เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 384

แอเรียนมองไปที่มาร์คด้วยสัญชาตญาณพร้อมกับถามว่า “เราไปค้นหามันได้ไหม? เราต้องการมันโดยด่วน”

“ได้สิ!” ลิเลียนตอบด้วยความตื่นเต้นราวกับวาาเธอเมายา “จะดีมากเลยถ้าพวกเธอหามันเจอเพราะตอนนี้เราก็ต้องการเงินอยู่ ที่ดินนั้นเหมือนดั่งร่มในวันที่ฝนตกเพราะมันมีค่ามาก! เธอเหมือนดาวนำโชคของฉันเลยแอริ! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีที่ดิน มันต้องเป็นของเราแม่ลูกแน่นอนเพราะพ่อของสามีและสามีของฉันเสียไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลย! รีบไปเร็ว ไปช่วยฉันหามัน!”

มาร์คลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ของเขาเพราะพวกเขากำลังจะออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะเขาก็ดังขึ้น เขาได้ยินเสียงอีธานที่ปลายสายก่อนที่เขาจะทักได้พูดอะไรด้วยซ้ำ “ให้ผมเดานะ คุณกำลังจะไปที่บ้านลิเลียนเพื่อหาใบประกาศนียบัตรของที่ดินนั้นใช่ไหม? คือ ผมมีเรื่องจะบอกคุณก่อนที่คุณจะไป”

มาร์คถามด้วยหน้าที่ขมวดคิ้ว “นายกำลังพยายามจะทำอะไร?”

อีธานหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ตอนที่ผมค้นของของจอร์จผมเจอจดหมายที่ยังไม่ได้ถูกส่งด้วย เขาเขียนถึงคุณ! คุณเดาเนื้อหาในจดหมายนั้นได้ไหม?”

มาร์คเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะถามว่า “นายต้องการอะไร?”

อีธานหัวเราะด้วยความสะใจ “ผมไม่ได้ต้องอะไรทั้งนั้น แต่ผมจะได้ครอบครองที่ดินนั้นแน่นอน ถ้าคุณใจถึงคุณจะแข่งกับผมก็ได้ ไว้ค่อยคุยกันนะ ผมแน่ใจว่าคุณคงไม่มีอารมณ์ที่จะคุยตอนนี้ ผมแค่โทรมาเพื่อทำการตกลงกับคุณ ผมจะเก็บความลับของคุณถ้าคุณเก็บความลับของผม โอ้ โทษที ผมเป็นแพะรับบาปของคุณ”

ข้อนิ้วของมาร์คเปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยแรงที่เขากำโทรศัพท์ หลังจากที่เงียบไปสักพักเขาก็ตอบว่า “ไว้ค่อยคุยกันที่อื่น เดี๋ยวฉันจะส่งข้อความไปหา” เขาวางสายโดยไม่รอคำตอบจากอีธาน อย่างไรก็ตาม เขาส่งข้อความไปหาอีธานว่าให้เลิกยุ่งกับทิฟฟานี่

อีธานตอบกลับแทบจะทันที “นั้นมันเรื่องส่วนตัวของผม อย่ายุ่ง”

มาร์คจ้องโทรศัพท์โดยไม่ละสายตา แต่เขาไม่ได้ตอบอีธานต่อ สุดท้ายเขาก็ตั้งสติได้และหันไปมองแอเรียน “ค่อยไปกันวันหลังเถอะ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปส่งลิเลียนก่อน”

แอเรียนสับสนว่าทำไมแผนเขาถึงเปลี่ยนไปกระทันหันหลังจากที่มาร์คได้รับสายนั้น ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเพิ่งจะตกลงกันเมื่อกี้เอง เธอพอจะเดาเหตุผลได้จึงเลือกที่จะประโลมลิเลียนก่อนแล้วค่อยถามมาร์คทีหลัง “ป้าเลน ป้ากลับบ้านก่อนนะเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน หรือป้าจะลองหามันก่อนเลยก็ได้ ถ้าป้าหาเจอป้าก็แค่โทรมาบอกหนู”