เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 27

เสียงแปลกปลอมของชายคนหนึ่งดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย

"ฮัลโหล? พี่สะใภ้เหรอครับ? เอ่อ มาร์คดื่มมากเกินไปแล้ว คุณคิดว่าคุณจะมารับเขาได้ไหม?”

พี่สะใภ้ครับ? ถ้อยคำเหล่านั้นให้เธอตกใจ ปฏิกิริยาแรกของแอเรียนคือผู้โทรต้องเข้าใจผิดแน่ ๆ เธอค่อนข้างงงงวย

"อะไร? ที่ไหน”

แอเรียนต้องใช้ความพยายามพอสมควรในการชี้แจงว่าพวกเขาอยู่ที่บาร์อะไรเนื่องจากปลายสายอีกด้านหนึ่งมีเสียงดังมาก

วางสาย เธอใส่เสื้อคลุมและปลุกเฮนรี่ เธอไม่มีใบขับขี่และไม่สามารถไปรับเขาได้ด้วยตัวเอง

เมื่อมาถึงสถานที่ เธอเห็นผู้ชายที่ทางเข้าบาร์จากระยะไกลขณะที่เธอลงจากรถ นอกจากมาร์ค เทรมอนต์ ที่มึนเมาแล้ว ยังมีผู้ชายอีกสองคน

‘คนประเภทเดียวกันรวมตัวกัน’ - นี่คือความคิดทันทีของแอเรียน ชายทั้งสองดูดีและสูงส่ง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนและไม่มีโอกาสทำความคุ้นเคยกับกลุ่มเพื่อนของเขา

“เอ่อ มาร์คเก่งเรื่องการปิดบังน่ะ เขาเผลอบอกความลับเรื่องที่เขาแต่งงานออกมา แต่หลังจากเมาวันนี้ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคนประเภทเขาจะเป็นคนที่สดชื่นและไร้เดียงสาแบบนี้ คุณไม่ใช่คนที่เขาเอาเข้ามา…ไม่ใช่เหรอ?” แจ็คสัน เวสต์ เบิกตากว้างเมื่อเห็นแอเรียน เขาค่อนข้างสงสัย

การจ้องมองของแอเรียนหรี่ลงเล็กน้อย เธอไม่พูดอะไรแล้วขึ้นไปถือมาร์คเทรมอนต์

“ขอบคุณและขอโทษสำหรับปัญหาค่ะ”

แจ็คสัน เวสต์ อยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ถูกเอริค นาธาเนียล ลากไปข้าง ๆ “พอแล้วช่วยพามาร์คไปที่รถ”

เมื่อรถขับออกไป แจ็คสันก็มองไปที่เอริคอย่างจริงจัง

ในขณะที่กอดกันเสียงหัวใจของแอเรียนก็พุ่งสูงขึ้นราวกับว่าเธอกำลังจะขาดใจ เธอกังวลมากจนไม่กล้าขยับกล้ามเนื้อ

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยายามแยกตัวเป็นอิสระเมื่อไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอขยับแขนของเขาก็แน่นขึ้น เลือดฝาดบนใบหน้าของเธอเข้มขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดแอเรียนก็ยอมแพ้

แอเรียนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่อุ่น ๆ ที่หูของเธอในขณะที่เธอกำลังหลับ ในตอนแรกเธอคิดว่ามาร์ค เทรมอนต์ บังเอิญสัมผัสเธอจากการขยับไปมา จนกระทั่งริมฝีปากของเขาเคลื่อนไปที่มุมปากของเธอ…

เมื่อแอเรียนหันไปโดยไม่รู้ตัวเนื่องจากกลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรงซึ่งกระตุ้นความไม่ปลอดภัยของเธอ มาร์ค เทรมอนต์ ก็พลิกหมุนตัวเธอไปและติดกับตัวเธอไว้ใต้เขา ดวงตาของเขาแวววาวและน้ำเสียงของเขาก็แหบพร่า "มันคืออะไร? นี่คือหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยาของผม คุณยังคิดที่จะรักษาพรหมจรรย์ของคุณให้ผู้ชายคนนั้นอยู่หรือเปล่า?!”

แอเรียนหวาดกลัว มือของเธอดันหน้าอกของเขา “ไม่ใช่แบบนั้น…คุณเมาแล้วนะ…”

ศีรษะของเขาฝังอยู่ที่คอของเธอ “ยังทำได้!”