เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 237

มาร์คหยุดแล้วหันไปมองเธอ “มีอะไรหรอ?”

แอรี่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้เขาไป เธอจึงคว้าชายเสื้อตนเองด้วยความตื่นเต้น “ฉัน… ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ…”

มาร์คมองไปที่เธออย่างใจเย็น “ถ้าคุณมีอะไรก็พูดมาเลย ผมต้องกลับเป็นเพื่อนแอริ ผมไม่ได้มีเวลาทั้งวัน”

แอเรียนลดดวงตาที่แสนสวยของเธอเพื่อมองมาที่แอรี่อย่างเยือกเย็น เธอไว้ใจมาร์คและรู้ว่าเขาจะไม่มีวันผิดคำพูด ต่อให้แอรี่พยายามอย่างไรเธอก็ไม่สามารถรั้งเขาให้อยู่ได้หรอก

“ตรงนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ เราไปคุยตรงนั้นได้ไหม? ขอแค่ 5 นาที…” แอรี่ก็ยังคงพยายามเต็มที่

พอเฮเลนเห็นเข้าเธอไม่ได้ลุกมาห้ามแอรี่ แต่เธอกลับมองมาที่แอเรียนด้วยแววตาที่สงสัย แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ให้กำเนิดแอเรียน เธอยังคงไม่สามารถอ่านแอเรียนออกได้

มาร์คปฏิเสธ “ถ้าหากไม่มีอะไรสำคัญ พวกเราขอตัวกลับก่อนนะ”

เมื่อฌองได้ยินบทสนทนาของสองคน เขาเลือกที่จะทำเป็นหูทวนลม และยังคงยืนดูสถานการณ์อยู่อย่างเฉยเมย แอเรียนจึงลดเสียงตนเองลง “ดูสิเฮเลน นั้นคือผู้ชายที่คุณเลือก ดูเหมือนว่าครอบครัวคินซีย์จะต้องการผู้หญิงอย่างคุณมาปกป้องครอบครัวสินะ ถ้าเป็นพ่อดิฉัน เมื่อเขามี เขาให้คุณก่อนเสมอ หากมีใครมาต่อว่าคุณอย่างที่ดิฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้ เขาจะต้องลุกขึ้นมาปกป้องคุณแล้ว ต่อให้เป็นดิฉันก็ตาม เขาจะต้องสั่งสอนดิฉันแน่นอน แล้วผู้ชายคนนี้ละ? เขาเห็นเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสนุกขำ ๆ ตอนแรกดิฉันเข้าใจว่าดิฉันเป็นผู้ที่น่าสงสาร แต่ตอนนี้ดิฉันรู้แล้วว่าผู้ที่น่าสงสารไม่ใช่ดิฉัน แต่เป็นคุณตั้งหาก อย่างน้อยตอนนี้ดิฉันก็ได้เป็นคุณหญิงเทรมอนต์ที่ทุกคนต่างพากันอิจฉา แล้วคุณละ? คุณก็เป็นได้เพียงผู้หญิงที่จิตใจเน่าเฟะ”

เฮเลนหน้าซีด “แอริ…”

แอเรียนหมดความอดทนที่จะรับฟังเธอ “ดิฉันเคยบอกคุณมานานแล้ว ว่าเราไม่มีบุญคุณต่อกัน อย่ามาพูดว่าคุณให้กำเนิดดิฉัน ความเมตตาของคุณที่อุส่าให้กำเนิดดิฉันมันหักล้างกันไม่ได้กับสิ่งที่คุณทำกับดิฉันไว้ ถ้าดิฉันเลือกได้ ดิฉันจะไม่มาเกิดเป็นลูกคุณหรอก บางทีดิฉันรู้สึกว่าเลือดที่ไหลอยู่ในร่างกายฉันนั้นเหม็นความไร้สาระมาก ทั้งหมดก็เพราะคุณ”