เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 438

ทิฟฟานี่เพิ่งซื้อเบียร์จากร้านเล็ก ๆ แล้วเดินไปที่ถนน ทันใดนั้น รถตู้ก็มาขวางทางเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ ชายร่างกำยำสองคนลงจากรถและเอาผ้าชุบสารเคมีปิดจมูกเธอ จากนั้นพวกเขาก็พาเธอขึ้นรถ เธอทิ้งถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยขวดเบียร์ลงบนพื้นซึ่งทำให้ขวดแตก สิ่งสุดท้ายที่เธอรู้สึกคือเบียร์เย็น ๆ ที่สาดไปที่ข้อเท้าของเธอ

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เธอก็ลืมตาที่พร่ามัวและพบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย ดูเหมือนจะเป็นเพิงเก่า พื้นดินเย็นชื้นและสกปรกเหลือทน ชายกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ข้างหนึ่งของห้องพลางดื่มเบียร์และสนทนาด้วยคำพูดที่ลามกอนาจาร

เธอเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยเมื่อชายคนหนึ่งหันมาทางเธอ “โอ้ เด็กผู้หญิงคนนั้นตื่นแล้ว รีบขอคำสั่งจากพวกเขา ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว”

เธอถูกครอบงำด้วยความกลัว จากการสังเกตการณ์ของเธอตอนนี้มีผู้ชายอย่างน้อยห้าคนอยู่ข้างหน้าเธอ มือของเธอถูกมัดไว้ด้านหลังเช่นเดียวกับขาของเธอ แขนขาของเธอไร้ประโยชน์ในขณะนี้ เนื่องจากเธอเพิ่งถูกวางยา เธอแทบไม่มีโอกาสหลบหนีได้เลย!

ชายคนหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออก เขาเปิดสปีกเกอร์โฟนน่าจะเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนสามารถได้ยินบทสนทนา เมื่อสายถูกต่อแล้ว เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ตอบกลับมาว่า “นายได้เธอมาไหม?”

คนที่โทรไปเหลือบมองทิฟฟานี่และยิ้มอย่างน่ารังเกียจ “ใช่ เสื้อผ้าที่เธอใส่เหมือนกันทุกประการกับเสื้อผ้าในรูปภาพของคุณ ต้องเป็นเธอแน่ ๆ”

ทิฟฟานี่ตัวแข็งทื่อ เสียงของผู้หญิงคนนั้น… ชัดเจนว่าเป็นแอรี่! นอกจากนี้ เธอไม่ใช่เป้าหมายของ แอรี่ มันน่าจะเป็นแอเรียน จากทุกวันที่เธอสวมเสื้อผ้าของแอเรียน วันที่ซวยกลับต้องเป็นวันนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอถูกลักพาตัวมาโดยไม่ได้ตั้งใจ!

เสียงของแอรี่ฟังดูขี้อายน้อยกว่าปกติและแต่งแต้มด้วยความชั่วร้าย “ในเมื่อนายได้เธอมาแล้ว ไม่ต้องเจียมตัว อยากทำอะไรก็ทำ เพียงแค่อย่าฆ่าเธอ ทำอย่างช้า ๆ และส่งที่อยู่มาให้ฉัน ฉันอยากดู อย่าลืมบันทึกลงกล้องไว้ด้วย ฉันต้องการให้ทุกคนเห็นความเสื่อมโทรมของ แอเรียน วินน์!”

เมื่อวางสาย ชายทั้งหมดก็หันไปหาทิฟฟานี่ในทันที

ทิฟฟานี่ชะงักทันที “อะไร… นายจะทำอะไร? ไปให้พ้น! แอรี่ คินซีย์ ส่งพวกนายมาที่นี่ ใช่ไหม? พวกนายจับผิดคนแล้ว! ยังไงพวกนายก็จับเธอไม่ได้หรอก! ฉันไม่ใช่เธอ! ไปให้พ้น! ฉันจะโทรหาตำรวจ! พวกนายจะไม่มีวันหนีสิ่งนี้ได้!”

ชายคนหนึ่งตบหน้าเธอเมื่อเธอขู่ว่าจะโทรหาตำรวจ “เธอจะไม่มีโอกาสโทรหาตำรวจ หุบปากซะ เธอมีโอกาสที่จะกรีดร้องมากเท่าที่เธอต้องการ... เร็ว ๆ นี้”

…