เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 250

เอริกตกใจขณะที่จ้องมองไปที่โทรศัพท์ของเขา เขากำลังรู้สึกว่าอีกไม่นานนี้สิ่งต่าง ๆ จะต้องมีอุปสรรค...

ณ คฤหาสน์เวสต์ แจ็คสันและแม่ของเขา ซัมเมอร์ นั่งเผชิญหน้ากับพวกโนเรียน แอนนี่และครอบครัวของเธอดูไม่มีความสุข

แจ็คสันไม่ได้พูดอะไร เป็นซัมเมอร์ที่เป็นคนพูด “คุณและคุณนายโนเรียน ฉันตกลงโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อคุณทั้งคู่มีความตั้งใจจะให้แจ็คสันและแอนนี่มาเจอกันอย่างไม่เป็นทางการก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้ถามความเห็นของลูกชายของฉันก่อนและนั่นคือความผิดของฉัน ตอนนี้ฉันพูดคุยกับเขาแล้วและแจ็คสันชอบที่จะมีอิสระ ฉันไม่ควรขัดขวางในเรื่องนั้น นี่คือความผิดของฉันเอง ฉันจะขอมอบผลกำไร 1% ในหุ้นส่วนทั้งหมดของเราเพื่อเป็นการขอโทษ”

แอนนี่น้ำตาไหลออกมาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ฉันไม่ต้องการ! นี่มันไม่เป็นการเอาเปรียบฉันไปหน่อยหรือ? ฉันรักแจ็คสัน! สิ่งนี้สามารถประเมินค่าได้ด้วยเงินเหรอ? ทำไมเขาไม่บอกก่อนหน้านี้ว่าเขาไม่ชอบฉันล่ะ? คุณจะมาพูดความจริงได้อย่างไรเมื่อฉันเผชิญหน้ากับสิ่งที่ฉันรู้สึก? นั่นมันแย่มาก! คุณทำให้เวลาสองปีของฉันสูญเปล่า คุณเห็นว่าฉันเป็นคนโง่หรืออย่างไร”

ซัมเมอร์คงความสงบเยือกเย็นและมารยาทของการเป็นภรรยาของผู้มั่งคั่ง “โอ้ แอนนี่ มันสองปีมาแล้ว แต่ไม่ใช่เพียงครึ่งปีที่คุณกลับมาจากเรียนที่ต่างประเทศหรอกหรือ? เป็นแจ็คสันที่เสียเวลาที่เขาไม่ชอบคุณ”

คุณโนเรียนพูดขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “พอ จะร้องไห้ไปเพื่ออะไร? คุณนายเวสต์ การถอนหมั้นเป็นการตัดสินใจที่เฉลียวฉลาด คนอื่นอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันเคยได้ยินข่าวลือมาก่อนว่าแจ็คสันใช้ชีวิตส่วนตัวอย่างสำส่อน ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่ดี ฉันแค่ยังไม่มีหลักฐานที่จะมายืนยัน มันดีที่แอนนี่รู้ตั้งแต่ตอนนี้แทนที่จะรู้หลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นชีวิตของเธอคงจะพังพินาศย่อยยับ!”

ร่างกายที่ผ่อนคลายของแจ็คสันไร้ซึ่งความรู้สึกเช่นเดียวกับที่เขามองดูด้วยความเย็นชา “ชีวิตส่วนตัวของผมไม่ต้องการให้คนนอกมาแสดงความคิดเห็น ลูกสาวของคุณก็ไม่ใช่คนดีเช่นกัน หากสิ่งเหล่านั้นบนอินเตอร์เน็ตไม่หายไปก่อนวันพรุ่งนี้ เรายังต้องมีเรื่องที่จะต้องคุยกัน ยิ่งไปกว่านั้น การหมั้นของผมกับแอนนี่เป็นการตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช่หรือครับ? มันไม่มีอะไรเป็นรูปเป็นร่าง คุณส่งเธอมาให้ผมอย่างไรก็คือวิธีที่ผมส่งเธอคืนให้กับคุณอย่างนั้น ผมไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้ว ไม่ต้องทำให้น่าเกลียดทั้งสองฝ่าย”