เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 16

มาร์ค เทรมอนต์ บีบคางของเธอ น้ำเสียงของเขาไม่แยแสและแข็งกร้าน “คุณจะกลับไปเรียนได้ก็ต่อเมื่อร่างกายของคุณฟื้นตัวและได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม หยุดโหยทำตัวน่าสงสารด้วยการทำให้เห็นว่าคุณมันน่าเวทนาแค่ไหน!”

แอเรียน วินน์ โมโหและผลักตัวเองขึ้นมา "ไม่มีทาง…"

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่พูดอะไรสักคำ เขามองลงมาที่เธอยังฉุดไม่อยู่

แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ เสียงของเธอก็สั่นเทาเช่นกัน “ฉันต้องเรียนอย่างหนักและคืนเงินทั้งหมดที่เป็นหนี้อยู่ให้กับคุณเมื่อฉันหาเงินได้ในอนาคต ฉันขอบคุณที่คุณดูแลฉันมาตลอดสิบปี ฉันจะย้ายออกโดยเร็วที่สุดเมื่อฉันฝึกงาน”

ความจริงถูกเปิดเผย เธอไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะต้องพึ่งเขาไปทั้งชีวิต เธอเป็นหนี้เขามากเกินไปและเธอไม่ต้องการที่จะเป็นหนี้บุุญคุณเขา

อยู่ดี ๆ มาร์ค เทรมอนต์ ก็หัวเราะ รอยยิ้มของเขาดูเหมือนดวงจันทร์ที่อยู่ห่างไกลออกไป ไม่สามารถที่จะเข้าใจและไม่สามารถเข้าถึงได้และไม่เป็นที่ต้อนรับเช่นกัน “ให้ผมสะกดมันให้คุณตอนนี้ อย่าคิดที่จะออกไปชั่วชีวิตของเธอ”

หัวใจของแอเรียนดิ่งลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาตรง ๆ โดยไม่หลบสายตา

“เมื่อคุณเห็นฉันมันไม่ทำให้คุณนึกขึ้นได้เรื่องพ่อแม่ผู้ล่วงลับของคุณหรือไง? ทำไมคุณถึงมีคนอย่างฉันอยู่เคียงข้าง? ฉันจะตอบแทนทุกสิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณด้วยทั้งหมดที่ฉันมี ฉันจะตอบแทนทุกอย่างด้วยชีวิตของฉันในแบบของฉันเอง!”

การหายใจของมาร์ค เทรมอนต์ หยุดลงเป็นจังหวะในขณะที่การจ้องมองของเขาดุดันลงเล็กน้อย

แอเรียน วินน์ ประพฤติตัวดีมาตลอดตราบเท่าที่เขาจำได้ เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านความปรารถนาใด ๆ ของเขา เขามองข้ามความจริงที่ว่าเธอได้เติบโตขึ้น ความจริงที่ว่าเธออาจจะเปลี่ยนไป วันหนึ่งเจตจำนงอันแข็งแกร่งของเธอจะกลายเป็นป้อมปราการที่ปกป้องตัวเธอเองจากเขา บางทีแม้แต่ดาบก็ชี้มาที่เขา

พวกเขาเผชิญหน้ากันด้วยการจ้องมองลึก ๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งนิ้วอันเรียวยาวของมาร์ค เทรมอนต์ ก็ไปดึงที่เน็คไทก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทและโยนมันลงบนพรมอย่างไม่แยแส

“สิ่งที่คุณเป็นหนี้ผม คุณจะไม่สามารถชำระคืนได้ในตลอดชั่วชีวิตนี้ ผมใจดีกับคุณมามากเกินไป”

เมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งที่เขากำลังจะทำ ปฏิกิริยาฉับพลันของแอเรียนก็คือการหลบหนี