เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 209

"มันยุติธรรมแล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเธอก็คงจะทำแบบเดียวกันกับฉัน ฉันไม่สามารถแก้แค้นเธออย่างตาต่อตา ฟันต่อฟัน เหมือนที่เธอทำกับฉันได้ ช่างน่าเสียดายจริง ๆ !”

แอเรียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอกิน

ราวกับว่าเธอต้องการที่จะฉีกแอเรียนเป็นชิ้น ๆ แอรี่พูดผ่านฟันที่กัดกันว่า “มาร์คไม่ได้รักเธอด้วยซ้ำ ทำไมเธอถึงคิดว่าเขาดูแลฉันและแม่ในเมื่อเขารู้ดีว่าฉันเป็นคนที่ทำให้เธอแท้งลูกตอนที่ฉันขับรถชนเธอ ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะคิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญสินะ มองดูตัวเองหน่อยสิ มาร์คแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อที่เขาจะได้ทรมานเธออย่างช้า ๆ เพื่อแก้แค้น พ่อของเธอตายแล้ว หลายสิบชีวิตที่เขาเป็นหนี้ก้บเหล่าเทรมอนต์เป็นของเธอที่ต้องชดใช้ เขาไม่ได้รักเธอ แต่เธอคิดว่าเธอเหนือกว่างั้นสินะ!”

“สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความรัก ฉันไม่ได้รักเขา และเพราะว่าเขาไม่เต็มใจที่จะหย่าร้างกับฉัน ไม่ว่าจะเป็นการแก้แค้นหรือการทรมาน ฉันจึงมีหน้าที่กำจัดแมลงวันที่น่ารำคาญอย่างเธอซึ่งส่งเสียงดังพึมพำรอบตัวเขาไม่ใช่เหรอ?”

แอเรียนรู้สึกโกรธ แต่เธอก็ระงับมันไว้ เธอจะดูเป็นผู้ชนะ มันอาจจะนับว่าเธอแพ้ หากเธอสูญเสียความสงบ

มาร์คซึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้าสำนักงานได้ยินทุกคำพูดของแอรียน เขาหยุดก้าวและการแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขายืนนิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนที่จะหันหลังเดินจากไปโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ

เมื่อมาร์คเข้ามาในรถ ไบรอันก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “นายท่าน คุณไม่ได้ตรวจดูว่านายหญิงทานอาหารถูกต้องหรือเปล่าเหรอคับ? ทำไมคุณกลับเร็วนักล่ะครับ?”

การแสดงออกของมาร์คดูมืดมนขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา “ขับรถ! ไปที่สำนักงาน!”

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไบรอันไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไปโดยธรรมชาติและเร่งออกไปที่ เทรมอนต์ ทาวเวอร์

...

กลับมาที่สำนักงาน แอรี่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยวของเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นว่า แอเรียนใจกว้างและท้าทายเพียงใด เปลวไฟแห่งความโกรธในใจของเธอก็ลุกขึ้นอีกครั้ง มาร์คได้ตัดสัมพันธ์กับเธอแล้ว ตอนนี้เธอจะถึงวาระถ้าเธอทำให้เอริคขุ่นเคืองเช่นกัน เนื่องจากนี่เป็นบริษัทของเอริคเธอจึงไม่กล้าก่อเรื่องวุ่นวาย ไม่งั้นเธอคงไม่ได้แต่ด่าอย่างเดียว เธอพึมพำกับตัวเอง “ให้มันได้อย่างนี้สิ แอเรียน มาดูกันว่าใครจะหัวเราะเป็นครั้งสุดท้าย เธอเป็นก็แค่ลูกไม่มีพ่อที่ไม่มีอะไรเลย เมื่อมาร์คทำกับเธอเสร็จ เธอจะถูกไล่ออกจากเทรมอนต์ ฉันหวังว่าตอนนั้นเธอจะยังยิ้มได้นะ!”

ตามธรรมชาติแล้วการเอาเกลือมาถูที่แผลนั้นไม่รู้สึกดีเลย อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับความยากลำบากที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานนี่ไม่ใช่อะไรสำหรับแอเรียน เธอพูดอย่างเรียบเฉย “มีอะไรอีกไหมที่เธออยากจะพูด แอรี่? ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญออกไปได้แล้ว ถ้าเธอขี้เกียจเดินฉันจะขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาพาเธอออกไปก็ได้ เธอคือคุณหนูของครอบครัวคินซีย์ ยังไงซะ เธอก็มีค่ามาก ฉันเข้าใจถ้าเธอไม่สามารถเดินได้โดยไม่มีใครช่วยน่ะ”

แอริโกรธมาก เธอเตะโต๊ะสำนักงานต่อหน้าเธอ "เพียงแค่รอและดูเถอะ"

รู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเธอเฝ้าดูแอรี่เตะโต๊ะและออกไป การทนทุกอย่างเงียบ ๆ ในบางครั้งก็ไม่ดีหรอก มันจะผลักเธอลงไปในห้วงแห่งความสิ้นหวังเท่านั้น ชีวิตง่ายขึ้นถ้าเธอไร้ความปรานี นอกจากนี้ เฮเลนและแอรี่เป็นผู้ริเริ่มที่จะยั่วยุเธอก่อน

แอเรียนถูกรบกวนจากการโทรหาของเวนดี้ตลอดทั้งวัน ท้ายที่สุดแล้วก็พูดถูก วิลจบลงในสถานการณ์นี้เพราะเธอ การถอนหมั้นและอุบัติเหตุทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ แม้ว่าหลักฐานเพียงอย่างเดียวคือการบันทึกเสียงและมีความเป็นไปได้สูงที่มาร์คจะเป็นผู้ร้าย แต่เธอก็ไม่ควรทำตัวห่างเหินมากนัก แม้ว่าจะเป็นเพียงการขอโทษในนามของมาร์ค แต่เธอก็ควรไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล