เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1195

เมื่อเธอรับรู้ได้ว่าร่างกายที่แข็งทื่อเล็กน้อยของเขาผ่อนคลายลงแอเรียนก็ผล็อยหลับด้วยความสบายใจ

…

อากาศเริ่มอุ่นขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ เสื้อผ้าฤดูหนาวที่อบอุ่นถูกเก็บไปและแอริสโตเติลในตอนนี้ก็คลานเร็วกว่าเดิม แม้แต่แอเรียนก็ไม่สามารถไล่ตามเขาทัน เธอมักจะลงเอยด้วยการเหงื่อออกจากการไล่ตามเขา นอกจากนี้แอริสโตเติลยังเริ่มส่งสัญญาณของการกำลังเรียนรู้ที่จะเดินและเกาะกำแพงเดินสองก้าวจากนั้นก็สะดุดและล้มลงบนก้นของเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ร้องไห้ เขาเป็นเด็กที่เข้มแข็ง

ทิฟฟานี่กำลังเตรียมพร้อมสำหรับการคลอด พักหลังมานี้เธอจะโทรหาแอเรียนทุกวันเพื่อถามเกี่ยวกับสิ่งที่ทารกต้องการและสิ่งที่เธอจะต้องเตรียมพร้อม เธอจะถามคำถามเดิม ๆ นับครั้งไม่ถ้วน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกังวลมากเกินไป

แจ็คสันเองก็วางมือจากการทำงาน เขาอยู่กับทิฟฟานี่ทุกวันโดยไม่ยอมเธอให้ละสายตาเลย

ทิฟฟานี่เข้าโรงพยาบาลในช่วงเวลาที่เธอใกล้จะคลอด ตอนแรกเธอตัดสินใจว่าจะคลอดแบบธรรมชาติแต่สุดท้ายเธอก็เปลี่ยนใจและยืนหยัดที่จะผ่าคลอด

ระหว่างที่ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลแอเรียนก็แนะนำว่า “ฉันยังคิดว่าคลอดแบบธรรมชาติจะดีกว่านะ เธอร่างกายแข็งแรง มันค่อนข้างจะน่าเสียดายนะที่เธอจะผ่าคลอด ถ้าเธอผ่าคลอดเธอจะฟื้นตัวช้าด้วย ยังไงมันก็เจ็บเหมือนกันแหละ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนใจล่ะ?”

พักหลังมานี้ทิฟฟานี่วิตกกังวลมากจนเธอไม่สามารถนอนหลับได้เต็มอิ่ม ตัวเธอซีดไปหมด ตอนนี้เธอสูญเสียความอวบอ้วนที่เธอสะสมมาช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาและดูเหมือนว่าน้ำหนักเธอจะลดลงอยู่เรื่อย ๆ “ฉันแค่กลัว”

“กลัวอะไร?” แอเรียนถามด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง” แจ็คสันเสนอ

แอเรียนโบกมือ “ไม่เป็นไร ๆ อยู่กับทิฟฟ์เถอะ แค่นี้เอง ใช่ว่าฉันจะไม่รู้ทาง ฉันไปเองได้”

แจ็คสันไม่ตื๊อ เขาได้รับผลกระทบในช่วงเวลานี้มากที่สุด เห็นได้ชัดจากโหนกแก้มที่ชัดขึ้นของเขา

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องผู้ป่วยแอเรียนก็เดินไปที่ลิฟต์ เธอรับรู้ได้ว่ามีใครบางคนกำลังเดินมาทางเธอ เธอนึกว่าคนนั้นจะขึ้นลิฟต์เหมือนกัน เธอจึงหลีกทางให้เขา เธอเพียงแต่ตระหนักว่าเขาเป็นใครเมื่อเขาพูดขึ้น