เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 206

ขณะที่แอเรียนคิดหาวิธีปิดปากของเธอ มาร์คก็ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ของเธอออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “แล้วเธอต้องการให้ฉันใช้น้ำเสียงแบบไหนกับเธอ?”

ใบหน้าของแอเรียนร้อนผ่าวขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอได้กลิ่นหอมของผู้ชายที่เป็นของเขาโดยเฉพาะ “คืนโทรศัพท์ให้ฉัน… ฉันจะนอนหลังจากตอบทิฟฟานี่”

มาร์คยกมือที่ถือโทรศัพท์ขึ้นสูง ไม่มีทางที่เธอจะเอื้อมไปถึงมันได้ “ตอบคำถามของฉันก่อน”

แอเรียนตอบว่า “ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ… คุณคิดว่าคุณควรใช้น้ำเสียงแบบไหนกันล่ะ?”

"สอนฉันสิ?" มาร์คมองเธอด้วยสายตาแพรวพราว แอเรียนรู้สึกราวกับว่าการทำเช่นนั้นคล้ายกับการทำภารกิจฆ่าตัวตาย เธอชกหน้าอกของเขาเบา ๆ และพูดว่า “นอนกันเถอะ”

เหลือเชื่อสุด ๆ อยู่ดี ๆ มาร์คก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากของแอเรียน “เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำตัวน่ารักยังไง เธอเป็นผู้หญิงหรือเปล่าเนี่ย?” หลังจากนั้นเขาก็คืนโทรศัพท์ให้เธอก่อนที่เขาจะปรับตัวให้อยู่ในท่าสบาย ๆ

หัวใจของแอเรียนเต้นเร็วมากจนเธอรู้สึกราวกับว่ามันจะกระโจนออกจากอก เธอตอบกลับทิฟฟานี่อย่างเร่งรีบปิดโทรศัพท์แล้วเข้านอน

ทัศนคติที่เจ้าอารมณ์ของมาร์คที่มีต่อเธอทำให้เธอกังวล เธอแทบจะไม่สามารถตั้งสติตัวเองได้และพบว่ามันยากที่จะปรับตัวให้เข้ากับอารมณ์ที่ผันผวนของเขา แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะมีปฏิสัมพันธ์กันมากขึ้นแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกประหม่าเกือบตลอดเวลา ราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในวัยเด็กเมื่อเธอมีชีวิตอยู่โดยจับตาดูอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเขา

...

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น แอเรียนแต่งหน้าเบา ๆ บนใบหน้าก่อนจะเก็บข้าวของ เธอมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างอย่างตื่นเต้น