เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 239

เสียงของแอเรียนสั่นเมื่อเธอพูด แต่ถึงจุดนี้แล้ว เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ ครั้งนี้เธอต้องชนะ ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมก่อนแน่นอน!

“อืม… ไม่เลว…” มาร์คไม่ได้ถ่อมตัวแต่เขาครุ่นคิด บางอย่างดูไม่ปกติ…

แอเรียนกลืนน้ำลาย “เออ… อีกไม่กี่วันนี้น่าจะไปแล้วไม่ใช่หรอ? เธอจะไปวันไหน? เราพาเธอไปทานอาหารกันเถอะ เธอเป็นผู้หญิงซะด้วย คุณไปขอให้ใครช่วยเธอย้ายของหน่อยสิ”

แอเรียนเบี่ยงเบนความสนใจของมาร์คได้สำเร็จ มาร์คตอบว่า “ผมรู้ เดี๋ยวผมจะไปหาแจ็คสันและเอริก ผมคงกลับไม่ทันมื้อเย็น อย่างไรเธอทานมื้อเย็นเสร็จก็รีบพักผ่อนสะนะ”

เมื่อถึงประตูคฤหาสน์เทรมอนต์แอเรียนก็ลงจากรถด้วยอาการตัวสั่นและขาที่อ่อนแรง มาร์คไม่ได้เข้าไปในบ้านด้วยเพราะให้ไบรอันไปส่งต่อที่แจ็คสันที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ เลย อยู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นมา “ไบรอัน เมื่อกี่เธอพยายามหาเรื่องทะเลาะกับผมหรอ?”

ไบรอันกลืนน้ำลายก่อนที่จะตอบ “ผมว่า… ผมคิดว่าใช่ครับ… จริง ๆ แล้วผมเห็นด้วยกับนายหญิงนะ นายท่านเองที่เป็นคนผิด เพราะฉะนั้นจะว่านายหญิงไม่ได้หรอกที่เธอจะอาละวาด…”

มาร์คยิ้มอย่างจริงใจ “นั้นไม่ใช่ปัญหา… ผมชอบนะ มันควรจะเป็นเช่นนี้ตั้งนานแล้ว”

ใช่ มันควรเป็นอย่างนี้ตั้งนานแล้ว แต่ก่อนเธอเอาแต่เงียบ ดั่งเด็กน้อยที่เชื่อฟัง พวกเขาไม่มีเรื่องจะคุยกันด้วยซ้ำเวลาที่เจอกัน จนมันทำให้รู้สึกกดดันและน่าเบื่อ การเปลี่ยนแปลงของเธอเปรียบเสมือนการเติมเต็มสีสันให้กับชีวิตที่จืดจางของเขา

เมื่อมาร์คไปถึง ไวท์ วอเตอร์ เบย์ ก็เห็นว่าเอริกมาถึงก่อนแล้ว

วันนี้เป็นหนึ่งในวันที่แจ็คสันอารมณ์ดีจนขอแสดงฝีมือทำอาหารเอง ในสามคนนี้ แจ็คสันเป็นคนที่มีงานอดิเรกมากกว่าคนอื่น พูดง่าย ๆ คือ เขาทั้งฉลาดและเป็นนักกีฬา ภายนอกหล่อเหล่าและภายในสุภาพ เขาทำอาหารเก่ง และยังเป็นนักธุรกิจมืออาชีพด้วย แต่อย่างไรก็ตาม การที่จะได้ลิ้มรสอาหารเขานั้นช่างเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นยากมาก