เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 475

แอเรียนหันหลังให้กับเธอ “ฉันไม่อยากนึกถึงเขาอีกแล้ว”

พวกเธอหลับจนถึงเวลา 1 ทุ่ม ทิฟฟานี่หาวและลุกขึ้นไปต้มราเม็งสำเร็จรูป ทักษะการทำราเม็งของเธอไม่ดีเท่าของแอเรียน บะหมี่จึงเหนี่ยวติดกัน แต่แอเรียนกลับไม่บ่น เธอกินมันจนหมดชาม

หลังอาหารเย็น พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันเพื่อดื่มด่ำกับละครที่พวกเขาชื่นชอบ ทันใดนั้นแอเรียนก็ตัดสินใจว่า “ฉันคิดว่าฉันจะใช้สูตรลับนั้นจากคนที่ต้องห้ามไม่ให้เอ่ยชื่อ เขาต้องได้มันมาจากพ่อครัวขนมชั้นยอดนั่นแน่ ๆ ฉันไม่เคยชอบทำให้คนที่ปรารถนาดีผิดหวัง”

ทิฟฟานี่หัวเราะจนเธอเปล่งเสียงออกทางจมูก “เธอเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่น่าอับอายตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอดื้อรั้นปฏิเสธที่จะใช้มันในตอนแรก ในที่สุดเธอก็รู้แจ้งแล้วเหรอ? ถ้าเธอถามฉันนะ หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับมาร์คมานานหลายปี มันจะไม่มีคำว่า 'ใครติดค้างใคร' แบบนั้นมันจะไม่มีวันสิ้นสุด อันที่จริงแล้ว เธอจะลงเอยด้วยการทำให้เรื่องต่าง ๆ ซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก”

แอเรียนเพิกเฉยต่อการแซวเล่นของเธอ แอเรียนตัดสินใจใช้สูตรลับเพราะมันเย้ายวนเกินไป มันไม่เกี่ยวอะไรกับมาร์ค

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองที่หน้าจอแล้วรับสาย “ว่าไง? นี่เป็นการโทรหาคุณยายของคุณเป็นประจำหรือเปล่า?”

ทุกคนรู้ได้ว่าใครอยู่ปลายสายนั้นเพราะน้ำเสียงของเธอ เห็นได้ชัดว่าต้องเป็นแจ็คสัน

หลังจากรู้ว่าแจ็คสันอยู่ที่เมืองนี้ ทิฟฟานี่ก็ถามถึงแผนของเขาในคืนนี้ เพราะเธอไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำอยู่แล้ว ในที่สุดเธอก็ได้คำตอบที่ต้องการ ขณะที่แจ็คสันตอบว่า “ผมวางแผนว่าจะไปเที่ยวที่บาร์ ไปไหม?"

ทิฟฟานี่ตอบอย่างกระตือรือร้น เธอและแจ็คสันต่างก็มีความคล้ายคลึงกันมากในแง่นั้น เธอวางสายและถามแอเรียนว่า “เธออยากไปด้วยไหมแอริ? เราจะไปที่บาร์ที่เราไปล่าสุด”

แอเรียนนึกถึงการที่เธอพบกับมาร์คที่บาร์ครั้งสุดท้าย เธอส่ายหัว “ไม่ ขอบคุณ เธอสองคนไปสนุกกันเลย”

ทิฟฟานี่อยากจะออกไปข้างนอกจริง ๆ แต่รู้สึกแย่ที่ต้องทิ้งเพื่อนสนิทของเธอไว้คนเดียว “มันคงเป็นความคิดที่ไม่ดีจริง ๆ ถ้าฉันจะไปโดยไม่มีเธอใช่ไหม? เธอจะโดดเดี่ยวและต้องอยู่คนเดียวที่นี่”

แอเรียนกลอกตามองเธอ “หยุดเลย ฉันไม่อยากไปจริง ๆ นี่เป็นโอกาสที่หายากสำหรับฉันที่จะได้พักผ่อน ฉันจะได้นอนแต่หัวค่ำ เธอก็ควรกลับบ้านเร็ว ๆ ด้วย”

ทิฟฟานี่ตระหนักว่าแอเรียนไม่อยากไปจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินออกจากประตูไป