เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 185

นีน่าพึมพำข้อตกลงและไปที่ห้องครัวเพื่อรับประทานอาหาร หลังจากนั้นเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไป

แม่รี่บ่นขณะที่เธอทำความสะอาดห้องนอนใหญ่ ในขณะที่แอเรียนนอนลง เธอรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างไม่น่าเชื่อ เธอเคยเกลียดการนอนบนเตียงนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่คาดคิดว่าจะเคยชินกับมัน

ไม่มีใครรู้ว่านานแค่ไหนที่เสียงดังขึ้นมาจากชั้นล่าง มีเสียงประตูกระแทกและเสียงคลิ๊กแคร็กของส้นรองเท้าที่กระแทกกับพื้น แอเรียนตื่นขึ้นมาพร้อมกับรู้สึกว่าหัวของเธอยุ่งเหยิง ไม่สบอารมณ์เมื่อเธอตรวจดูเวลาและเห็นว่ามันเป็นเวลาตีสี่ในตอนเช้า...

เธอไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่านีน่ากลับมาแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ได้ เธอไม่สามารถแสดงแม้แต่อารมณ์ฉุนเฉียวออกมาได้ คลุมหัวของเธอแล้วกลับไปหลับต่อ

เธอตื่นนอนตอนสิบโมงเช้าของวันถัดไป และแมรี่ก็บ่นกับเธอทันทีที่เธอตื่น “นีน่ากลับมาตอนตีสี่ และเธอเมามาก เธออาเจียนตลอดทาง ชั้นล่าง บันได ทุกที่ มันน่ารังเกียจ นายท่านจะต้องโวยวายถ้าท่านรู้เรื่องนี้เมื่อท่านกลับมา ฉันไม่รู้ว่าเธอจะอยู่ที่นี่อีกนานเท่าไร แต่พวกเรากำลังจะบ้าถ้าเธอยังคงทำแบบนี้ต่อไป”

พ่อบ้านเฮนรี่ ผู้ที่ปกติจะเอาแต่เงียบ ก็บอกสิ่งที่คาดไม่ถึงกับแมรี่ “อย่างน้อยสองเดือน”

แม่รี่ตัวสั่น “ฉันหวังว่านายท่านจะกลับมาโดยเร็วที่สุดเพื่อนำสัตว์ประหลาดมาแทนที่เธอ ฉันไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป!”

แอเรียนรู้สึกขบขันอย่างอดไม่ได้ “เอาล่ะ เอาล่ะ แม่รี่ เธอเป็นแขก สุดท้ายแล้วก็ต้องอดทน”

สภาวะจิตใจของแอเรียนอ่อนไหว โดยปกติแล้วเธอไม่ใช่คนที่ต้องเผชิญหน้ากับใครด้วยอารมณ์ของเธอ

แม้ว่าอย่างนั้น เสียงเพลงเฮฟวี่เมทัลดังออกมาจากห้องนั่งเล่นตอนที่เธองีบหลับตอนบ่ายและสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ ตอนนี้เธอเข้าใจแมรี่แล้ว นีน่าดูเหมือนเป็นความวุ่นวายตราบใดที่เธอตื่น...