สรุปตอน บทที่ 510 มาคุยกันเถอะ – จากเรื่อง เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด
ตอน บทที่ 510 มาคุยกันเถอะ ของนิยายโรแมนติกเรื่องดัง เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดยนักเขียน สาวน้อยสุดจี๊ด เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ทิฟฟานี่ตื่นตระหนก “คุณบอกว่าอย่าพูดถึงการเลิกกัน ฉันไม่ได้พูดเฉย ๆ ฉันจะเลิกจริง ๆ”
แจ็คสันผู้ที่ไม่ต้องการเล่นคำกับเธอจึงตรึงเธอลงบนเตียงอีกครั้ง
ทิฟฟานี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เธอจับหมอน “ฉันจะไม่พูดถึงมันอีกแล้ว… คุณ…” น้ำเสียงของเธอสั่นเทา และเธอก็ไม่สามารถพูดได้เต็มประโยคอีกต่อไป หมอนที่เธอจับอยู่ในมือก็ถูกกำแน่นจนเสียรูปทรงเช่นกัน
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นจนทำให้เธอตกใจ “แม่ฉันโทรมา!”
"รับสิ บอกเธอว่าคุณอยู่กับผม เธอจะเข้าใจเองว่ามันหมายความว่าอะไร”
ทิฟฟานี่รู้ดีว่าครั้งนี้เธอเป็นคนที่ยั่วยวนเขา ดังนั้นเธอจึงอ้อนวอน “ก็ได้ ฉันยอมรับว่าฉันคิดผิด!”
แจ็คสันดูสงบลงเล็กน้อยและอนุญาตให้เธอรับสาย
“แม่… ฉันออกมาข้างนอก”
ลิเลียนบ่นว่า “เธอจะไม่กลับบ้านหรือไง? มันดึกมากแล้วนะ เธอไปเจอเพื่อนคนไหน? เพื่อนเธอก็มีแค่แอเรียนไม่ใช่เหรอ? หล่อนไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงด้วยซ้ำ… กลับบ้านเดี๋ยวนี้ มันไม่ปลอดภัยที่จะออกไปตอนดึก!”
ก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้ตอบ แจ็คสันก็พูดขึ้นว่า “คุณเลน ทิฟฟ์อยู่กับผม ผมแจ็คสันเอง คืนนี้เธอจะไม่กลับบ้านนะครับ”
ทิฟฟานี่บีบแขนเขาอย่างแรงและระงับความอยากที่จะสาปแช่งเขาออกมา “อยากตายเหรอ!”
ลิเลียนที่อยู่ปลายสายได้ยินคำพูดนั้นชัดเจน เธอตะลึงจนพูดไม่ออกจึงใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะตอบในที่สุด “เอ่อ… ได้สิ… ดูแลเธอด้วยล่ะ… พรุ่งนี้เช้ามาส่งเธอด้วยนะ…”
หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ก็อารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด แม่ไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอ?!
…
เช้าวันรุ่งขึ้น แจ็คสันต้องตื่นแต่เช้าเนื่องจากว่าเขามีประชุม
ทิฟฟานี่ต้องลากตัวเองลงจากเตียงไม่ว่าเธอจะอยากนอนต่อมากแค่ไหนก็ตาม เนื่องจากเธออยากกลับบ้านเร็ว ๆ การขึ้นรถไปกับแจ็คสันเลยน่าจะดีกว่าการรอเรียกแท็กซี่เอง
ระหว่างที่นั่งรถ เธอก็งีบหลับไปเพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้นอนมากนัก
…
เมื่อแอเรียนตื่นนอนเธอก็ทำอาหารเช้าให้มาร์ค เธอทิ้งมันไว้บนโต๊ะให้เขาก่อนที่จะออกไปทำงาน เธอยังคงลังเลที่จะคุยกับเขาด้วยตัวเอง บางทีเขาอาจจะกลับไปในไม่ช้า เขาจะไม่อ้อยอิ่งอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ของเธอใช่ไหม?
หลังจากที่ได้ยินเสียงปิดประตู มาร์คก็เดินออกมาจากห้องนอน เมื่อคืนคนขับรถโง่ ๆ คนนั้นลงมือหนักเลยทีเดียว แต่เขาไม่ได้กระทบกระดูกของมาร์ค มาร์ครู้สึกได้ เมื่อเขาเห็นอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะ เขาก็ยืนตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปกินมัน มันเป็นรสชาติที่เขาคุ้นเคยถึงแม้จะยังไม่ค่อยอร่อยก็ตาม…
เมื่อเขากินมันไปได้ครึ่งทาง เฮนรี่ก็โทรมา “ท่านครับ พวกเราพร้อมแล้ว จนถึงตอนนี้ นายหญิงยังไม่ได้โทรหาผมหรือแมรี่เลย แม้ว่าเธอจะทำ เราก็จะไม่รับสาย ไม่ต้องห่วงครับ”
มาร์คทำเสียงตอบรับแล้ววางสายไป หลังจากนั้นเขาก็โทรให้คนมาส่งแล็ปท็อปให้เขา เขาทำราวกับว่าเขาเป็นผู้ป่วยติดเตียง เขาไม่สามารถแม้แต่จะออกจากประตูได้ แม้ว่าเขาจะคิดว่าความคิดของแจ็คสันนั้นค่อนข้างแย่ แต่เนื่องจากเขาทำตามคำแนะนำของแจ็คสันแล้ว ตอนนี้เขาจึงตัดสินใจที่จะทำตามมันต่อไป ช่วงนี้เขาจะต้องทำงานผ่านแล็ปท็อปไปก่อน
…
แอเรียนฟุ้งซ่านในที่ทำงาน เมื่อเห็นสิ่งนี้นายาจึงเสนอว่า “ทำไมเราไม่จ้างพนักงานเพิ่มอีกคนล่ะ? เธอเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า? เธอดูไม่กระฉับกระเฉงเลย”
แอเรียนส่ายหัว “ตอนนี้เรามีพนักงานเพียงพอแล้ว มันเหนื่อยนิดหน่อย แต่ก็ยังได้อยู่ ฉันแค่มีบางอย่างให้คิด… นายา ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ฉันมีเรื่องคาใจ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...