เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 426

ประมาณสิบนาทีต่อมามาร์คก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและมุ่งหน้าลงไปที่ชั้นล่าง "ไปกันเถอะ"

แอเรียนเดินขึ้นไปหาเขาด้วยความดีใจในขณะที่มาร์คงอแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติและทำท่าให้แอเรียนจับแขนของเขา แอเรียนโอบมือของเธอไว้รอบแขนของเขาด้วยเขินอาการหน้าแดงเล็กน้อย

เธอโทรหาทิฟฟานี่ทันทีที่เข้าไปในรถและถามเธอว่า “ทิฟฟ์ เธออยู่ที่ไหน? ส่งตำแหน่งของเธอมาให้ฉันหน่อย ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”

เพราะเหนื่อยจากการเดิน ทิฟฟานี่ได้นั่งอยู่ข้างถนนมาเป็นระยะแล้ว มาร์คเหยียบคันเร่งหลังจากที่ได้รับตำแหน่งแล้ว สายตาที่จดจ่อของเขาขณะขับรถดึงดูดสายตาของแอเรียน เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่เขาสองคนจะไม่มีความรู้สึกไม่ดีต่อกัน การที่เธอหัวใจของเธอเต้นแรงนั้นหมายความว่าเธอชอบเขารึเปล่า?

“ถ้าเธอมองฉันแบบนั้นต่อไปฉันจะต้องทำแบบนั้นกลางถนน” มาร์คแซวเมื่อเขาสังเกตเห็นเธอจ้องมองเขาอย่างเร่าร้อน

“คุณมันน่ารำคาญ…” แอเรียนกลอกตาออกจากเขาและมองผ่านหน้าต่างรถด้วยความจริงจังเพื่อแสร้งทำเป็นมองดูทิวทัศน์ที่ผ่านไปมา

“น่ารำคาญจริง ๆ หรือน่ารำคาญไม่จริง?” มาร์คถามอย่างจริงจัง

“ไม่จริง” แอเรียนตอบโดยไม่ลังเล

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง มาร์คก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจว่า “เธอชอบสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ไหม? เธออยากจะอยู่แบบนี้กับฉันไหม? เราสองคนทิ้งอดีตไว้ข้างหลังได้ ฉันรักเธอ และฉันรู้ว่าเธอสามารถลองรักฉันได้เช่นกัน แบบนั้นดีไหม?”

จู่ ๆ มือของแอเรียนก็บินไปที่หน้าอกของเธอและจับมันไว้แน่นเมื่อได้ยินคำพูดของเขา มาร์คสับสนและถามเธอโดยไม่รู้ตัวว่า “เธอลืมใส่ชุดชั้นในหรือเหรอ?”

เขาได้รับการจ้องมองด้วยแววตาแบบเด็ก ๆ จากแอเรียน

“เปล่า…” ทันใดนั้นแอเรียนก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ราวกับว่ามันจะกระโดดออกมาจากอกของเธอและบินจากไป มือของเธอที่เอื้อมไปที่หน้าอกหมดความรู้สึกไปโดยสิ้นเชิง เป็นการกระทำที่สะท้อนกลับมากกว่าสิ่งอื่นใด

มาร์คใจร้อนเหมือนเคย "ดี ตอบฉันมา ฉันอยากรู้คำตอบของเธอ”

แอเรียนกัดริมฝีปากและพยักหน้า

มาร์คพุ่งผ่านความรู้สึกถึงความปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้ แต่มันก็ไม่ได้มั่นใจ ทุกอย่างในตอนนี้นั้นไม่แน่นอน ก่อนที่แอเรียนจะเห็นจดหมายนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นเพียงความคิดและความหวังอย่างปราถนา เขาแค่หลอกลวงและตามใจตัวเองกับสิ่งที่พวกเขามีอยู่ตอนนี้

เมื่อเจอทิฟฟานี่ที่ตำแหน่งที่เธอส่งไป แอเรียนก็เห็นว่าใบหน้าของเธอเปื้อนไปด้วยน้ำตาทั้งที่หลั่งออกมาแล้วและที่ยังไม่ได้หลั่งออกมา เมื่อผู้หญิงสองคนนั่งอยู่ด้านหลังของรถในอ้อมแขนของกันและกัน คนหนึ่งร้องไห้ในขณะที่อีกคนคอยปลอบ พวกเธอลืมมาร์คไปโดยสิ้นเชิงและทำเหมือนเขาเป็นคนขับรถที่ล่องหน

มาร์คทนเห็นผู้หญิงร้องไห้ไม่ได้ แอเรียนแทบไม่ร้องไห้เลย อย่างน้อยก็เท่าที่เขารู้ เมื่อฟังเสียงสะอื้นของทิฟฟานี่ เขาก็เริ่มหงุดหงิดและเลื่อนกระจกรถลงเพื่อจุดบุหรี่ ในที่สุดเขาได้เลิกสูบบุหรี่ได้แล้ว แต่เขาจะสูบเป็นครั้งคราว โดยปกติเมื่อเขารู้สึกหงุดหงิด