เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 520

แอเรียนหรี่ตาลง "คุณพยายามจะสื่ออะไร? ในเมื่อคุณต้องการอยู่กับเขา คุณควรหวังให้เราหย่ากันโดยเร็วที่สุดเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเป็นเมียน้อยของเขาเพราะมันจะทำให้ชื่อเสียงของคุณเสื่อมเสียเท่านั้น ด้วยวิธีนี้ เราจะได้ประโยชน์ทั้งคู่ ถูกไหม? อีกอย่าง ฉันนึกว่าคุณแต่งงานแล้ว? คุณหย่าแล้วเหรอ?"

ในขณะนี้ เอลลี่รู้สึกรำคาญ เธอได้ทุ่มเทในบทบาทของเธอในฐานะคนรักของมาร์คในช่วงเวลานี้อย่างเต็มที่ แต่แอเรียนดึงชีวิตแต่งงานของเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าแอเรียนกำลังชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของเธอ “นั่นเป็นเรื่องส่วนตัว หากคุณไม่พอใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณก็บอกฉันมาตรง ๆ เลย”

แอเรียนยิ้ม "ไม่เลย"

เอลลี่กัดฟัน “ในเมื่อคุณไม่ได้รักเขาและเลือกที่จะทิ้งเขา ก็อย่าปล่อยให้เขาต้องรอสิ เลิกขาดกันไม่ดีกว่าเหรอ? จากนั้น คุณทั้งคู่ก็ไม่ต้องเสียเวลาและต่างคนก็ต่างสามารถใช้ชีวิตแยกทางกันได้”

แอเรียนหยุดครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวเช่นกัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”

เอลลี่ไม่ตอบ เธอหันหลังกลับและเดินจากไปด้วยใบหน้าบูดบึ้งโดยละทิ้งของหวาน

เธอสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้งเมื่อมาถึงที่สำนักงาน “ที่ร้านยุ่งมากเลยค่ะคุณเทรมอนต์ ฉันเลยไม่ได้ซื้อของหวานมา ไม่งั้นฉันจะต้องรอนานมาก คุณหญิงเทรมอนต์ขอให้ฉันส่งข้อความถึงคุณว่า อย่าเสียเวลาและใช้ชีวิตแยกจากกันเถอะ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร เธอจะไม่กลับมาหาคุณ เธอขอให้คุณหย่ากับเธอโดยเร็วที่สุดและบอกว่าเธอลืมคุณได้นานแล้ว”

ดวงตาของมาร์คซึ่งซ่อนอยู่หลังแว่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา ส่วนที่ดีที่สุดของวันคือตอนที่เอลลี่ไปซื้อของหวานให้เขา ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกกระเซ็นด้วยถังน้ำเย็นโดยไม่ได้ตั้งตัว เขาไม่ได้คาดคิดว่าความพยายามของเขาจะกลายเป็นการสูญเปล่า "คุณพูดว่าอะไรนะ?”

เอลลี่ไม่กล้าสบตาเขาเพราะกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเธอโกหก “ตามที่ฉันพูดแหละค่ะ คุณหญิงเทรมอนต์ทราบดีว่าคุณแค่ยั่วยุเธอ เธอรู้ทันแผนของคุณ ฉันเคยคิดว่าเธอยังมีความรู้สึกหลงเหลือให้คุณ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่ว่าคุณจะทำอะไรผลลัพธ์ก็จะเหมือนเดิม เธอไม่ได้รักคุณแล้ว ดังนั้นเธอจะไม่กลับมา ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถช่วยคุณได้”

มาร์คลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันพลางดันเก้าอี้ชิดผนังอย่างแรง เสียงกระแทกเบา ๆ ดังขึ้นท่ามกลางอากาศ เขาใช้กำลังระงับความโกรธที่กำลังขู่ว่าจะระเบิดและพูดว่า “ผมจะไม่หย่ากับเธอ ไม่มีทาง!”

เอลลี่ชงชาดำให้เขาและพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า “คุณเทรมอนต์ เนื่องจากเธอไม่ได้รักคุณแล้ว ยังมีปลามากมายในทะเล ทำไมคุณถึงต้องจับปลาตัวนั้นไว้เพียงตัวเดียว? มันไม่คุ้มกัน! คุณเป็นผู้ชายที่โดดเด่น คุณสามารถมีผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณชอบ”

คำพูดเหล่านี้ฟังดูแปลกสำหรับมาร์ค เอลลี่เคยเป็นเลขาที่มีความสามารถสูง เธอทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างมีประสิทธิภาพและไม่เคยพูดถึงเรื่องส่วนตัว คำพูดของเธอมันแปลก ๆ เขาไม่ใช่คนโง่เขลา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเอลลี่มีความรู้สึกบางอย่างให้เขา เขาค่อย ๆ สงบลงและพูดว่า “เธอคุ้มค่ามาก ไม่มีใครสามารถเทียบเธอได้”

แอเรียนรู้สึกสงบกับเรื่องนี้มาก “ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน เธอควรจะเป็นกังวลกับแจ็คสันมากกว่า เขาค่อนข้างจะเรื่องเยอะ”

ตอนนี้ทิฟฟานี่อารมณ์เสียมากและไม่สามารถสงบอารมณ์ตนเองได้เลย “อย่าแม้แต่จะพูดถึงเขา เขาอาจจะรู้เรื่องนี้มานานแล้วและเก็บเรื่องนี้จากฉัน เขาเก็บเรื่องนี้จากฉันได้อย่างไร? ฉันโกรธเขามาก! เขาขอให้ฉันไปหาเขาคืนนี้ แต่ฉันจะไม่ไป ฉันจะเพิกเฉยต่อเขา! ฉันเพิ่งคิดว่าจะเปิดร้านขนมกับเธออีกถ้าเธอกลับมาที่เมืองหลวงกับมาร์ค ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่เกิดขึ้นแล้วแหละ”

แอเรียนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่แทบไม่มีดวงดาว เธอหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันจะไม่กลับไป ที่นี่สวยมาก มาร์คควรจะออกไปเร็ว ๆ นี้เช่นกัน เมื่อเป็นแบบนั้น ฉันจะอยู่อย่างสงบสุขโดยสมบูรณ์ มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาไม่มาตั้งแต่แรกเลย การที่เขามาที่นี่ทำให้ฉันไม่มีความสุขเลย ฉันเกือบจะลืมเขาได้แล้ว เฮอะ” เธอหัวเราะเบา ๆ ด้วยความขมขื่น

เธอเดินเข้าไปในลิฟต์ของคอนโดของเธอ สัญญาณโทรศัพธ์อ่อนลงเล็กน้อย แต่การสนทนาทางวิดีโอยังคงดำเนินต่อไป

เธอต้องการกลับบ้านโดยเร็วที่สุด วันนี้อากาศร้อนเป็นพิเศษและเธอรู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในหม้อที่กำลังเดือด ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่สนใจสภาพแวดล้อมรอบตัวมากนักเมื่อออกจากลิฟต์และวิ่งตรงไปที่ประตูห้องของเธอ

ขณะที่เธอดึงกุญแจออกมาและใส่มันเข้าไปในรูกุญแจ ก็มีคนมาคว้ามือเธอและบิดกุญแจเพื่อปลดล็อคประตู จากนั้นชายคนนั้นก็ผลักเธอเข้าไปในบ้าน