เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 618

“สำหรับความร้อนนั้น จงทำตามสัญชาตญาณ ไม่อ่อนหรือแรงเกินไป นายจะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรถ้าไฟแรงเกินไปด้วย” แจ็คสันกล่าวต่อ “นี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถช่วยได้ ที่สำคัญที่สุดคือปริมาณของเครื่องปรุงรส ฉันไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเรื่องนี้กับนายอย่างไร แต่อย่าใส่มากเกินไป! อย่าหลอกตัวเองว่าไม่พอ นั่นจะเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเกลือ! หากนายมั่นใจในทักษะการทำอาหาร นายสามารถเพิ่มไข่หรือผักในบะหมี่ได้ สิ่งนี้จะช่วยเรื่องสีสัน เพราะราเม็งเพียงอย่างเดียวก็จะดูจืดเกินไป”

มาร์คจำทุกขั้นตอนที่แจ็คสันพูดถึงและลงมือทำงาน

ทิฟฟานี่และแจ็คสันมองหน้ากันเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหม้อและกระทะที่ส่งเสียงดังอยู่เบื้องหลัง แจ็คสันรับรู้ได้ทันที “ไม่มีทางที่มาร์คจะอยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์ เขาอยู่กับแอริ หมูบินได้แล้วเหรอ? เขากำลังทำอาหารอยู่จริง ๆ…”

"นายพูดว่าอะไรนะ?" มาร์คพูดอย่างคุนเคือง

แจ็คสันรีบวางสายด้วยความตกใจ

ทิฟฟานี่ส่งข้อความหาแอเรียนสองสามข้อความด้วยความกระตือรือร้นที่จะเห็นผลลัพธ์ของเหตุการณ์ครั้งนี้ “เฮ้ คนของเธอพยายามจะขายของในครัวของเธอหรือเปล่า? เขาขอความช่วยเหลือจากแจ็คสันจริง ๆ แต่ฉันแน่ใจว่ามันยังไม่เพียงพอ ฉันคิดว่าเธอควรตรวจดูเขาเป็นครั้งคราว อย่าปล่อยให้เขาระเบิดครัวของเธอล่ะ”

เมื่อเห็นข้อความนี้ แอเรียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล อันที่จริง เธอส่งเขาไปที่ครัวเพื่อทำอาหารเพราะเธออารมณ์เสียและต้องการทำให้เขาลำบาก เธอไม่ได้มีอารมณ์จริง ๆ อยู่แล้ว มันจะเป็นเรื่องใหญ่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

หลังจากที่เธอวางโทรศัพท์ลง เธอก็เดินไปที่ห้องครัวเพื่อดูเขา น้ำในหม้อเริ่มมีฟองจากด้านล่างแล้วและจะเดือดในไม่ช้า มาร์คกำลังถือฝาหม้อไว้ข้างหน้าเขาพลางมองดูหม้อราวกับว่าเขากลัวว่ามันจะระเบิด

เมื่อแอเรียนเห็นสิ่งนี้ เธอจึงหัวเราะออกมา “มันจะไม่ระเบิดหรอก มันเป็นแค่น้ำไม่ใช่ระเบิด ออกไป เดี๋ยวฉันทำเอง”

มาร์ครู้สึกเขินเล็กน้อย เขาวางฝาไว้ข้าง ๆ “ไม่เป็นไร ฉันทำได้ เธอไปพักเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

แอเรียนรู้สึกไม่อยากขยับเพราะเธอไม่ได้กินอะไรเลย ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่ยืนกราน "ก็ได้ น้ำจะพร้อมเมื่อเริ่มเดือด อย่าเพิ่งใส่บะหมี่ลงก่อนหน้านั้นล่ะ”

มาร์คพยักหน้าอย่างจริงจัง เขารอให้แอเรียนออกไปก่อนจะหยิบบะหมี่ออกมา บะหมี่เส้นเล็กดูน้อยเกินไป เมื่อน้ำเดือดแล้ว เขาก็ยกซองทั้งหมดขึ้นพร้อมใส่ลงไปทั้งหมด

โชคดีที่แอเรียนเข้ามาและหยุดเขาไว้ “คุณบ้าเหรอ? คุณเป็นหมูหรือไง? คุณคิดว่าคุณสามารถกินหมดทั้งแพ็คเลยเหรอ?”

แอเรียนไม่สามารถอธิบายให้เขาฟังได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตระหนักว่าชายตรงหน้าเธอก็มีข้อบกพร่องเช่นกัน เขาเป็นคนโง่เขลาเรื่องในครัวโดยสมบูรณ์

หลังจากแน่ใจว่าเขาได้ปิดแก๊สในครัวแล้ว เธอก็นั่งลงและกินบะหมี่อย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้แตะต้องผักหรือบ่นว่ารสชาติมันแย่แค่ไหน อย่างไรก็ตามต้องบอกก่อนเลยว่าอาหารนั้นจืดมากจนดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ใช้เกลือเลย

ดูเหมือนตั้งใจแน่วแน่ที่จะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าผักสีเขียวสามารถบริโภคดิบได้ มาร์คจึงถอดแว่นตาของเขา หยิบส้อมขึ้นมา และแหย่ผักที่น่าสมเพช ก่อนที่เขาจะเอามันเข้าปาก แอเรียนก็หยุดเขาไว้ "คุณบ้าหรือเปล่า? ถ้าคุณตายเพราะสารพิษต่อหน้าฉัน คุณคิดว่าฉันจะหนีรอดไหม? ไม่ใช่ผักทุกชนิดที่สามารถรับประทานดิบได้ เมื่อแจ็คสันแนะนำให้ใส่ผักและไข่ เขาตั้งใจให้คุณใส่มันลงไปในหม้อเพื่อต้มก่อน คุณไม่ควรใส่มันลงในชาม โยนผักทิ้งไป กินเส้นก็พอ”

มาร์ควางผักไว้บนโต๊ะอย่างเชื่อฟังและลองกินราเม็ง เขาไม่สามารถฝืนตัวเองให้กินมันหมดหลังจากกัดครั้งแรก “เอ่อ… เกี่ยวกับทารก ฉันแนะนำให้กลับไปเมืองหลวงกับฉันเพื่อตรวจร่างกาย ฉันมีแพทย์ที่ดีที่สุดที่นั่น”

ทัศนคติของแอเรียนเย็นลงเมื่อเขาพูดถึงทารก “หมอที่ดีที่สุด? พวกเขาสามารถให้ความมั่นใจฉันได้ว่าลูกของฉันจะเกิดเหรอ?”

เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “ถ้าเราสามารถเก็บลูกไว้ได้ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ปลอดภัยไม่ว่าราคาจะสูงแค่ไหน ถ้าไม่… ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอ มันเป็นความผิดของฉัน ฉันขอโทษ"