เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 277

ลิเลียนจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่ “แกไม่อยากจะกินอาหารที่แกทำและแกอยากให้ฉันกินเหรอ? รสชาติมันแย่มาก... แกมากินที่ร้านอาหาร แต่แกทิ้งฉันไว้ที่บ้านตามลำพังเนี่ยนะ? เมื่อก่อนฉันคิดถึงแกทุกครั้งที่ฉันกินอะไรดี ๆ หวังว่าแกจะได้กินด้วยกัน แกนี่มันเนรคุณจริง ๆ แอเรียน เธอไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”

รอยยิ้มที่น่าอึดอัดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแอเรียน “ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้าเลน สั่งสิ่งที่คุณต้องการได้เลยค่ะ”

ลิเลียนยิ้มออกมาด้วยความพอใจ “แอเรียนมีความเฉลียวฉลาด แต่งงานกับสามีที่ดี ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้า เธอมีแหล่งรายได้ในชีวิต ทิฟฟ์ หัดเรียนรู้จากแอเรียนบ้าง ดูแฟนแต่ละคนที่แกเลือกด้วยตัวแกเอง ฉันโกรธทุกครั้งที่ฉันคิดถึงอีธาน ลืมเหรอว่าเราสูญเสียไปเพราะเขาเท่าไร เป็นยังไงล่ะช่วงวัยรุ่นของแก? สุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่เหลืออะไรเลย”

ทิฟฟานี่มีสีหน้าดูไม่สบายใจ “แม่ไม่เคยพูดโดยใช้เหตุผลเลย แม้ว่าตอนนั้นเราจะจน แต่แม่ก็คือคุณเลน ช่วยระวังคำพูดของแม่หน่อยได้ไหม? กินซะ ถ้าแม่อยากกิน แอริเป็นเพื่อนสนิทของหนู หนูไม่อายที่อยู่ต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่อายเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม หนูหวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

แอเรียนรีบไกล่เกลี่ยสถานการณ์อย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรหรอกทิฟฟ์ อย่าเป็นแบบนั้นเลย พวกเราสนิทกันมาก ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มันหาได้ยากนะที่พวกจะได้มีโอกาสมานั่งทานอาหารร่วมกัน กินให้อร่อยเถอะ”

ด้วยไม่อยากทะเลาะกับลิเลียนในที่สาธารณะ ทิฟฟานี่อดทนและไม่พูดอะไรออกไป

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ พวกเขาสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะจริง ๆ ลิเลียนมีความสุขกับตัวเอง ในขณะที่แอเรียนระบายยิ้มที่มีเพื่อน ทิฟฟานี่เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่สามารถยิ้มออกมาได้

ความจริงแล้วแอเรียนรู้สึกแย่เมื่อมองไปที่ลิเลียน จากที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าของเธอ ภายในคืนเดียว ลิเลียนไม่มีแม้แต่ที่อยู่อาศัย ลิเลียนต้องใช้เวลาในการหาบ้านเช่าและกังวลกับมื้ออาหาร มันยากจริง ๆ