เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 24

แอเรียนอ้าปากค้างจากความเจ็บปวด ในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้น รองเท้าหนังสั่งทำคุณภาพสูงคู่หนึ่งก็ปรากฏต่อหน้าเธอ เสียงที่ไม่แยแสของมาร์ค เทรมอนต์ ดังมาจากเหนือหัวของเธอ

“คุณมีเวลาสองนาที”

แอเรียนมองขึ้นไปในดวงตากลมลึกของเขาและถามอย่างระมัดระวัง “คุณ… ปล่อยพวกเขาไปได้ไหม?”

เธอไม่ได้รู้สึกความผิดหวังที่เกิดขึ้นในดวงตาของเขา สิ่งที่เขาอยากจะได้ยินไม่ใช่สิ่งนี้

“คุณกำลังทำให้ผมเสียเวลา ถ้านั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องพูดหลังจากที่ไล่ตามรถของฉันอย่างบุ่มบ่าม”

มาร์ค เทรมอนต์ เดินกลับไปที่รถโดยอย่างไม่เหลียวแลหลังจากพูด การกระแทกประตูรถอย่างแรงของเขาทำให้ไบรอันตกใจ

“ยกเลิกตั๋วขากลับของฉันในสัปดาห์หน้า ฉันจะดูแลสาขาในต่างประเทศด้วยตัวเอง”

ไบรอัน เพียซ ลังเล

“ท่านครับ… ท่านจะกลับมาไม่ได้อีกอย่างน้อยสามปี… แน่ใจเหรอครับต้องการยกเลิก?”

“ทำตามที่ฉันพูด!” ริมฝีปากของมมาร์ค เทรมอนต์ ถูกกดทับกันเป็นเส้นบาง ๆ ในขณะที่เขาหลับตาและเอนตัวพิงเบาะ

แอเรียน วินน์ ยืนอยู่บนจุดนั้นจนกระทั่งรถหายไปจากสายตาของเธอ เธอยังคงมึนงง หัวใจของเธอรู้สึกว่างเปล่า เธอมีลางสังหรณ์ว่าตอนนี้เธอสูญเสียทุกอย่างไปอย่างแท้จริง…

สามปีต่อมาในห้องประชุมขนาดใหญ่บนหอคอยในเครือของเทรมอนต์ที่ลอนดอน เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้ทุกคนต้องกลั้นหายใจและมองไปที่ชายผู้เย็นชาที่นั่งตำแหน่งหัวหน้า

ผู้ช่วยของเขาพูดเบา ๆ จากด้านข้าง “คุณเทรมอนต์ มีสายโทรมาหาคุณครับ”

การจ้องมองของชายคนนั้นดุดันขึ้น "วางสาย"

เขาค่อนข้างไม่พอใจที่ผู้ช่วยขาดความเฉลียวฉลาดเนื่องจากการประชุมที่เขาอยู่ในขณะนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญ

ผู้ช่วยควบคุมตัวเองและอธิบายว่า “เป็นนายหญิงครับ…”

แอเรียนรู้ว่านี่คือการลงโทษของเธอจากมาร์ค เทรมอนต์ และไม่กล้าต่อต้านเขา อย่างไรก็ตามมันเป็นเวลาสามปีแล้ว มันหายากสำหรับทิฟฟานี่ถามอะไรบางอย่างเพื่อเธอ นี่คือเหตุผลที่เธอดึงความกล้าหาญของเธอออกมาและโทรออก

มีการหยุดก้าวเล็กน้อยของมาร์ค เทรมอนต์ ในขณะที่เขาดูเคร่งขรึมในแง่บวก เธอโทรมาหาเขาเพราะปัญหาเช่นนี้…

แอเรียนไม่ได้รับคำตอบของเขา เธอตื่นตระหนกเล็กน้อย “ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากไปงานปาร์ตี้ในตอนนั้นมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับทิฟฟานี่เลย คุณไม่จำเป็นต้องระบายความโกรธที่มีต่อเธอ เธอและวิลใช้เวลาสามปีในต่างประเทศ คุณปล่อยพวกเขาออกจากเบ็ดนี้ไม่ได้หรือ? ฉันขอล่ะนะ…"

มาร์ค เทรมอนต์ ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเพื่อระงับความโกรธว่า “ฉันจะกลับไปในสามวัน เราจะดูว่าคุณจะทำอย่างไร”

พอเขาวางสายเขาก็ถีบกำเเพงตรงทางเดิน

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังเขาหน้าซีดจากความหวาดกลัวกลัวที่จะอยู่ใกล้เขา

แอเรียน วินน์ จ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอด้วยความมึนงง เขากำลังจะกลับมา?

สามปีที่แล้วเขาจากไปอย่างรวดเร็วและไม่ได้กลับมาอีกเลย เธอเคยคิดว่าเขาไม่ต้องการพบเธออีกต่อไปตลอดชีวิต