เมื่อขยับออกไปเล็กน้อยแจ็คสันก็ยังคงอยู่เหนือเธอ “ทำไมผมต้องปล่อยคุณไปตอนนี้ด้วย? บอกผมก่อนว่าคุณจะเลิกงอแง!”
มือของทิฟฟานี่ไล้ไปที่หัวของแจ็คสันและถูมันอย่างรุนแรง “ไม่! ฉันรู้สึกไม่ดี! ฉันหายใจไม่ออก!”
ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะต้องผมของเขาเช่นนั้นมาก่อน ด้วยอาการหายใจไม่ออกเพราะถูกสัมผัสเช่นนั้น แววตาของแจ็คสันก็เข้มลง เขาตรึงมือทีสร้างปัญหาของเธอไว้เหนือศีรษะของเธอแล้วพูดว่า "สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะเป็นไปได้ก็คือการตกอยู่ในมือของคุณ คุณยั่วโมโหผมก่อน เพราะฉะนั้นอย่าเสียใจล่ะ”
ก่อนที่ทิฟฟานี่จะสู้แจ็คสันกลับได้เขาก็ปิดระยะห่างระหว่างริมฝีปากของพวกเขา ก่อนหน้านี้เขาแค่จูบที่เบา ๆ แต่ครั้งนี้เขาทำให้มันลึกซึ้งยิ่งขึ้น หลังจากที่เขาดึงเข็มขัดของเสื้อคลุมอาบน้ำของทิฟฟานี่ออก เขาก็เห็นว่าทิฟฟานี่ดูค่อนข้างเล็กในชุดคลุมตัวใหญ่ ความคิดที่มีเหตุมีผลของแจ็คสันกลับมาในช่วงสุดท้ายขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณกับอีธาน คุณเคย…?”
ทิฟฟานี่ส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว “ไม่! เราไปไม่ถึงขั้นนั้น… ก่อนที่จะเลิกรากันครั้งแรกก็ไม่… ครั้งนี้ก็ไม่…”
เมื่อนึกถึงสื่งที่เธอพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก็ตระหนักว่าเธอยอมว่ายังเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา ซึ่งหมายความว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่...
แจ็คสันระงับความหลงใหลในตัวเขาและไปที่ห้องนั่งเล่นโดยขังทิฟฟานี่ไว้ในห้องนอน เปลวไฟขนาดเล็กจากบุหรี่ทั้งจางและสว่างขึ้นในความมืด ถ้าเธอตอบว่าเธอได้ทำเช่นนั้นกับอีธานแล้วเขาก็จะไม่ลังเลเลย
…
ประมาณเที่ยง สิ่งแรกที่แอเรียนทำหลังจากที่เธอตื่นคือโทรหาทิฟฟานี่ ทันทีที่การเชื่อมต่อสายสำเร็จ ทิฟฟานี่ก็ระเบิดคำถามมากมาย “ทำไมฉันถึงอยู่ในบ้านของแจ็คสัน? ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนเขาส่งฉันกลับบ้านและดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในบ้านของฉันด้วย…?”
แอเรียนเว้นระยะห่างระหว่างหูกับโทรศัพท์ของเธอ “ทิฟฟ์ ได้โปรดพูดนุ่มนวลกว่านี้หน่อย ฉันเกือบจะหูหนวกไปแล้ว เธอหมายความว่าเธออยู่ที่บ้านของแจ็คสันเหรอ? พวกเธอโอเคไหม?”
ทิฟฟานี่ผละออกมา นอกเหนือจากเสื้อคลุมที่ไม่ถูกผูกมัดของเธอแล้วก็ไม่มีอะไรแปลกไป “ไม่… ฉันคงไม่เป็นไร… ฉันคิดว่าเขาคงไปนอนบนโซฟาเพราะดูเหมือนว่าเมื่อคืนมีคนนอนอยู่บนนั้น ตอนนี้เขาก็ไม่อยู่แล้วด้วย เขาไม่กลัวฉันปล้นบ้านเขาเหรอ?”
แอเรียนค่อนข้างขำขัน “ฉันสังเกตเห็นตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันไปที่บ้านของแจ็คสันแล้ว บ้านของเขาใหญ่มาก แต่กลับค่อนข้างว่างเปล่า ที่นั่นไม่มีอะไรที่มีค่าเกินไป หากต้องการเธอสามารถย้ายบ้านทั้งหลังเขาออกไปได้ด้วยซ้ำ กลับไปที่หัวข้อนี้ดีกว่า มาร์คบอกว่าวันนี้เขาจะพาฉันออกไปข้างนอก อาจจะไปที่ไหนสักแห่งที่ไกลออกไป ฉันต้องการพาเธอไปด้วยและเขาก็ตอบตกลงแล้ว ฉันคิดว่าเราคงจะออกเดินทางตอนกลางคืนกัน”
ทิฟฟานี่ตกลงอย่างง่ายดาย “ไปสิ แต่ฉันจะจ่ายส่วนของฉันเองนะ ฉันจะไม่เอาเปรียบพวกเธอแบบนี้เพราะตอนนี้ฉันไม่ได้ยากจนแล้ว ฉันจะกลับบ้านไปเก็บข้าวของรอเธอ โทรหาฉันเมื่อเธอกำลังจะออกนะ”
เมื่อแอเรียนวางสาย แมรี่ก็เข้ามาในห้องนอนทันที “แอริ นายท่านขอให้เธอไปที่สำนักงานเขาหลังจากที่เธอตื่นนอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...