เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 260

แมรี่อึ้งไปชั่วขณะก่อนจะตอบกลับว่า “จอร์จ สโลน”

แอเรียนตกใจ “จอร์จ สโลน? คุณแน่ใจรึ?” จอร์จ สโลน, จอร์จ ลีไวน์ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น?

แมรี่ตบต้นขาของเธอ “ฉันจำได้แล้ว ฉันแน่ใจว่าใช่ชื่อนี้ ถึงจะผ่านมา 10 ปี แต่ฉันก็ไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้น เขาชื่อจอร์จ สโลน เขาไม่ได้หน้าตาดีมากนัก แต่เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ เขาเป็นคนขยันขันแข็งและมีสติสัมปชัญญะในหน้าที่การงาน เขาเป็นคนค่อนข้างจะเงียบด้วย พอเธอพูดฉันเพิ่งนึกได้ว่าจริง ๆ เขาเป็นคนที่โชคดีมากเลยนะ เขาควรจะอยู่บนเครื่องบินด้วย แต่ท้องเขามาปวดก่อนขึ้นเครื่องบินพอดี เขาอาเจียนตั้งแต่เช้าจนสาย จนนายท่านให้เขาพักหนึ่งวัน”

เพื่อหาการยืนยันเพิ่มเติมแอเรียนได้ขอให้นักสืบไปขอข้อมูลของ จอร์จ ลีไวน์ จากบ้านพักพักฟื้น เธอยังได้รับภาพถ่ายขนาดเล็กอีกด้วย เธอนำมันให้แมรี่ที่หรี่ตาดูมันอยู่พักนึงดู “เขาแก่ขึ้นหลายปี แต่ดูจากลักษณะของใบหน้าแล้วเขาคือจอร์จแน่ ๆ ฉันเองก็แก่แล้วเลยจำเขาไม่ได้ในตอนแรก”

มือของแอเรียนสั่นด้วยความตื่นเต้น “แมรี่ ดูดี ๆ ได้โปรด! ยืนยันให้หนูทีว่าใช่เขาไหม”

แมรี่กลัวว่าเธออาจจะจำผิดไปจึงนำรูปไปถามเฮนรี่เพื่อความแน่นอน เฮนรี่จำได้แม่นยำว่าใครเคยเข้าออกคฤหาสน์ เทรมอนต์ บ้าง เขาจำจอร์จได้ภายในแวบแรก “นั่นมันคุณสโลนชัด ๆ คนขับรถของนายท่าน”