแวงแล้วใช่ไหม? ฉันพนันได้เลยว่าเป็นเพราะเจสสิก้าต้องการให้ใครสักคนร่วมทุกข์กับเธอ พูดตามตรงนะ ตลอดหลายปีที่ที่เขาทำงานอย่างหนักให้เธอ แต่ท้ายที่สุด ความพยายามของเขากลับไม่ได้รับความเมตตาแม้แต่น้อยเลย”