เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 223

เอริกรู้สึกทึ่ง เมื่อสังเกตเห็นว่ามาร์คไล่ตามเขา ทั้งคู่เริ่มแข่งกันจนกระทั่งแยกทางกันที่สี่แยก ถึงอย่างนั้นมาร์คก็ไม่ได้ชะลอ หัวใจของแอเรียนเต้นอย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอเกาะเข็มขัดนิรภัยเพื่อรักษาชีวิตที่รักของเธอ “คุณทำอะไร? ฉันกลัว...! ถนนค่อนข้างมืดและลื่น คุณช่วยชะลอได้ไหม?”

มาร์คกระแทกเบรกขณะที่รถแล่นมาถึงย่านที่พักอาศัยสุดหรู ในชั่วโมงนี้มีรถไม่มากนักและไม่มีตำรวจคนใดออกใบสั่งให้ที่นี่ แอเรียนลูบหน้าอกของเธอเป็นเวลานานเพื่อปลอบให้ตัวเองสงบลง “ทำไมคุณถึงตัดสินใจมารับฉันคะ? ฉันกลับเองได้...”

“กลับเองเหรอ? คุณหมายถึงให้เอริกไปส่งคุณที่บ้านแทนใช่ไหม?” มีความหึงหวงในน้ำเสียงของเขา

“ฉันมักจะนั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยตัวเอง เอริกให้ฉันนั่งรถในวันที่ฉันทำงานล่วงเวลาเท่านั้น เกิดอะไรขึ้น? คุณสามารถบอกฉันได้ตรง ๆ ว่าฉันทำให้คุณไม่พอใจด้วยเหตุผลอะไร อย่าใช้วิธีการที่รุนแรงแบบนี้เพื่อทำให้ฉันตกใจ มันอันตรายจริง ๆ นะคะ...” แอเรียนรู้สึกไม่พอใจกับพฤติกรรมของเขาในตอนนี้

“คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น” เมื่อมาร์คพูดเช่นนั้น ใบหน้าของเขาก็หันหนีไปทางหน้าต่าง

แอเรียนที่ไม่สามารถเห็นการแสดงออกของเขารู้สึกงุนงง “ฉัน...ยิ้มให้เอริกไม่ได้เหรอ? นั่นไม่ใช่เพื่อนของคุณเหรอ? ไม่เพียงแค่นั้นเขายังเป็นเจ้านายของฉัน ฉันควรทำหน้าบูดบึ้งกับเขาเหรอ?”

มาร์คไม่ตอบกลับ แต่เธอสามารถบอกได้ว่าเขาพยายามรั้งตัวเองไว้ไม่ให้หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลง เธอรู้ทุกการกระทำของเขา มันดึกแล้วและบริเวณโดยรอบก็มืดและเงียบ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อย “ตกลง ตกลง ฉันจะจำเอาไว้ค่ะ กลับกันเถอะ คุณจอดรถที่นี่ทำไม?”

ทันใดนั้นมาร์คก็หันหน้ากลับมาเพื่อมองเธอ เพราะความมืดสลัว แอเรียนจึงมองไม่เห็นการแสดงออกบนสีหน้าของเขาชัดเจน สิ่งที่เธอสัมผัสได้คือสายตาที่ลุกโชนของเขา เพียงไม่กี่วินาทีการเต้นของหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าของเธอก็เริ่มรู้สึกร้อนเห่อและเธอก้มหัวลงโดยไม่รู้ตัว

เพียงไม่นานรถก็กลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์

หลังจากลงจากรถมาร์คก็จับมือของแอเรียน แล้วดึงเธอขึ้นไปข้างบน ไม่สนใจแม้แต่คำทักทายของนีน่า