เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 455

เฮเลนยิ้ม “ลูกเข้าใจแม่ผิดแล้ว แม่มาทำธุรกิจที่นี่สองวัน แม่ได้ยินมาว่าลูกเปิดร้าน แม่ก็หิวและไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี เลยลองแวะมาดูที่นี่ ถ้าลูกจะปิดแล้วก็ไม่เป็นไร แม่จะกลับเดี๋ยวนี้เลย”

แอเรียนใจอ่อนและถามว่า “คุณอยากกินอะไร?”

เฮเลนเดินไปที่แผนกต้อนรับและหยิบเมนูขึ้นมา เธอเหลือบมองผ่านมันและเลือกของหวานสองอย่างและกาแฟลาเต้หนึ่งแก้ว “เอาแค่นี่ แม่ไม่อยากรบกวนเวลาลูกมากเกินไป แม่เอาของที่สั่งไปกลับบ้านแล้วกัน”

แอเรียนไม่ตอบ เธอเพียงสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินเข้าไปในครัว

ทิฟฟานี่ทำลาเต้ของเฮเลนอย่างรวดเร็วและบรรจุใส่ถุงหิ้ว เมื่อขนมเสร็จแล้ว เฮเลนก็ออกไปหลังจากที่ชำระค่าขนมโดยไม่ได้พูดอะไรกับแอเรียนอีกต่อไป

“แอริ ฉันมีความรู้สึกว่าแม่เธอมาทำธุรกิจจริง ๆ นะ ปฏิบัติต่อเขาเหมือนลูกค้าทั่วไปเถอะ เธอมักจะยิ้มให้คนแปลกหน้า พยายามทำตัวให้... ดีกว่านี้กับแม่ของตัวเองได้ไหม?" ทิฟฟานี่แนะนำโดยไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้

ใบหน้าของแอเรียนเปลี่ยนเป็นสีขาว โดยไม่ได้ให้คำอธิบายใด ๆ แก่ทิฟฟานี่ ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นเมื่อพวกเขาปิดร้านในคืนนี้และกำลังเดินทางกลับบ้าน

“ถ้าเฮเลนรู้เกี่ยวกับร้านที่เพิ่งเปิดใหม่ของฉัน อะไรทำให้เธอคิดว่าคนบางคนนั้นจะไม่รู้? ฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่แบบนี้มันต่างจากการใช้ชีวิตในเมืองหลวงอย่างไร? ฉันไม่อยากเจอใครที่คุ้นเคยที่นี่เลย เธอจะเชื่อเขาอย่างง่ายดายอย่างงั้นเลยเหรอ? แม้ว่าเขาจะเดินทางมาทำธุรกิจจริง ๆ และเพิ่งมาพบร้านของเรา เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นคนเปิดร้านนี้? นี่ไม่ใช่เมืองเล็ก ๆ อย่างแน่นอน; เห็นได้ชัดว่าเขาคอยดูฉันอยู่ เขาไม่ควรมาพบฉัน”

ทิฟฟานี่รู้แจ้งทันทีเมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอและอ้าปากค้าง “เธอพูดถูก! แม้ว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจจริง ๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่จะวิ่งเข้ามาในร้านเรา เขาพบร้านของเรา นั่นหมายความว่าเขารู้จักที่ตั้งของเรามาระยะหนึ่งแล้ว! เธอคิดว่ามาร์คส่งเขามาที่นี่รึเปล่า?”

ใบหน้าของแอเรียนซีดทันที เธอจะย้ายไปเรื่อย ๆ และตั้งร้านของเธอใหม่ถ้าจำเป็น อย่างน้อยก็จนกว่าพวกเขาจะหยุดรบกวนเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น ทางร้านได้รับออเดอร์ที่ต้องจัดส่ง โชคดีที่มีพนักงานที่รับผิดชอบการส่งไม่ได้อยู่ที่ทำงาน เมื่อแอเรียนเห็นหมายเลขบนใบสั่งซื้อ เธอจึงตัดสินใจที่จะรับออเดอร์นั้น “ฉันจะไปส่งเอง ฉันจะรีบกลับ"

“ถ้าอย่างนั้นเธอรีบกลับมานะ ฉันจัดการทั้งหมดนี้ด้วยตัวเองไม่ได้” ทิฟฟานี่เตือนเธอ

จิตใจของเธอกระวนกระวาย “เมื่อคุณกลับไปแล้ว ช่วยบอกเขาด้วยว่า ฉันไม่ใช่ทรัพย์สินของเขา และเขาควรจะปล่อยฉันไป นี่คือชีวิตที่ฉันต้องการ แม้ว่าฉันจะต้องลำบากและทรมาน ฉันก็จะไม่มีวันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป”

เฮเลนลังเลอยู่สองวินาที แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “เกิดอะไรขึ้นระหว่างลูกสองคน? แม่รู้ว่า... บางทีแม่อาจไม่จำเป็นต้องชี้แจงเรื่องนี้ แต่แม่อยากรู้จริง ๆ ในแง่ตรรกะ สิ่งต่าง ๆ ระหว่างลูกสองคนควรพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้น ทำไมลูกถึงเลือกที่จะออกมาและตัดขาดการติดต่อกับเขาทั้งหมด?”

แอเรียนจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอ ร่องรอยของความเห็นอกเห็นใจทั้งหมดในหัวใจของเธอหายไปในอากาศทันทีขณะที่เธอตอบว่า “การเลิกราของฉันกับมาร์คเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อฉัน ฉันไม่เคยคิดว่าคุณจะสนใจอะไรเกี่ยวกับพ่อของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้อยู่แล้ว” เธอจ้องตาเฮเลนขณะที่เธอพูดเนื่องจากอยากเห็นสีหน้าที่ผู้หญิงคนนี้จะทำ

เฮเลนรู้สึกอายเล็กน้อย แอเรียนได้หยิบยกอดีตขึ้นมาซึ่งเป็นรอยด่างในชีวิตของเฮเลน ไม่ว่าชีวิตของเฮเลนจะรุ่งโรจน์และสวยงามเพียงใดในตอนนี้ มันจะไม่ลบอดีตของเธอ เธอฝืนยิ้ม “ตกลง… แม่จะไม่ถามอีก”

แอเรียนหันกลับ เดินไปสองก้าวแล้วพูดว่า “ถ้าคุณมาที่นี้เพื่อทำธุรกิจจริง ๆ ได้โปรดอย่าให้ฉันเห็นหน้าคุณอีก”

เฮเลนมองดูแอเรียนหายเข้าไปในลิฟต์ เธอยืนอยู่ในที่ของเธออย่างเงียบ ๆ แล้วถอนหายใจก่อนจะหันหลังและปิดประตู ตอนนี้ ทั้งหมดที่เธอทำได้คือชำระเงินสำหรับบิลแห่งความผิดพลาดในอดีตของเธอ