เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 507

มาร์คพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่แอเรียนขยับตัวค่อนข้างแข็งทื่อ เธอไม่ได้คาดคิดว่าพวกเขาจะพบกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกกังวล แต่เธอก็ไม่สามารถไล่เขาออกไปได้ในตอนนี้

เมื่อมาร์คนั่งลงบนเตียงแล้ว แอเรียนก็หันกลับไปที่ห้องนั่งเล่นหลังจากที่ปิดประตูให้เขา เมื่อนอนอยู่บนโซฟา เธอถูกความคิดฟุ้งซ่านครอบงำจนเธอนอนไม่หลับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาคงมีความสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาด เมื่อเห็นเขาบาดเจ็บ แน่นอนว่าเธอจะต้องเป็นกังวล

เช่นเดียวกับเธอ มาร์คก็นอนไม่หลับเช่นกัน เขาวิดีโอคอลกับแจ็คสันพลางใส่หูฟังบลูทูธคู่หนึ่ง เพราะเกรงว่าแอเรียนจะได้ยิน

เมื่อแจ็คสันเห็นบาดแผลที่หน้าผาก เขาก็ดูถูกเหยียดหยามมาร์ค “แค่นั้นเหรอ? แล้วเธอก็ปล่อยให้นายเข้าบ้าน?”

ความเกรี้ยวโกรธของมาร์คกำลังขู่ว่าจะรั่วไหล “แค่นั้นเหรอ? ตอนนี้หลังของฉันดูเหมือนรังผึ้ง ไม่งั้นเธอคงไม่ปล่อยให้ฉันเข้ามาหรอก ความคิดของนายไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น ฉันเข้ามาได้แล้ว แต่เธอนอนอยู่บนโซฟา เธอไม่ได้พูดอะไรกับฉันเป็นพิเศษด้วย ตอนนี้ฉันควรทำอะไรดี? ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง”

แจ็คสันหัวเราะอย่างสะใจ “จะเล่นใหญ่หรือกลับบ้านล่ะฮะ? มันกลายเป็นรังผึ้งได้อย่างไร? แต่นั่นคือทั้งหมดที่นายจะหวังได้ในตอนนี้ นายจะคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จในครั้งแรกไม่ได้ ดีแค่ไหนแล้วที่เธอปล่อยให้นายเข้าบ้าน การซ่อมแซมความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่ยากมาก นายต้องค่อยเป็นค่อยไป แม้ว่าฉันจะให้นายใช้กำลังในตอนนี้ นายมีกำลังที่จะทำมันเหรอ? นายควรจะใช้กำลังตั้งแต่เริ่มต้นหรือไม่งั้นก็ค่อย ๆ เป็นค่อยไปเหมือนตอนนี้ เนื่องจากตอนนี้นายบาดเจ็บ นายไม่ควรเปลี่ยนกลยุทธ์ ไม่อย่างนั้นมันจะไร้ผล เอาล่ะ บอกฉันทีว่านายอยู่ในสภาพแบบนี้ได้อย่างไร?”

มาร์คไม่ต้องการพูดถึงที่มาของความหงุดหงิดของเขาอีกต่อไป "ไปไหนก็ไป ๆ! มันต้องมีวิธีแม้ว่าฉันจะค่อยเป็นค่อยไปใช่ไหม? ฉันควรทำอย่างไรต่อไปดี?”

แจ็คสันครุ่นคิดครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ทำอย่างไรก็ได้เพื่อให้ได้อยู่ที่นั่นต่อไป แค่บอกว่านายไม่ได้จองที่พักตั้งแต่ที่ไปถึงและไม่ได้พาใครไปด้วย เธอจะปล่อยให้นายอยู่โรงแรมคนเดียวไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ? พอนายอยู่ใต้หลังคาเดียวกันกับเธอแล้ว ก็หาโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ นายต้องแสดงความเสียใจของนายให้เห็น ฉันขอให้นายโชคดีในการพังทลายกำแพงแห่งความมุ่งมั่นของเธอ!”

มาร์คไม่ต้องการฟังเรื่องไร้สาระที่ไม่สร้างสรรค์จากแจ็คสัน เขาจึงวางสายวิดีโอคอลทันที

ความเสียใจ? เขาควรจะชดเชยสิ่งนั้นอย่างไร? แสดงความเสียใจแทนแม่ของเขาเหรอ? แม่เคยทำเช่นนั้นเพื่อเขา...