เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 509

สรุปบท บทที่ 510 มาคุยกันเถอะ: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์

สรุปตอน บทที่ 510 มาคุยกันเถอะ – จากเรื่อง เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด

ตอน บทที่ 510 มาคุยกันเถอะ ของนิยายโรแมนติกเรื่องดัง เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดยนักเขียน สาวน้อยสุดจี๊ด เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ทิฟฟานี่ตื่นตระหนก “คุณบอกว่าอย่าพูดถึงการเลิกกัน ฉันไม่ได้พูดเฉย ๆ ฉันจะเลิกจริง ๆ”

แจ็คสันผู้ที่ไม่ต้องการเล่นคำกับเธอจึงตรึงเธอลงบนเตียงอีกครั้ง

ทิฟฟานี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เธอจับหมอน “ฉันจะไม่พูดถึงมันอีกแล้ว… คุณ…” น้ำเสียงของเธอสั่นเทา และเธอก็ไม่สามารถพูดได้เต็มประโยคอีกต่อไป หมอนที่เธอจับอยู่ในมือก็ถูกกำแน่นจนเสียรูปทรงเช่นกัน

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นจนทำให้เธอตกใจ “แม่ฉันโทรมา!”

"รับสิ บอกเธอว่าคุณอยู่กับผม เธอจะเข้าใจเองว่ามันหมายความว่าอะไร”

ทิฟฟานี่รู้ดีว่าครั้งนี้เธอเป็นคนที่ยั่วยวนเขา ดังนั้นเธอจึงอ้อนวอน “ก็ได้ ฉันยอมรับว่าฉันคิดผิด!”

แจ็คสันดูสงบลงเล็กน้อยและอนุญาตให้เธอรับสาย

“แม่… ฉันออกมาข้างนอก”

ลิเลียนบ่นว่า “เธอจะไม่กลับบ้านหรือไง? มันดึกมากแล้วนะ เธอไปเจอเพื่อนคนไหน? เพื่อนเธอก็มีแค่แอเรียนไม่ใช่เหรอ? หล่อนไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงด้วยซ้ำ… กลับบ้านเดี๋ยวนี้ มันไม่ปลอดภัยที่จะออกไปตอนดึก!”

ก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้ตอบ แจ็คสันก็พูดขึ้นว่า “คุณเลน ทิฟฟ์อยู่กับผม ผมแจ็คสันเอง คืนนี้เธอจะไม่กลับบ้านนะครับ”

ทิฟฟานี่บีบแขนเขาอย่างแรงและระงับความอยากที่จะสาปแช่งเขาออกมา “อยากตายเหรอ!”

ลิเลียนที่อยู่ปลายสายได้ยินคำพูดนั้นชัดเจน เธอตะลึงจนพูดไม่ออกจึงใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะตอบในที่สุด “เอ่อ… ได้สิ… ดูแลเธอด้วยล่ะ… พรุ่งนี้เช้ามาส่งเธอด้วยนะ…”

หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ก็อารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด แม่ไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอ?!

เช้าวันรุ่งขึ้น แจ็คสันต้องตื่นแต่เช้าเนื่องจากว่าเขามีประชุม

ทิฟฟานี่ต้องลากตัวเองลงจากเตียงไม่ว่าเธอจะอยากนอนต่อมากแค่ไหนก็ตาม เนื่องจากเธออยากกลับบ้านเร็ว ๆ การขึ้นรถไปกับแจ็คสันเลยน่าจะดีกว่าการรอเรียกแท็กซี่เอง

ระหว่างที่นั่งรถ เธอก็งีบหลับไปเพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้นอนมากนัก

เมื่อแอเรียนตื่นนอนเธอก็ทำอาหารเช้าให้มาร์ค เธอทิ้งมันไว้บนโต๊ะให้เขาก่อนที่จะออกไปทำงาน เธอยังคงลังเลที่จะคุยกับเขาด้วยตัวเอง บางทีเขาอาจจะกลับไปในไม่ช้า เขาจะไม่อ้อยอิ่งอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ของเธอใช่ไหม?

หลังจากที่ได้ยินเสียงปิดประตู มาร์คก็เดินออกมาจากห้องนอน เมื่อคืนคนขับรถโง่ ๆ คนนั้นลงมือหนักเลยทีเดียว แต่เขาไม่ได้กระทบกระดูกของมาร์ค มาร์ครู้สึกได้ เมื่อเขาเห็นอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะ เขาก็ยืนตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปกินมัน มันเป็นรสชาติที่เขาคุ้นเคยถึงแม้จะยังไม่ค่อยอร่อยก็ตาม…

เมื่อเขากินมันไปได้ครึ่งทาง เฮนรี่ก็โทรมา “ท่านครับ พวกเราพร้อมแล้ว จนถึงตอนนี้ นายหญิงยังไม่ได้โทรหาผมหรือแมรี่เลย แม้ว่าเธอจะทำ เราก็จะไม่รับสาย ไม่ต้องห่วงครับ”

มาร์คทำเสียงตอบรับแล้ววางสายไป หลังจากนั้นเขาก็โทรให้คนมาส่งแล็ปท็อปให้เขา เขาทำราวกับว่าเขาเป็นผู้ป่วยติดเตียง เขาไม่สามารถแม้แต่จะออกจากประตูได้ แม้ว่าเขาจะคิดว่าความคิดของแจ็คสันนั้นค่อนข้างแย่ แต่เนื่องจากเขาทำตามคำแนะนำของแจ็คสันแล้ว ตอนนี้เขาจึงตัดสินใจที่จะทำตามมันต่อไป ช่วงนี้เขาจะต้องทำงานผ่านแล็ปท็อปไปก่อน

แอเรียนฟุ้งซ่านในที่ทำงาน เมื่อเห็นสิ่งนี้นายาจึงเสนอว่า “ทำไมเราไม่จ้างพนักงานเพิ่มอีกคนล่ะ? เธอเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า? เธอดูไม่กระฉับกระเฉงเลย”

แอเรียนส่ายหัว “ตอนนี้เรามีพนักงานเพียงพอแล้ว มันเหนื่อยนิดหน่อย แต่ก็ยังได้อยู่ ฉันแค่มีบางอย่างให้คิด… นายา ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ฉันมีเรื่องคาใจ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์