มาร์ค เทรมอนต์ บีบคางของเธอ น้ำเสียงของเขาไม่แยแสและแข็งกร้าน “คุณจะกลับไปเรียนได้ก็ต่อเมื่อร่างกายของคุณฟื้นตัวและได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม หยุดโหยทำตัวน่าสงสารด้วยการทำให้เห็นว่าคุณมันน่าเวทนาแค่ไหน!”
แอเรียน วินน์ โมโหและผลักตัวเองขึ้นมา "ไม่มีทาง…"
มาร์ค เทรมอนต์ ไม่พูดอะไรสักคำ เขามองลงมาที่เธอยังฉุดไม่อยู่
แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ เสียงของเธอก็สั่นเทาเช่นกัน “ฉันต้องเรียนอย่างหนักและคืนเงินทั้งหมดที่เป็นหนี้อยู่ให้กับคุณเมื่อฉันหาเงินได้ในอนาคต ฉันขอบคุณที่คุณดูแลฉันมาตลอดสิบปี ฉันจะย้ายออกโดยเร็วที่สุดเมื่อฉันฝึกงาน”
ความจริงถูกเปิดเผย เธอไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะต้องพึ่งเขาไปทั้งชีวิต เธอเป็นหนี้เขามากเกินไปและเธอไม่ต้องการที่จะเป็นหนี้บุุญคุณเขา
อยู่ดี ๆ มาร์ค เทรมอนต์ ก็หัวเราะ รอยยิ้มของเขาดูเหมือนดวงจันทร์ที่อยู่ห่างไกลออกไป ไม่สามารถที่จะเข้าใจและไม่สามารถเข้าถึงได้และไม่เป็นที่ต้อนรับเช่นกัน “ให้ผมสะกดมันให้คุณตอนนี้ อย่าคิดที่จะออกไปชั่วชีวิตของเธอ”
หัวใจของแอเรียนดิ่งลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาตรง ๆ โดยไม่หลบสายตา
“เมื่อคุณเห็นฉันมันไม่ทำให้คุณนึกขึ้นได้เรื่องพ่อแม่ผู้ล่วงลับของคุณหรือไง? ทำไมคุณถึงมีคนอย่างฉันอยู่เคียงข้าง? ฉันจะตอบแทนทุกสิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณด้วยทั้งหมดที่ฉันมี ฉันจะตอบแทนทุกอย่างด้วยชีวิตของฉันในแบบของฉันเอง!”
การหายใจของมาร์ค เทรมอนต์ หยุดลงเป็นจังหวะในขณะที่การจ้องมองของเขาดุดันลงเล็กน้อย
แอเรียน วินน์ ประพฤติตัวดีมาตลอดตราบเท่าที่เขาจำได้ เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านความปรารถนาใด ๆ ของเขา เขามองข้ามความจริงที่ว่าเธอได้เติบโตขึ้น ความจริงที่ว่าเธออาจจะเปลี่ยนไป วันหนึ่งเจตจำนงอันแข็งแกร่งของเธอจะกลายเป็นป้อมปราการที่ปกป้องตัวเธอเองจากเขา บางทีแม้แต่ดาบก็ชี้มาที่เขา
พวกเขาเผชิญหน้ากันด้วยการจ้องมองลึก ๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งนิ้วอันเรียวยาวของมาร์ค เทรมอนต์ ก็ไปดึงที่เน็คไทก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทและโยนมันลงบนพรมอย่างไม่แยแส
“สิ่งที่คุณเป็นหนี้ผม คุณจะไม่สามารถชำระคืนได้ในตลอดชั่วชีวิตนี้ ผมใจดีกับคุณมามากเกินไป”
เมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งที่เขากำลังจะทำ ปฏิกิริยาฉับพลันของแอเรียนก็คือการหลบหนี
เมื่อประตูด้านหลังเธอปิดลง เสียงของสิ่งต่าง ๆ ที่กำลังพังลงก็ดังมาจากด้านใน แอเรียนตัวสั่นและกลับไปที่ห้องของเธอ
ตลอดช่วงบ่ายไม่มีเสียงใด ๆ จากห้องข้าง ๆ ของเธอ เมื่อผ่านไปหนึ่งทุ่ม รถของมาร์ค เทรมอนต์ก็ออกไปจากคฤหาสน์เทรมอนต์
แม้ว่ามาร์ค เทรมอนต์ จะไม่ได้พูดถึงเธออย่างชัดเจน พ่อบ้านเฮนรี่บอกกับแอเรียนว่า เธอจำเป็นต้องพักผ่อนที่บ้านหลายวัน
ไม่ว่าแอเรียนจะอึกอักแค่ไหนเธอก็ทำได้เพียงแค่เชื่อฟังเพราะเธอไม่กล้าพอที่จะท้าทายเขาในเวลานี้
หลังจากนั้นไม่กี่วันในที่สุดเธอก็กลับไปมหาวิทยาลัยหลังจากได้อิสรภาพกลับคืนมา ทิฟฟานี่ เลน ควงแขนเธอและพูดคุยอย่างไม่หยุด “เธอไม่รู้หรอกว่าวันนั้นเธอทำให้ฉันกลัวแค่ไหน! ตอนนี้เธอโอเคไหม? เธอรู้ไหมว่าหลายคนอิจฉาตาร้อนเมื่อเห็นมาร์ค เทรมอนต์ พาเธอไปโรงพยาบาล? เขาเป็นคนดีและอ่อนโยนสุด ๆ ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าทำไมหลาย ๆ คนถึงหลงใหลเขากันนัก”
“พูดจริง ๆ จากใจนะ เขาหล่อมาก! ถ้าฉันสามารถคบกับเขาได้ฉันก็ดีใจแม้ว่ามันจะทำให้ฉันตายในภายหลังก็ตาม! นอกจากนี้ครูสอนพิเศษของเราก็ถูกไล่ออกเนื่องจากเหตุการณ์นั้น! วันนี้เราจะได้เห็นมาร์ค เทรมอนต์ อีกครั้ง สำหรับพิธีของมหาวิทยาลัย! ฉันตื่นเต้นมากเลยแหล่ะ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...