เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 323

แอเรียนไม่ได้ปิดประตูห้องนอนตอนที่เธอหลับ ที่เธอทำแบบนี้ก็เพราะว่าแอร์ในห้องจะได้ช่วยทำให้อากาศในห้องนั่งเล่นเย็นไปด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นมาร์คจะนอนไม่หลับ

ความเหนื่อยจากสองวันที่ผ่านมานั้นทำให้แอเรียนหลับสนิทได้ตลอดคืนจนถึงเช้าของวันถัดมา ถ้าเธอไม่ตื่นเพราะต้องเข้าห้องน้ำ เธอคงไม่ลุกจากเตียงแน่ ๆ เธอเดินเข้าห้องน้ำอย่างหมดแรง และเธอก็ต้องตกใจที่มาร์คกำลังใช้ห้องน้ำอยู่ แถมไม่ได้ปิดประตูอีกเสียด้วย ถึงแม้เขาจะยืนหันหลังให้แต่แอเรียนก็ได้ยินเสียงชัดเจนอยู่ดี

เธอปิดตาตามสัญชาตญานแล้วรีบหันหลัง “รบกวนคุณช่วยปิดประตูเวลาเข้าห้องน้ำด้วยได้ไหม?”

“ไม่ได้สิ อากาศร้อนจะตาย” มาร์คดูไม่ได้ตกใจอะไร แถมอารมณ์ไม่ค่อยดีจากการนอนน้อยด้วย

ความร้อนในห้องน้ำจะฆ่าเขาในเวลาที่ฉี่อย่างนั้นเหรอไง? แอเรียนพูดไม่ออกในขณะเดียวกันเธอก็ภาวนาให้เขาทำธุระตัวเองเร็วขึ้น เมื่อมีเด็กทารกอยู่ในครรภ์เธอไม่สามารถอั้นฉี่ไว้ได้นานนัก… ก่อนที่เธอจะตั้งครรภ์ เธอไม่เคยรู้สึกถึงความเร่งด่วนขนาดนี้มาก่อน

เมื่อมาร์คทำธุระเสร็จ เธอก็รีบผลักเขาออกไปอย่างไม่สบอารมณ์โดยไม่คิดว่าเขาจะเปิดประตูเข้ามาแล้วถามว่า “สำหรับอาหารเช้ามีอะไรให้กินบ้าง?” ทันทีที่เธอนั่งลงบนชักโครก

แอเรียนมองเขาด้วยความตกใจโดยไม่สามารถปลดปล่อยความทุขก์ได้ไม่ว่ามันจะรู้สึกเร่งรีบแค่ไหนก็ตาม

การพูดคุยเรื่องอาหารเช้าในบรรยากาศนี้เหมาะสมแล้วหรือ? เขายังคงเป็น มาร์ค เทรมอนต์ ซึ่งเป็นคนพิเศษมาตลอดหรือไม่?

ราวกับว่าเขารู้ตัว มาร์คจึงปิดประตูอีกครั้ง

ด้วยความโล่งอกแอเรียนลุกขึ้นไปล็อกประตูห้องน้ำก่อนที่เธอจะมาทำธุระต่อ ก่อนหน้านี้เธอยังคงง่วงนอน แต่ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาแล้ว พอเธอออกมาจากห้องน้ำเธอก็ถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ข้าวปั้นกินอะไรบ้างไหม? กินน้ำบ้างหรือเปล่า?”

“กิน แต่ยังไม่กินอะไรเลย” มาร์คตอบอย่างลวก ๆ

ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร แอเรียนจึงดูเวลา เฮเลนน่าจะให้คนมาส่งอาหารแล้ว เธอเปิดประตูและเห็นว่าเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ วันนี้มีอาหารสดด้วย อาหารเช้าจะมาส่งทุกวัน อาหารสดจะมาส่งวันเว้นวัน

เธอหยิบอาหารเช้าไปให้มาร์ค “อ่ะ ถามหาอาหารเช้าไม่ใช่เหรอ? นี้ไง”

มาร์คไม่พูดอะไรเกี่ยวกับร้านอาหารที่เป็นคนทำอาหารเช้านี้และเปิดกล่องอาหารทันที “ฉันนึกว่าคุณไม่อยากได้อะไรจากเฮเลนสะอีก”

แอเรียนยิ้ม “ฉันไม่ต้องการ ฉันปฏิเสธเงินของเธอแล้วก็ทรัพย์สินด้วยแต่เธอก็ยัดเยียดมันให้กับฉันอยู่ดี ฉันรอโอกาสที่จะเอามันไปคืนเธออยู่ แต่อาหารสดและอาหารเช้าที่เธอส่งมาน่ะเหรอ? ฉันไม่ชอบทิ้งอาหารไง จะให้ฉันทำอย่างไรถ้าไม่รับประทานมัน?”