เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 29

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าจากห้องทำงานของมาร์ค เทรมอนต์ “ฮึ่ม! คุณบอกว่าคุณไม่ว่าง แต่คุณก็ไม่ได้ยุ่ง! ฉันเห็นกระเป๋าที่ฉันชอบ - ไม่ใช่สิ หมายถึงกระเป๋าที่ฉันรัก! ซื้อให้ฉันโอเคไหม?”

ลมหายใจของแอเรียน วินน์ ติดอยู่ในลำคอเหมือนมีใครบางคนกำลังทำให้เธอสำลัก

เธอไม่ได้ยินว่ามาร์ค เทรมอนต์ พูดอะไรกลับมาหรือเปล่า

ไม่นานพอผู้หญิงคนนั้นก็ออกมา เมื่อสบตากับแอเรียนก็ประหลาดใจเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่เธอเห็นที่สนามบิน

การจ้องมองของเธอไม่ได้มองไปบนใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่เหนือกว่า แต่ดวงตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่รองเท้าส้นสูงที่ผู้หญิงคนนี้สวม มาร์ค เทรมอนต์ ห้ามไม่ให้ทุกคนรบกวนความสงบและเงียบในชั้นนี้ แต่เขาอนุญาตให้ผู้หญิงคนนี้มาที่นี่ด้วยรองเท้าส้นสูง

“เป็นเธออีกแล้วสินะ เธอมีธุระอะไรกับพี่มาร์คของฉันมิทราบ? ฉันไม่รู้ว่าในอดีตเธอมีอะไรกับพี่มาร์ค แต่ฉันไม่ชอบขี้หน้าเธอและจากนี้ไปฉันจะขัดเคืองกับเธอ หลังจากเรากลับมาจากต่างประเทศฉันเจอเธอทุกครั้งที่มองหาพี่มาร์คที่รักของฉันและฉันเกลียดมัน" ผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่นและน่ารัก แม้ว่าคำพูดของเธอจะเสียดแทง แต่น้ำเสียงที่เธอพูดก็ทำให้คนอื่นไม่รู้สึกรำคาญเธอ มันเหมือนกับว่าเธอแค่ล้อเล่น

“ฉันมาที่นี่เพื่อส่งเอกสาร” แอเรียนพูดอย่างใจเย็น

“ฉันไม่สน พี่มาร์คที่รักเป็นของฉัน ผู้หญิงคนอื่น ๆ เลิกฝันที่จะเป็นคู่เเข่งกับฉันซะเถอะ” หญิงสาวเก็บบัตรทองไว้ในกระเป๋าสตางค์รุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นของเธอและพูดเยาะเย้ยก่อนที่เธอจะจากไป

หลังจากรอมานานกว่าครึ่งชั่วโมง แอเรียนก็คิดที่จะทิ้งเอกสารไว้ที่นั่นและหาทางออกเนื่องจากเลขายังไม่กลับมา อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นตราประทับที่เป็นความลับบนหน้าปกของเอกสารเธอก็มีความคิดที่สอง เธอจะไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบได้หากมีสิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้น

มาร์ค เทรมอนต์ ดูคลิปกล้องวงจรปิดบนมอนิเตอร์ของห้องทำงานของเขาด้วยท่าทางเย็นชา เขาจะดูว่าแอเรียนจะรอข้างนอกได้นานแค่ไหน

สองชั่วโมงต่อมาเขาปิดแล็ปท็อปของเขาด้วยความหงุดหงิดและโทรออก เขาดูราวกับว่าเขาสามารถกระทำการฆาตกรรมได้เลย

“บอกเธอว่าวันนี้คุณลาและให้เธอส่งเอกสารมาที่ห้องทำงานของฉัน”

สองนาทีต่อมาแอเรียนได้รับโทรศัพท์ที่ไม่ระบุชื่อ เธอลดเสียงลงขณะที่เธอตอบ

"ฮัลโหลค่ะ?"

“ค่ะ ไกลด์กรุ๊ป ใช่ไหมคะ? ฉันเป็นเลขานุการของคุณเทรมอนต์ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน หากคุณมีเอกสารสำคัญโปรดส่งตรงถึงคุณเทรมอนต์ที่ห้องทำงานของประธานบริหารค่ะ”